viskningar och rop

• sadece dekorda değil sahne geçişlerinde de kırmızının kullanıldığı, "kan kırmızısı" filmdir. kızkardeşlerin, özellikle karin ve maria'nın sorunlu ilişkisi, ölüme çok yaklaşmış bir kadının iç dünyası ister istemez yine bergman'ın tystnaden adlı filmindeki kızkardeş ilişkisini anımsatır. kullanılan mekan ve öykü çehov piyeslerinin havasını taşır, ve hatta üç kızkardeşin varlığı belki de bunu doğrular niteliktedir. bunun dışında, senaryosunu, oyunculukları bir kenara bırakarak rahatlıkla denilebilir ki bu film sven nykvist'in filmidir, ne kadar olağanüstü bir görüntü yönetmeni olduğu 1972 yapımı bu filmin her karesinde bas bas bağırır.
  
  --- spoiler ---
  finalinde anna agnes'in günlüğünden şu satırları okur:
  "wednesday the third of september
  the tang of autumn fills the clear still air but it's mild and fine. my sisters, karin and maria have come to see me. it's wonderful to be together again like in the old days, and i am feeling much better. we were even able to go for a little walk together. such an event for me, especially since i haven't been out of doors for so long. suddenly we began to laugh and run toward the old swing that we hadn't seen since we were children. we sat in it like three good little sisters and anna pushed us, slowly and gently. all my aches and pains were gone. the people i am most fond of in all the world were with me. i could hear their chatting around me. i could feel the presence of their bodies, the warmth of their hands. i wanted to hold the moment fast and thought, "come what may, this is happiness. i cannot wish for anything better. now, for a few minutes, i can experience perfection. and i feel profoundly grateful to my life, which gives me so much."
  --- spoiler ---