efsuncu baba

• kitap bu paragraf ile son buluyor.
  
  henüz çoğumuz varlığın iç yüzünü anlayamayarak havada mutluluk, kuyu dibinde cennet arayan, birbirimizden keramet bekleyen, dipsiz boş şeylere kapılan, vaatlara aldatan saf kimseleriz.
  
  bu dünya, henüz büyük komik çağından üç adım ileri gitmedi. daima üstadın değişmez komedyaları tekrarlanıp duruyor... yalnız sahnenin dekorları değişti, biçimleri başkalaştı. insanın mayası hep o maya... kökler daha kurnazlaştı. biribirini zarara sokmalar ilerledi... fenalık büyüdü.