çocuk kalbi

• 4 yaşındaki bir çocuğu bir anda 24 yaş büyükmüş gibi konuşturan "şey".
  
  3 ayrı kente dağılmış olan aileyi bir nedenle biraraya getirmek üzere ablamı almaya gitmiş, o sıralarda 4 ve 8 yaşlarında olan yeğenlerimle birlikte yola çıkmıştık. aynı günün sabahı sudan bir nedenle enişteyle dalaşan ablanın sinirler boştadır. ön koltukta bana olan biteni anlatır ve benden yahu taktığın şey bu mu teranelerini dinlerken bir süre sonra ağlamaya başlayan ablanın boynuna arkadan bir çift kol dolanır ve küçücük parmaklar gözyaşlarını silerken, ince bir ses duyulur:
  
  - anne... ağlama... ben çalışır sana bakarım.
  
  konu aslında hiç bu değilken, 4 yaşındaki yeğen yolculuğu bir terkediş gibi algılamış ve annesiyle ablasının sorumluluğunu o dakikada üzerine almıştır.
  bundan sonrası ablanın ve benim olayı farkedişimiz, güvenlik şeridine park edişimiz, olan biteni anlayacağı şekilde yeğene anlatışımız, babasını arayıp bu bilgiyi teyit ettirişimiz ve neşe içinde yola devam edişimiz şeklindedir ancak asıl önemlisi bir çocuk kalbinin nelere kadir olduğudur.