• yetişkin izleyiciye ergenliğin içinden çıkılmaz zamanlarını yeniden yaşatan, araçlar ve kalıplar değişmiş olsa da ilişkilerin o yalın zalimliğinin pek çok bakımdan aynı kaldığını hatırlatan başarılı bir gerilim filmi.
  • eğer sosyal fobiniz varsa, diğer insanları kendinizden daha yukarıda görüyorsanız,doğru düzgün arkadaş grubunuz yoksa, aile ortamında olmasa bile evden dışarı çıktığınızda içine kapanık sessiz bir insan oluyorsanız bünyenize ilaç gibi gelecek filmdir.

    --- spoiler ---

    --- spoiler ---

    bu filmi seveni olduğu kadar sevmeyeni de var. hatta sevmeyeni daha çok sanırım. çünkü bu saydığım özelliklere sahip değilseniz bu filmi anlamanız çok zor. yani film belli bir kesime hitap ediyor. yoksa başroldeki kızı burnu havada ve kendini beğenmiş olarak görmeniz kuvvetle muhtemel. aynı normal hayatta da bu tip insanları kendini beğenmiş olarak gördüğünüz gibi.
    bazen günüm kötü geçmişse , kimseyle konuş(a)mamış isem filmi açar ve lisede gölgesi seçilen kızın onu ne kadar da çok sahiplendiğine bakıp sevinirim. telefonu açıp beraber alışveriş yapmaya çıkmak için teklif aldığında sevindiği gibi bende sevinirim.avuturum kendimi.
  • başrolü elsie fisher'ın oynadığı, bo burnham'ın yönettiği 2018 yapımı film. film için komedi/dram denilmiş ama zannımca gerilim/komedi'dir.

    film boyunca kayla day adında bir sekizinci sınıf öğrencisinin ortaokulun son haftasında yaşadıklarını öğreniyoruz. onun gibi olaylara introvert bir şekilde yaklaşıp duygularını anlamaya çalışıyoruz. şu aralar izlediğim en iyi filmlerden biri diyebilirim çünkü film çok gerçekçi. o kadar ki her saniyesinde kızın her yaptığını, her hissettiğini sonuna kadar yaşadım. içe kapanık ve biraz da sosyal anksiyetesi olan bir insan daha iyi anlatılamazdı her sahnenin detaylarıyla tek tek düşünülmüş olduğu çok belli.

    --- spoiler ---

    özellikle olivia gittikten sonra, riley'le yalnız kalınca doğruluk mu cesaret mi oynamaya başlamaları ve kayla'nın ne kadar korktuğunu nefes alış verişinden anlamamız ama yine de insanlarla arası bozulmasın diye alttan almaya çalışıp neredeyse ona tecavüz edecek olan çocuktan durmadan özür dilemesi filan.... bu film beni çok duygulandırdı sözlük çok.

    filmin sonu mutlu bitmiyor, kayla hayalinde olmak istediği popüler ya da en azından daha bir özgüvenli kız olmuyor, aiden'la da yakınlaşmıyor. tek yapabileceği kendini böyle kabullenmek ve onu sevenlerle beraber kendi olmak.

    kendi motivasyonel videolarında en çok konuştuğu konulardan biriydi 'how to be yourself' (namıdiğer 'nasıl kendiniz olursunuz') ama aslında sürekli bir başkası olmak isteyen, sürekli kendini beğenmeyen ve popüler kızlara benzemeye çalışan oydu.

    filme daha psikolojik bakarsak aslında toplumsal düzende de bu böyle değil mi? kendine özgüvenli, rahatça konuşan, güzel fiziksel özelliklere sahip insanlar hep rol model olarak gösterilmeye çalışılıyor. ama aslında belki de her birey toplumda kendi özellik ve güzelliğiyle eşsizdir ve bu böyle kalmalıdır. neyse... çok uzattım, kısacası bo burnham çok güzel bir film yapmış, iyi ki de yapmış izleyin izletin :')

    --- spoiler ---

    ben bir introvert olarak haddimi aştım, şimdi gidip biraz bilgisayar oyunu oynayayım*
  • filmi beğenmeyebilirsiniz. kibirli bir kızın her şeye fazla tepki vermesi olarak görebilirsiniz. peki bu filmi kimler beğenebilir?
    people pleaser
    avoidant kişilik bozukluğu
    sosyal fobi
    aşağılık kompleksi
    değersizlik hissi
    özgüven eksikliği
    gibi durumlardan birine veya birkaçına sahipseniz ve biraz da introvert bir kişilikseniz bu filmi seveceksiniz demektir.
  • bo burnham'ın 2018 yılı filmi. filmin en güzel yanı kuşkusuz elsie fisher'ın kusursuz oyunculuğu. bo burnham hakkında "başkası olsa bu rolde utangaç rolü yapmaya çalışan özgüveni yüksek birini görürdük. elsie ise özgüveni yüksekmiş gibi davranan utangaç bir kızı oynadı." demiş, çok güzel demiş.

    filmin kendisi de çok güzel. kendim de bir kız çocuğu sahibi bir insan olarak sıklıkla endişelendiğim bir konuyu, "nesil farkıyla oluşabilecek iletişimsizlik" konusunu, çok gerçekçi bir şekilde işlemiş. tabii ki büyük bir jenerasyon farkı göreceğiz. filmdeki liseye giden çocuklarla, ortaokullu çocukların arasında bile bir sürü fark varken ebeveyn ve çocuk arasında oluşacak olan kaçınılmaz. üstelik bizim jenerasyonun ebeveyniyle arasındaki olanla kıyaslanacak olursa büyük bir uçurum olacak.

    yine de umutsuz bitmiyor film. fark ne kadar büyük olursa olsun ebeveynle çocuğun buluştuğu ortak bir payda hala var.
  • elsie fisher'ın başrolde çok iyi oynadığı, 2018'in en iyi filmlerinden. hayat kadar gerçek bi film.
  • ilk başta ergen filmi deyip izlememiştim ama film tam beni anlatıyormuş aslında.
    lisede aynen kayla gibiydim. kilolu, sivilceli, kambur, dişleri yamuk, sessiz, özgüvensiz ve okuldaki en popüler (!) insandan hoşlanan.
    şu an 20 yaşındayım ve hala sivilceliyim ve hala dişlerim düzgün değil ama cilt doktoruna gidiyorum ve haftaya diş teli taktıracağım.
    her neyse,
    üniversite 3. sınıftayım ve ilk iki yılımda kimseyle konuşmadım şu an birkaç arkadaşım var ama kayla'nın da dediği gibi onların yanında kendim gibi davranmıyorum ve onları hiç sevmiyorum. sadece yalnız kalmamak için onlarla konuşuyorum onun haricinde hiç arkadaşım yok.
    hala sessiz bir insanım hala hiç özgüvenim yok. tanımadığım insanlarla konuşmaya karar verdiğimde kalbim çok hızlı atıyor ve titriyorum aynen rollercoaster sırası bekler gibi.
    yani demek istediğim film çok gerçekçiydi ve filmi izlerken lise yıllarımı hatırladım aynen kayla'nın kendine çektiği video gibi, önceden kendime çektiğim bir videoymuşçasına izledim.
    özgüvenli olmaya ve kendimi daha özgüvenli hissetmek için değişmeye çalışıyorum ama bunun bir faydası olacağını düşünmüyorum.
    ama en azından deniyorum.
  • içimi sıkan film, gerçekliği ile içimi sıktı..
  • izledikçe yeni nesilden ne kadar farklı bir çocukluk geçirdiğimi fark ettim.
    ki daha dün gibi ailemi beni anlamadıkları için yargıladığım günler...
  • son yıllarda seyrettiğim en iyi korku filmi.
hesabın var mı? giriş yap