zwartboek

• daha ziyade 40ların 50lerin romantik temalı casusluk filmlerini anımsatan bir film. yer yer hah aferin olmuş dedim yer yer hadi len diye sinirlendim.
  
  --- spoiler ---
  öncelikle profesyonel bir casus olmayan rachel kızımızın kendisine iyi davranan, aşık olan ve yahudi olduğunu bile bile ilişkisini devam ettiren muntzenin ölümüne üzülmesi gayet insanca idi. tamam adam geçmişte direnişçilerin analarından emdikleri sütü burunlarından getirmiş. ayrıca savaş kaybına yakın zamanda döneklik etmese de yumuşamaya başlamış ama böylesi sadist nazi tiplerinden çok daha iyiydi. pianist adlı filmde thomas kretchman'ın ölümüne üzülüyorsam bu adamın ölümüne üzülmem de gayet normaldir.
  ikinci bir güzellik savaş bitiminde işbirlikçilere uygulanan işkencelerin değilse de aşağılamanın gösterilmesiydi. evet bu adamlar ihanet etmiştir filan ama nerededir avukat beyin filmde bahs ettiği fair trial, adil yargılanma hakkı? ha tabii sadece benim kafama uyanlar adil yargılansın dersek bu iş olmaz. neticede savaştan tepkili çıkanlara karşı ezik durumdakileri korumak birilerinin görevi olmalıdır. verhoeven o görevi nedense amerikalılara vermiş. ben işte burada ilk kez hadi lenn diyor ve taraf tutmak adlı filmi verhoeven e hatırlatmak istiyorum bir zahmet. öte yandan her duruma adapte sekreter hanımın almandan amerikalıya kayışına da aferin diyorum orası ayrı.
  son tahlilde filistin-israil durumları gösterilmiş ki bu beni en fazla rahatsız eden şey oldu. şimdi amaç şu mudur: bakın almanlar yahudileri keserken ses çıkarmadığınız için pişman oldunuz sonra yahudiler filistini aldı. şimdi orada yahudiler arapları kesiyor ses çıkarmıyorsunuz bakalım yarın öbür gün ne olacak? ya da yeni naziler filistinliler mi gerçekten? ben bu konuda bir sonuca varamadım.
  
  --- spoiler ---
  netice itibariyle ilgiyle izlenen, ama sonuçta pek de etkileyici olamayan ve aslında galiba savaş filmi olarak etkileyici olmaktansa romantik olmayı tercih eden bir film. ha bir de eskiden naziler hatun, direnişçiler erkek olurdu, hatunlar "iyi" tarafa geçerdi. yaşasın feminizm mi demeli bilmem ki?