ölümsüzler

• hermann hesse in bozkırkurdu adlı kitabında geçen şiir...
  
  şöyledir ;
  
  yeryüzünün ovalarından tüter gelir sürekli
  çıkar yukarılara yaşam dürtüsü ulaşır bize
  dizboyu sıkıntılar,yaşam kıvancının esrikliği
  idam mahkunlarının son yemeklerinin kanlı buğusu
  şehvetle titremeler,tutkular sonu gelmeyen
  katil elleri,vurguncu elleri,elleri dilencierin
  korkunun ve açlığın kamçısı altında insan sürüsü
  tüter bunaltıcı ve çürümüş,hoyrat ve sıcak
  solur mutluluğu ve vahşi kızışmışlıkları
  yer kendini,kusup atar sonra içinden
  savaşlar üretir ve güzel güzel sanatlar
  alev alev sevinçten çatılmış evi süsler hayallerle
  tıkınmalar,yiyip yutmalar ve “orospuluklarla” geçer
  göz kamaştırıcı sevinçleri içinden çocuk dünyalarının
  herkes için yükselip çıkar dalgalardan taptaze
  dağılıp dökülür,pisliğe dönüşür gün gelip.
  
  oysa bizler bulduk birbirimizi
  yıldızların aydınlattığı buzunda havanın
  ne gündüz biliriz ne saat tanırız
  ne erkeğiz ne kadın,ne genç ne de yaşlı
  günahlarınız ve korkularınız
  cinayetleriniz ve şehvet dolu hazlarınız
  bir oyundur bizim için dönüp duran güneşler gibi
  her geçen gün en uzun gündür bizlere
  saçma yaşamınıza bakar,sallarız başımızı
  gözlerimiz dönüp duran yıldızlarda
  soluruz evrenin kışını
  dostuz gökyüzü canavarıyla
  soğuk ve değişimsiz sonsuz varlığımız
  soğuk ve yıldızsız sonsuz gülüşümüz.