kendini ruhsal hastalıkla tanımlamak

• eller deliye hasret biz akıllıya durumudur esasen.
  
  artık hiçbirimiz son derece sağlıklı, mutlu, sorunsuz, normal insanlar değiliz belki de. insanları deştikçe içlerinde herhangi bir bug bulmak hiç şaşırtmıyor artık. asıl sorun ''ben hastayım.'' diye kendini yırtanlarda. dikkat çekmek midir amaç, yoksa çok daha zekice tasarlanmış bir kurguya dahil edilmek midir, bilmiyorum. bilmek de istemiyorum açıkçası. tek bildiğim, bu durumdan artık çok sıkıldım. uzaktan bakıldığında son derece normal görünen bir insan bile, tanıştığınızın yirminci dakikasında kullandığı ilaçlardan, gittiği psikiyatristlerden, uygulanan testlerden, konulan teşhislerden, insanlarla olan sorunlarından falan bahsetmeye başlıyor. sizi bilmem de, ben artık koşarak uzaklaşıyorum. zira biliyorum ki, bütün bu dinlediklerim, ilerleyen zaman içersinde, aleyhime delil olarak kullanılacak. ve hiçbir ruhsal hastalık, ne kadar büyük ve ciddi olursa olsun, hiçbir kabahatin, hiçbir özrün, hiçbir denyoluğun üzerini örtemeyecek.
  
  kendilerini ''diğerleri''nden ayırmak için bunu bir ayrıcalık belirteci olarak kullananlardan bahsetmiyorum bile. sanki misal, şizoid paranoyak olman, bana ve insanlığa bir fayda sağlayacak. annemin sinirlenince pek bir severek kullandığı özdeyişteki gibi; bana faydası olmayan kilisenin papazına koyim afedersin.