a posteriori

• büyük bir hevesle, tamamen önyargısız ve kulağımı vererek dinlememe rağmen, abartmadan söylüyorum, en sönük enigma albümüdür bu. açılış parçasının hoşluğuna rağmen ardından gelen şarkılarda eşlik edilebilecek, parçayı bütünüyle saran (akılda kalan diyorum alo?) herhangi bir melodi yok. sample, elektronik ses, birkaç felsefik müsvette, üstüne sample, cretu'nun bayık sesi ve hoop bir sonraki şarkı. bütün albümü üstüste birkaç dinledikten sonra hatırladığım ezgi sayısı sıfır. cretu'nun bütün yaratıcılığını 1, 2 ve üçüncü albümlere döküp, kısmen 4 ve 5'te cepten yiyip bu yeni albümde çuvallaması çok yazık olmuş. 90'lardan bir efsanenin mezar taşı bu.