plaidoyer pour les intellectuels

• okunması gerekenlerdendir kendisi. uzun zamandır türkiye'mi eğlendiren aydınlarımızı gördükçe başucumdaki yerinin önemini anladığım kitaptır bu bağlamda.
  hıncal uluç, ertuğrul özkök ve ercan saatçi bir triad oluşturmuş; kelime, sayfa, zaman ve hava israfında önde ilerliyorlar, bakıyorum ülkem dinliyor. komedya diyemiyoruz çünkü yeri geldiğinde adamlar etkili bile olabiliyorlar. tabi sartre'ın aydınlar'da irdelediği tam olarak bu prototipler değildir, vefakat modern zamanımızın aydınları, juri üyeleri bunlar olduğundan biz bu şekilde kabul edebiliriz sanırım.
  yat gezileri, şarap mahzenleri, takım forma renklerinin performansı nasıl etkilediği üzerine tezler. sartre bunların evrensel uzantılarının var olmadığını fevkalade sistematik bir metodla anlatır; önce varoluşunun anlamını dinleriz, akabinde çelişkilerini ve farklı dallarla karşılaştırılmalarını.
  pek güzeldir pek, deneyin derim.