eftal küçük

• her ne hikmetse sabah kulaklarımda besteleriyle uyandım. biraz şuursuzumdur, la bu öldü müydü dedim kendime. belki de bu ölmediydi de, öteki öldüydü dedim. dinledim, dinledim... sonra baktım, ölmüş elbet. biz de yazmışız zaten.
  
  hem de ne zaman ölmüş? geçen yıl bugün ölmüş. bu, kurban olduğum güzel allahın işi olabilir, lakin ki öyle değildir. her şeyin bir sebebi vardır. dün gecenim bir vakti kulağımıza deniz koydum adını çalınmadı mı? evet çalındı. ne alakası var deme, çok alakası var. sonra böyle çağrıştı:
  
  ama acılara alışılmaz, bir şeyler var değişecek
  ve önce acılardan başlanacak
  mapusanenin türküleri hüzünlüyse de biraz
  bekle beni
  uğuldayan rüzgar ve delice yağan kar ürkütmesin
  direnmektir artık bekleyişin adı
  
  şimdi bunları bilen bilir, bilmeyen de bu saatten sonra bilmeyiversin, önemli değil de... başka bişi diycem: bu adam müzik yaparken 20 yaşındaymış. şimdi 20 yaşındakileri düşünüyorum da... hayat ne garip lan.
  
  hayır bu adam kanserden ölür tabi. o yaşta o besteleri yapan adam neyden ölecek ki başka. bizse ölmeyiz. biskime yaramıyorsak niye ölelim! yarasak kesin ölürdük.
• gençliğimizin can damarlarından biriydi. ilk bekâr evimizin vazgeçilmez müziğiydi çağdaş türkü... efkârımız, sevincimiz, sessiz çığlıklarımızdı. şarapla dostluğumuzun ilk başlangıcıydı. en çok da 12 eylül'ün o ağır havasının ilk kardeleniydi bizim için... üzgünüm...
• insanın kendini ölmüş gibi hissetmesi mümkün müdür? eftal'in ölümü beni böyle hissetirdi. benliğimin taa en derinine işlemiş o ezgilerin ardında hep eftal varmış gibi gelir bana. yeni türkü'nün o gittikten sonrası ile çağdaş türkünün aslında yeni türkünün başlangıcının devamı olması tesadüf olamaz. deryası tolgası diğerleri de vardır elbet ama biz eftali sevmişiz asıl. şarkıları anlatmaya yürek yetmez. yeter diyen var ise şu 4 adamın gözünün içine katılmadan baksın.
  ben bu adamları 80lerin sonunda odtü de gördüm. bunları görmedim. bunların ruhunu gördüm.
  
  http://www.youtube.com/…hqayop4q_we&feature=related
• şimdi öğrendim ki göçüp gitmiş. bütün öğrencilik hayatım göçmüş gibi oldu birden. "bekle beni" ve "gurbete kaçacağım" hep bana söyletilen şarkılar idi. şarap idi arkadaşlık idi öğrencilik idi devrimci ruhumuz idi.. çok üzücü bir kayıp.
  
  uğurlar olsun.
• yeni türkünün akdeniz akdeniz döneminde elemanı olup, grupta buzuki, karadeniz kemençe ve gitar çalmıştır. gruptan ayrılıp çağdaş türkü grubunu kurmuştur (erkan oban, tolga çandar ve bahadır suda ile birlikte).
• yıllar önce çalıştığım firmanın patronunun arkadaşı olmasından mütevellit angarya işlerini yapmışlığım vardır. o zamanlar çok sinirimi bozmaktaydı.
  yıllar sonra bu eftal küçük'ün sevdiğim yerli gruplarda ve bestelerde rol alan eftal küçük olduğunu öğrenince bu huysuz insana olan kızgınlığım yerini saygıya bırakmıştı. ara ara ankara'da konserlerde ve bahar şenliklerinde kendisine rastlasam da gidip bir daha hiç konuşmadım.
  keşke bekle beni ve rami kışlası hatırına bir selam verseymişim. çok sağlıklı ve genç görünümlü biriydi. toprağı bol olsun.
• tolga candar ve erkan oban'ın da üyesi bulundugu cagdas turku aldı müzik gurubunun gitaristiydi. grup dagildiktan sonra adıni bazi prodiksiyonlarda duyduk. ankarada bir muzik studyosu varmis galiba.
  (bkz: delikanliya)
  (bkz: bekle beni)
• akciğer kanserine yenik düşerek hayatını kaybetmiş sanatçı. 50 yaşındaymış. odtü elektrik ve elektronik mühendisliği bölümü mezunuymuş ayrıca. pazar günü karşıyaka mezarlığına defnedilecekmiş.
• eftal küçük yeni türkü zamanlarını ne kadar güzel anlatıyor
  
  https://www.youtube.com/watch?v=1xbth0vggz0
• sözlükte sayfası bile hayatı gibi sade, şarkıları alabildiğine anlamlı ve gamlı insan. ahmet telli'nin şiiri üzerine seslendirmişti ya kendisi: "umudu karartmadan /
  sevinci yitirmeden bekle / döneceğim bir gün elbet /" bekliyoruz işte havası bulutlu bir gündüzde. bozkırlar sahiden de yeşerecek, acılar bitecek, sevgiler çiçek açacak biliyorum. en sonda da "direnmektir artık", "bekleyişin öbür adı" demiştin ya, biliyorum biz de bekleyeceğiz. umudumuzu koruyarak, sevgilerimizi yeşerterek, ve de en önemlisi direnerek...