after forever

• --- alıntı ---
  
  ilk albümünden beri takip ettiğim ve bu takip süresince de durmadan değişmiş ve (bence) daha oturaklı bir yapıya ulaşmış bir grup after forever. ilk iki albümde fazlasıyla ortada olan senfonik/operatik/atmosferik öğeler (bu terimler de gına getirdi ama neyse) üçüncü albüm olan invisible circles'dan itibaren ideal yerlerine çekildiler, gitarlar yalandan çalmak yerine kendi melodilerini daha çok katmaya başladılar. albüm başına sağlam yapıya sahip tek şarkıdan 10 şarkıya çıktılar. tabii tüm bunlar melodiler güzel olmasa çekilmezdi ama, sonuç olarak ortaya kendine has bir grup daha çıkmış oldu, ki son dönemlerde metal camiasında böyle şeyler çok bulunabilir değil.
  
  gelelim albüme; müzik olarak çok dengeli hazırlanmış, fazla gaz yahut fazla mid-tempo değil. prodüksiyon çok kaliteli, gitarlar ağlamıyor, klavye de pseudopiyano olarak değil olması gerektiği gibi. ayrıca floor jansen yeni vokal tanrıçalarımızdan biri olma yolunda gidiyor, hem normal hem operatik vokalleri bir zamanlar hasta olduğumuz tarja turunen'e toz yutturacak cinsten kaliteli. arasıra gözüken bir erkek vokal var, nedir ne değildir anlayamadım çok da ısınamadım açıkçası. ayrıca grubun en zayıf noktası olan brutal vokal de zaman zaman sırıtıyor, ama eskisi kadar değil.
  
  albümün en iyi 2-3 şarkısından biri olan discord ile giriyor, evoke, transitory, energize me ve equally destructive ile 5 şarkılık bir cennet yaşıyoruz. evoke nedense şarkı yapısıyla ve vokal melodileriyle hafiften bir slow pop şarkısı çağrışımı yaptı fakat aslında hiç alakası yok, ayrıca kısa bir parça da olsa nightwishvari bir "haaa" partisyonu var, muhteşem. transitory albümün gaz olma görevini üstlenen şarkılardan, kaliteli. energize me zaten çıkış parçası, olduça dinlenebilir, anglofon terimiyle catchy. equally destructive de floor jansen'in vokalleriyle olsun, melodileriyle olsun, albümün en iyi şarkısı.
  
  işte buradan sonra hafif bir düşüş var ve tekrar bu seviyeye nerdeyse hiç çıkamıyor albüm. withering time ve de-energized güzel olmasına rağmen pek bir orjinalliği bulunmayan şarkılar. sadece withering time'ın 2.35 civarı başlayan akustik kısmında bateri ve vokal çok güzel. de-energized bir diğer gaz şarkımız, onun da vokal melodileri oldukça catchy. arkasından gelen cry with a smile albümün balladı olma iddiasında, amma velakin diğer albümlerdeki silence from afar, imperfect tenses ve strong gibi balladlardan sonra pek zayıf kalıyor. envision yine basit melodili, alternatif çıkış parçası olabilecek güzel bir şarkı. who i am'de ise doro pesch ile bir düet var ama şahsen pek bir olayını göremedim. şarkı güzel olmasına güzel, hatta who i am diye çığırırken eşlik ettiriyor kendine ama sarmadı, öyle diyeyim.
  
  burada bir güzellikle karşılaşıyoruz. dreamflight 11 dakikalık, zaman zaman zayıf düşse de kulakları doyasıya dolduran muhteşem bir şarkı. nazarımda yine de ilk 5 şarkıya yetişemese de, after forever'ın yaptığı ilk epik şarkı ve hakkını veriyor. hayatın 11 dakikasını bir kaç kez harcayacak kadar kaliteli kısacası. son şarkı olan empty memories ise bir diğer balladvari şarkı, ama zayıf. fazladan floor jansen dinlemek için gayet uygun, ki o yüzden dinliyorum zaten.
  
  sonuç olarak, böyle bir albüme güzel dememek ayıp kaçar. bir şaheser değil belki ama zaten after forever'ın bir şaheser ortaya koyması için daha vakit erken. o zamana kadar yeni vokal tanrıçamızın sesini daha fazla duymak ve atmosferik tribal bir havaya girmek için, after forever için. olmadı.
  
  güzel albüm işte dinleyin. empty memories'in sonundaki a capella kısım çok güzel bu arada.
  
  --- alıntı ---