efsuncu baba

• yazar arkadaşlar genel olarak kitapla ve konusuyla ilgili yazılabilecek çoğu şeyi belirtmiş. ben kitabın tekniği ile ilgili fikirlerini dile getirmek istiyorum.
  
  kitabın büyük kısmı karakter diyalogları şeklinde bize aktarılıyor. hüseyin rahmi ara sıra bilgilendirmek amaçlı hâkim bakış açısına geçiyor, o da kısacık sürüyor ve kessinlikle yapaylık katmıyor olaya. tabi lise edebiyat derslerinde bu araya girme mevzusu "teknik açıdan kusurlu" olarak nitelendirildiği için bir burun kıvırma refleksi oluşmadı değil ama dediğim gibi kessinlikle rahatsız etmiyor. kitabın son 1-2 sayfasında hüseyin rahmi kitap boyunca anlatmak istediklerini genel olarak toparlanmış ve kitabın ana karakterini bir bakımdan enver paşa 'ya benzetmiştir.
  
  bütün eserde mizah öğesini kullanan yazarın son 1-2 sayfada bu denli sert eleştiri yapmasına başlarda şaşırdım (söz konusu eleştiri ve açıklamalarıı kitabının sonuna koymasaydı kitabın asıl niyetini anlar mıydım, bilemiyorum açıkçası), daha sonra yazarı araştırınca siyasetle içli dışlı olduğunu öğrendim ve o sert eleştirileri doğal karşıladım. sözün özü; bizim şimdi kusurlu olarak tabir ettiğimiz eser tekniği kitapta çok hoş durmuş, dönemine göre düşününce de, halk için sanat yapan bir insanın nasıl bir üslup kullanması gerektiğini gayet güzel bir biçimde gözler önüne sermiş.