echoes

• pink floyd'un meddle albümünden bir parca.
  mason,gilmour,waters,wright ın yarattigi saheser.
  parcalar calinan 20 tuhaf kısa melodilerden bestelenmis.
  calisirken nothing parts 1-24 adi verilmis.
  türkçe sözlerini de yazim:
  
  yukarida havada asili duruyor albatros(bkz: albatros)
  ve yuvarlanan dalgalarin derinliklerinde
  mercan kayalarinin labirentlerinde
  uzak bir zamanin yankisi
  kumsala vuruyor aglamnakli
  ve hersey yesil ve denizin altinda
  
  ve kimse göstermedi bize bu karayı
  ve kimse bilmiyordu nerede ya da nede oldugunu
  fakat bir sey kıpır kıpırdı ve bir sey cabaliyor
  ve basliyordu isiga dogru tirmanmaya
  
  sokaktan gecen yavbancilar
  rastlantiya karsilasir iki ayri ba$
  ve ben sen im ve gördügüm sey ise ben
  ve elinden tutuyorum seni
  ve yol gösteriyorum karada
  ve yardim ediyorsun bana daha iyi anlayabilmem icin
  
  ve kimse seslenmiyor bize ilerlememiz icin
  ve kimse kapatmaya zorlamiyor gözlerimizi
  ve kimse konusmuyor ve kimse cabalamıyor
  ve kimse ucmuyor günesin etrafında
  
  her sabah acılan gözlerimin önüne geliyorsun capcanli
  cagirarak ve kiskirtarak beni kalkmaya
  ve duvarimdaki pencerden
  iceri akıyor günes isiginin kanatlarında
  sabahın bir milton parlak elcisi
  
  ve kimse ninniler söylemiyor bana
  ve kimse yumdurmuyor gözlerini
  ve ben de aciyorum pencereleri
  ve sesleniyorum sana dogru gökyüzü boyunca...
• kanımca bu 23 buçuk dakikalık şey, rock tarihinin en görkemli eseridir. şey diyorum, çünkü buna şarkı diyemiyorum; 2 dakikalık şarkılarla bunu bir tutamam, bu şeye ve pink floyd'a haksızlık yapamam. ancak bu şeye "bilinmeyen" (x) anlamında "şey" derim, zira bunun ne olduğunu ben tanımlayamıyorum. (bkz: ömer hayyam)
  
  bu şey sadece müziği ile bile, bir yudum içmeden ya da bir nefes çekmeden insanı göklerden güneşe doğru uçurabilir. bu, hakikaten görkemlidir; değişen ve dönüşen tempolarıyla adamı boyuttan boyuta sokar, garip sesleriyle ürpertir ve düşündürür. bu şeyi 500 defa dinlesen, seni 500 farklı düşünce biçimine de sokabilir.
  
  sözlerine gelince...
  
  efendim, bir işletme bölümü mezunu olarak kıt dilbilim bilgimle mütercimlik- tercümanlık konularında ahkam kesmek benim haddim olamaz. yalnız şu kadar ki; tercümanlık belki harfi harfine çevirmek değildir, belki bir yorumlama işidir. mesela ingilizcede her "and" kelimesi "ve" demek olmayabilir. (ki bu çevirimde de bunu kullandım anlatımı zenginleştirmek için) teşbihte hata olmasın ama, hani ilahiyatçılar derler ya "kuran'da her bir kelimenin ayrı ayrı anlamları olabilir. kuran arapçadır, arapçada bir kelime belki onlarca anlama denk düşer ve başka dillere tercüme edilemez. olsa olsa başka dillere mealleri yapılır." yine teşbihte hata olmasın ama goethe'nin faust'u da almancadır ve bizim gibi almanca bilmeyen türklerin türkçe olarak okuduğu faust, faust değildir; olsa olsa faust'un mealidir... fazla uzatmanın anlamı yok kardeşler, pink floydun bu efsanevi eseri de ingilizcedir. bunu kıt ingilizce bilgisiyle anlamak isteyen renkler kardeşiniz, bu eserin sözlerini anladığı ve yorumladığı kadarıyla türkçe'ye çevirmeye -mealini yapmaya- çalışmıştır. zaten pink floyd olayını bilenler için bu sıkıcı açıklama anlamsızdır ama yine de açıklama gereği duydum. kusurum varsa ve haddimi aştımsa affola...
  
  semada, sanki hareketsizce asılan albatrosun göklerinde
  ve enginlerde, dönen dalgaların altında, mercan kayalıklarının labirentlerinde;
  eski bir zamanın yankısı, söğüt dalları gibi
  kumsal boyunca dallanıp budaklanarak yayılıyor:
  ve her şey yeşil,
  hem de her şey denizler altında…
  
  ve kimse bizi o memlekete çağırmadı,
  hem zaten oranın yerini ya da gidiş amacını kimse bilmez…
  bir şey uyanır ve gayret eder de
  işığa doğru yükselmeye başlar.
  
  sokakta geçen birbirine yabancı insanlar,
  birdenbire iki ayrı bakış birbirini yakalar:
  ve artık ben senim, gördüklerim de benim
  ve elimle tutuyorum seni,
  hem yol gösteriyorum sana memleket boyunca;
  sen de yapabileceğim en iyi şeyi anlamamda
  bana yardım ediyorsun.
  
  ve kimse bizi o memlekete çağırmadı,
  hem zaten kimse oradan sağ salim geçememiş…
  kimse konuşmaz ve kimse teşebbüs etmez,
  kimse güneşin etrafında uçuşmaz.
  
  hemen hemen her gün uyanan gözlerime yağarak
  doğmam için beni davet ve teşvik ediyorsun:
  duvardaki pencere sayesinde
  sabahın bir milyon parlak ışıltılı elçisi
  gün ışığının kanatlarında içeri giriyor!
  
  ve kimse bana ninniler söylemez,
  hem kimse benim gözlerimi yumdurmaz...
  işte ardına kadar açıyorum da pencereyi
  gökler boyunca seni çağırıyorum!
• nedense bana hep şarkının en güzel yerlerinden biri gilmour ve wright'ın "..no one flies around the sun.." kısmını söylerken "sun"ı uzatıp "saaağağaaağağaaağağaaan" şeklinde şeyetmeleri .. (fiil bulamadım cümleyi bitirmek için annakoim.. tümleçler zaten bi garip oldu..)
• pink floyd'un meddle albümünün en şahanesi, en bitirimi, en kafa cilası şarkı...
  
  70'lerde fonunda echoes çalan türk filmleri mevcuttur. mevcutmuş yani, öyle demiş 15 sene evvel zekiye. asıl echoes, pompei konserinde. o ne konser be kardeşlik. üzerinde konuşulmaya değer bir vakıa.
• pink floyd'un en güzel şarkısı
• ingilizce sözleri de şöyledir bu güzide şarkının....
  
  overhead the albatross
  hangs motionless upon the air
  and deep beneath the rolling waves
  in labyrinths of coral caves
  an echo of a distant time
  comes willowing across the sand
  and everything is green and submarine.
  
  and no one called us to the land
  and no one knows the wheres or whys.
  something stirs and something tries
  starts to climb toward the light.
  
  strangers passing in the street
  by chance two separate glances meet
  and i am you and what i see is me.
  and do i take you by the hand
  and lead you through the land
  and help me understand
  the best i can.
  
  and no one called us to the land
  and no one crosses there alive.
  no one speaks and no one tries
  no one flies around the sun....
  
  almost everyday you fall
  upon my waking eyes,
  inviting and inciting me
  to rise.
  and through the window in the wall
  come streaming in on sunlight wings
  a million bright ambassadors of morning.
  
  and no one sings me lulabyes
  and no one makes me close my eyes
  so i throw the windows wide
  and call to you across the sky....
• 25 dakika boyunca canli dinledigim bi olay. inanmazsınız, ben de inanamıyorum hala zira.
• live at pompeii yi seyredince şarkıdaki vokalin iki kişinin yaptığı görülen şarkı.
  şarkıyı dinlerken nasıl bu kadar güzel vokal yapılır dersiniz.. konseri seyredince "meğersem vokalleri rick wright ile david gilmoure beraber yapıyomuş .... vay anasını be!" diyorsunuz.
• doganin insan ruhundaki yankilarini müzikle tasvir edebilme yetenegi.^*zaten bastan niyetini ortaya koyar ki sonar sesi ile mercan magaralarinin labirentlerinde dolastirir insani... (10:40) bir kusluk vakti, alacakaranlik, nemli bir soguk, ruzgarli bir bayir ve asagisindaki deniz, yukarida asili gibi duran albatroslar, bagirisiyorlar... (14.45) derken kuslar gelen gunun baslangicina "selam etmek" uzere susuyorlar, huzur veren bir sessizlik ve denizdeki ufuktan kendini gostermeye baslayan gunesin ilk isiklari... yavas yavas yukselen gunes... (18.08) ve gunesin ufuktan tamamen kurtulup parlamaya baslamasi... omru hayatimda bir kusluk vakti kulagimda walkman ile birebir yasamayi planladigim muzik saheseri... saygi ile egiliyorum.
• velev ki canımız 'çılgın bir elmas' gibi "echoes" dinlemek istiyor ama miraca yükselip dönülebilecek yirmi üç küsür dakikamız yok. o halde bir doz, yani yaklaşık yedi dakikalık bir "time" seansı, benliğimizde git gide şiddetlenen "echoes" açlığını dindirmese de geçici bir süreliğine bastırabilir.
  
  velev ki dakikalarımız torbaya girdi ve "time"a ayıracak yedi dakikamız da yok. o halde yaklaşık üç dakikalık "breathe" şurubu tek nefeste içilebilir ve bileklerde karıncalanmalara yol açan "echoes"+"time" yokluğunun etkileri kısa bir müddet için ortadan kaldırılabilir.
  
  velev ki sistem, bizi, çarkları besleyen boru hattında kaçışı olmaz bir koşuşturmaya sürükledi ve "breathe"e ayıracak bir üç dakikacık dahi bulunamıyor. o halde altmış sekiz saniyelik "speak to me" hapı ılık suyla yutulabilir ve yoklukları iyiden iyiye beyne vurmaya başlayan "echoes"+"time"+"breathe" yokluğunun sebep olabileceği muhtemel bir zafiyet halinden korunulabilir.
  
  ~~
  
  sahiden de, "echoes"un güftesi ile —özellikle— "time"ın güftesi arasındaki benzerlik aşikar cinsten. enstrümantal benzerlikten bahis açabilecek kadar teknik bilgim yok ama söz konusu yakınlık peşpeşe bir dinleme neticesinde fark edilebilecektir. hem bu benzerlik kendisini salt enstrümantal bazda gösteriyor da değil. sözünü ettiğim, lirikal akış boyunca kendisini hissettiren ve "echoes"daki «and no one called us to the land/and no one knows the where's or why's.» mısraları ve hatta «no one flies around the sun» ile "time"daki «no one told you when to run» mısrasının geçtiği kısımlarda adeta zirveye ulaşan bir paralellik. ve bu benzerlik, entrümantal/lirikal anlamda "time"dan "breathe"e uzanıp ardından salt entrümantal anlamda "speak to me"ye kadar varıyor.
  
  yani bir çeşit "matruşka" durumu söz konusu burada. işte tam burada;
  
  23:28'lik "echoes"
  06:49'luk "time"
  02:48'lik "breathe"
  01:08'lik "speak to me"