ödev ahlakı

• bir çeşit paradoksa dönen ahlak biçimi:
  
  örneğin: "bir şeyi yapılması gerektiği için..."
  
  yaptığım çok nadir olmuştur. nedeni de zamanımın kısıtlı olması. bu kadar zaman darlığı olan bir varlığın görev bilinciyle bir şeyleri doğru yapmaya çalışması o kadar saçma ki, kant muhtemelen benim gibi insanları görmediği için çok rahat bir biçimde bu fikri öne sürmüş: "doğru, yapılması gerektiği için yapılmalı."
  
  bu ahlakın korkuyla bir bağlantısı olmaması için garip boyutu:
  ahlaksızlık denilince akla direkt olarak cinsellik vb. şeyler geldiği için herkesin anlayabileceği basit bir örnek üzerinden gidelim:
  iş icabı sürekli seyahat eden bir insanın yolculuklar esnasında evli bireylerle veya evli olduğu halde cinsel birliktelik yaşaması ahlaklı bir davranış mıdır? değil midir?
  
  çoğu insan, bunun ahlaksız bir davranış olduğunu düşünecektir ve muhtemelen dini ahlakın vermiş olduğu önyargıdan kaynaklıdır bu durum.
  
  1. görev ahlakı uyarlaması: bu tür bir davranışı yapmak, karşıdaki kişinin veya kendimin aile temellerini sarsacaktır, yapılmamalıdır. (ama yaparsan da bir şey olmaz, çünkü hiç bir caydırıcılığı olmayan sonu olmayan ve tanrının var olmadığı ve dolayısıyla seni eşinle ve diğer bireyi de kendi eşiyle yüzleştirecek bir otoritenin bulunmadığı bir dünya burası.)
  
  2. görev ahlakı uyarlaması: bu tür bir davranışı yapmak, her iki birey için de aslında ailelerinden uzakta vakit geçirebilmeye katlanabilmeleri için faydalıdır. ayrıca, bilimsel olarak her iki birey de korunduğu sürece, hiç bir tıbbi engel bulunmaz ve bireyler birleşebilirler.
  
  buna benzer milyonlarca konu var. hepsine tek tek değinmeye kalktığınızda, çelişkiler, pozitif bilimlerle sosyolojik bilimlerin çakıştığı milyon tane nokta oluyor ve dünya bu tür bir yeniden değerlendirmeye hazır olamadı bir türlü.