rang de basanti

• rakesh omprakash mehra'nin yonettigi 2006 yapimi bollywood filmi. basrollerde aamir khan gibi hint gencliginin sembollerinden birisi yer almakta.
  
  bir genc kadin yonetmen, subay olan dedesinin gunlukluklerinden yola cikarak cekmek istedigi belgesel filmini gerceklestirebilmek icin hindistana gider. oradaki gencligin durumunu ve hindistanin genel bir portresinin anlatildigi film icice gecmis ikili bir hikaye olarak ilermektedir. gunluklerden yola cikarak anlatilan bir ozgurluk hikayesi ile gunumuz hindistanindaki genclerle baglantilar kuran film, onlarin hikayesiyle gecmisteki hikayeleri birlestirerek ilerlemeye calisiyor.
  
  bollywood filmlerine asina olmayan veyahut bu sablondan sikilan izleyiciler icin zor gececek bir gelisim surecine sahip film. zira bu tarz filmlerin olmazsa olmazlarindan olan dans, muzik ve ask bolca yer tutuyor. bunlarin arasinda gecmisten goruntuler ve tarantino vari diyaloglarla cok enteresan yerlere dokunmaktan da geri durmuyor film.
  
  filmi kesinlikle 2 bolume ayirmak gerekiyor. zaten benim izledigim kopyada da "ara" olarak gecen bir yazi beliriyor ki film o noktadan itibaren tamamen degisiyor.
  
  birinci bolum boyunca bolca izleyiciye anlatilmaya calisan seylerden birisi, ayni su secim gunlerinde ve politikayla ilgili her muhabbette ulkece duymaya bolca alistigimiz, genclerin apolitik olusu konusu. apolitik genclige dair trajikomik gecmis gunumuz karsilastirmalari gercekten basarili olsa da bunlarin yaninda yer alan asiri kahramancilik biraz abarti kaciyor. hindistanin kalabalik nufus ve etnik yapisi nedeniyle islemeyen tum sorunlardan az bucuk bahseden diyaloglara sahip film, turlu sululuk ve geyik arasinda ironik bicimde yer alan bu politik mevzular filmin en vurucu yonunu temsil etmekte.
  bu diyaloglarin yani sira, ikili hikayenin gecmis halkasini olusturan hikayede gayet vurucu ogelere sahip. ozgurluk icin mucadele eden/ettigini dusunen insanlarin sindirilme cabalari, bir ulusu ayaga kaldirma cabalari vs.
  
  gandhi filminde hafizalarimiza yer etmis olan kalabalik uzerine oldurme amacli saldiriya esdeger olmasa da bu filmde de gozyasartici bir insanlik kiyimi sahnesi mevcut (bkz: #9453227). fakat filmin en buyuk eksiklerinden birisi olan seylerden birisi bize bu olayin gecmisini ve gelisimini anlatmayis mevzusudur. boyle olunca, konu hakkinda en ufak bir fikri olmayan birisi icin cok manali gelmeyecek bir cok seye sahip bir film oluyor. hindistanda yasayanlara ozgu espirilerde cabasi.
  
  fakat tum bunlara karsin filmin ikinci bolumunde yer alan politik soylem; politik kokusmusluk, sosyolojik ezilmislik ve uyusmusluk ogeleri sayesinde film buyuk bir etki birakiyor. son bolumlerde aglamadan durabilmek neredeyse imkansiz.
  
  filmi seyrederken aklima en cok dusen seylerden birisi hindistan turkiye benzerlikleri oldu. ozellikle genclere yonelik acimasiz trajikomik apolitiklik elestirileri cok benzer bir seyir icersindeydi. bunun yani sira kendini de alaya alan bir yapi icersinde ilerliyor olusu guzel yanlarindan birisiydi. ingiliz yonetmenimiz sue bir bollywood filmi cikisinda soyle bir soz soyluyor "o sarkilarla danslara bayildim." cevap ise soyle oluyor; "zaten o yuzden sarkili, dansli filmler yapiyoruz.". nerede oldugunu hatirlamadigim bir makalede soyle bir seyden bahsediliyordu bollywood hakkinda.
  "senede hollywooddan fazla film cevrilen bu buyuk ekonomide uluslararasi basari saglayabilecek cok sayida film cikmamasi gayet normaldir. zira burada insanlar gundelik tum stress ve diger etkenler kurtulmak ve gercekten eglenmek icin sinemaya giderler ve filmlerde bu yonde cekilirler. bu eglenceyi de bolca aksiyon, muzik ve dansla saglarlar. bu yuzden hint filmleri, baharatlar gibi cesitli olur ama genel damak tadina uymayabilir"
  
  bana cok sikici gelmeyen bu dans ve muzik kullanimi bazilarini rahatsiz etse de anlatmak istedigi seyleri anlatabilmesi yonuyle guzel bir filmdir.
  
  muziksiz ve danssiz versiyonu soyle bir sey olurdu zaten. (bkz: black/@entrapmen)