• selçuk,ortaklar,aydın,izmir gibi ege yerleşimlerinde, tren istasyonlarında ihtiyaç sonucu icat edilmiş bir kebaptır. çöp şiş öncesinde de etleri kuşbaşı keserek şişlere dizme geleneği var ancak bunun pişmesi uzun sürüyor ve çabucak yenilesi değil. trenle seyahatin popüler hatta elzem olduğu yıllarda istasyonlarda beş dakikalık dakikalık molalar oluyor. millet inince hemen karnını doyurması lazım. bu sebeple ızgaraya attığında çok kısa sürede pişebilmesi için etleri çok minik doğrayıp, tahta kargılara diziyorlar. tren görünmeye başladığında atılan çöp şişler , yolcular inene kadar pişmiş oluyor neredeyse. kendisi türk işi fast food aleminin kıdemlilerindendir aslında.
  • bi egeli için tatilin son anı demektir.
    henüz denizin ıslaklığı saçlarınızda tamamen kurumamış, onca güneş kremine rağmen güneşin bıraktığı belli belirsiz bronzluk hala vücudunuzdayken, üzerinizde denizden sonra aceleyle giyilmiş ince yazlık elbiseyle mutlu tatil şarkılarını gülerek söyleyip camdan dışarıyı seyrederken arabanızın durduğu yerdedir. ortaklarda, ufak restorantlarda, kocaman tabaklarda, asla bitmezmiş gibi gözüken ve beklediğinizin üç katını yediğiniz, kocaman ayran sürahilerinin masanın üzerinde beliriverdiği yerdedir.
    çocukluğa dair akılda kalan yaz tatilleridir ve hiç bi şehirde en iyi restorantlarda bile, belki sırf artık babanızla yemediğinizden kaç tane yediğinizi saymıyorsunuz, artık çocuk değilsiniz diye veya saatlerce denizi bırakamayıp yüzmek sizi acıktırmadı diye o tadı bulamayıp,
    bi sonraki aydının ilçelerine gidilecek tatile dek beklemektir.
  • öyküsü tam 140 yıl öncesine dayanan ve izmir mutfağında geleneksel hale gelmiş olan; kargı şişlere takılmış küçük etler. şirin.

    izmir büyükşehir belediyesi'nin kurmaya çalıştığı "kent kitaplığı"nın 12'nci ürünü olan tarihten günümüze izmir mutfağı'nın yazarı gurme ve gezgin nedim atilla kitabında "lokomotifin yarattığı yemek: çöp şiş"in tarihini, bakın nasıl anlatıyor:

    "çöp şiş kültürü trenle başlamıştır demek, doğru bir iddiadır. başladığı yer de izmir-aydın temdidi demiryolu hattındaki trenlerin söke-aydın ayrımına geldikleri yer olan ortaklar'dır.

    bugün de çöp şişin iki merkezinden biri ortaklar, diğeri denizli-ısparta-afyon trenlerinin yol kavşağı olan goncalı'dır...

    trenin 10 dakika süren aktarma manevraları sırasında izmir'den gelip aydın yönüne giden karnı çok acıkmış yolcuların sıcak yemek ihtiyacını karşılamak üzere, yöre halkının bir icadıdır.

    lokomotifin sesi duyulduğu sırada ızgaraya atılan kargıya dizilmiş küçük et parçaları, tren istasyona geldiği anda pişmiş olurdu.

    ekmek ya da pidenin arasına soğan, maydanozla kargı içinden alınıp konulan etler, genellikle koyun etiydi.

    koyun butunun yağsız yerinden yapılır ve şişin sonunda bu eti ızgarada pişirecek kadar küçük bir yağ parçası konurdu."

    izmir'de ise en ünlü mekan çöp şiş konusunda topçu'dur. önerilir.
  • lezzetinin sebebinin oğlak etiyle uzaktan yakından alakası yoktur. üniversite yıllarını saymazsak 32 yıldır selçuk'tayım burada doğdum burada büyüdüm. bu süre içerisinde selçuk ve ortaklar'da gidip çöp şiş yemediğim mekan yoktur. bugüne kadar çöp şişte oğlak eti kullanıldığını ne gördüm nede duydum. orjinali dana etiyle yapılır. kuzu eti deneyen bir kaç işletme de oldu ancak ortaya bambaşka bir şey çıktı ve vazgeçildi.

    bu yörede bu çöp şişin diğer yerlere göre çok daha lezzetli olmasının başlıca sebebi ustalardır. ızgaranın başında ya çok uzun yıllardır bu işi yapan ustalar yada onların bilmem kaçıncı kuşaklarından biri bulunur. bir diğer sebep et seçimidir.çöp şiş etin mümkün olan en yumuşak yerinden yapılır, et sert olursa bir şeye benzemez, ek olarak közün son derece kızgın olması ve pişirme süresinin doğru ayarlanması gerekir. kurursa yine hiç bir şeye benzemez.

    adana ve urfadada olduğu gibi malzeme ne kadar önemliyse ocak yada ızgara başındaki ustanın işi biliyor olması da o kadar önemlidir.

    selçuk için tavsiye mekanlar:

    *petek çöp şiş
    *şişçi yaşarın yeri

    her iki işletme de yarım asırı devirmiştir. şiddetle tavsiye ederim.

    ortaklar için tavsiye mekanlar

    *kalyon
    *somuncu baba

    izmir merkezi için tavsiye makan

    *topçu
  • dünyada türklere ait diye bilinen ama başka milletler tarafından da yapılan bir et yemeği / pişirme yöntemidir.

    yurt dışında 'shish kebap' olarak türk ve arap restoranlarında bulunabilir. rusya & asya kıtasında şaşlıkolarak bulunur.

    ege bölgesinde kargı denen saz kamışlarının ince kesilmesi ile elde edilen 15- 20 cm lik şişler üzerinde yapılır. fast food kavram olarak türkiyeye gelmeden önce seyyar satıcılarda satılırdı. (ege şivesi ile 'gagtırma araba'). etlerde baharat ya da tuz kullanılmaz. (hatta et tuzlu pişirilir ise etin taze olmadığına yorumlanır. etine güvenen tuzsuz pişirir) müşteriye hızlı servis önemli olduğu için et normal kuşbaşıya göre daha ufak olacak şekilde, yaklaşık olarak fındık büyüklüğünde doğranır ve yüksek ateşte köze yakın olarak pişirilir, hatta bazen üzerine kül yapıştığı bile olur. şişler sürekli döndürülür, etin dış kısmı hızlı pişirme ile mühürlenir ve yer yer yanabilir, ama içi sulu kalır. arada sırada şişleri yufka ekmeğin içerisinde sıkıp etin suyu yufka ekmeğe emdirilir. eti tuzlama işi pişirme bittikten sonra yapılır.

    iç anadolu civarında etler ege bölgesine göre daha iri doğranır ve metal şiş kullanılır. iç anadolunun doğusuna doğru gidildikçe şişler daha yassı bir hal alır. hatta yassı şişler ile birlikte adana kebap ve efsane lezzet olan cağ kebap ortaya çıkar.

    rusya ve türki devletlerde yapılan şaşlık için etler bizim bildiğimiz kuşbaşıdan daha büyük doğranır ve daha uzun şişler ile pişirilir. et parçaları daha büyük olduğu için pişirme ve servis süresi daha uzundur. özbek restoranına giderseniz mutlaka tadına bakın.

    lezzet göreceli bir kavramdır, ama lezzet için tüyo verecek olursak dana eti kullanılacak ise mutlaka koyun kuyruk yağı ile bir parça et bir parça yağ olacak şekilde şişe dizilmelidir. koyun eti olacak ise ön kolun yağlı yerlerini kuşbaşı et üzerinden sıyırmadan yağ ve et birlikte pişirilmelidir.

    edit 1: yağ için kesinlikle böbrek civarından alınan iç yağ kullanılmamalı. yoksa çok ağır kokuyor, hatta afedersiniz bildiğin idrar kokusu oluyor ette. mümkünse bu kokuyu duyduğunuz yerde tavuk şiş bile yemeyin. bu hassasiyete dikkat etmeyen yerlerde beyaz ve kırmızı eti aynı ocakta bile pişirebiliyorlar ki olmaz. olmamalı.

    edit 2: japonya'da yakitori, endonezya'da satay, yunanistan'da souvlaki yi hatırlatan sevgili yiyici arkadaşlara teşekkürler.
  • selçuk'ta ünlenen çöp şişin bu kadar güzel olmasının esas sebebi oğlak eti kullanmalarıdır (o bölgede zaten pek koyun beslenmez). istanbul veya diğer büyük kentlerde yapılanlar ise dana eti kullandıklarından aynı lezzeti vermez. dana eti daha serttir ve terbiye edilmeye çok elverişli değildir. bu nedenle ancak küçük parçalar halinde şiş olarak yenilebilir.
  • doymak için bir porsiyonun asla yetmeyeceği ege yemeği.

    eskiden izmir'in selçuk ilçesi ile anılırdı bu yemek. ilçeyi yumurtacı dükkanını işletir gibi yönetenler sayesinde ortaklar'daki gibi bir arada tutarak, insanların arabaları ile yanaşabilecekleri çekim merkezi haline getirmek yerine dört bir yana savurmuşlardır çöp şişçi esnafını. onların da bir kısmı ya insanlara kazık atma derdinde ya da güzelim çöp şişlerini limoni bir suratla satmaya çalışmaktadır.
  • malesef hakettigi itibar ve sohrete mazhar olamamis bir guzide yiyecegimizdir. istanbul da ben bulamadim, bulan varsa insanlik namina yardimlarini beklerim.

    efendim cop sis kuzu sis le karistirilmamalidir, kuzu sis teki etler buyuk buyuk kesilirken cop sis bir kusun (mesela etobur serce) yiyebilecegi buyuklukte olur, etler kargi ya gecirilir, bonus olarak genelde en sonuna bir adet hayvansal yag konur, bazilari o kismini ayirir kenara koyarki hic hazzetmem.

    roliater arkadasimizin belirttigi uzere selcukta kesfedilmisse de aydin/ortaklar da meshur olmustur, bu civarda yan yana dizili dukkanlarda porsiyon degil adet bazinda fiyatlandirilarak yenir (bkz: midye dolmasi).

    masaya oturunca garson bir miktar getiri masaya birakir ondan sonra artik allah ne verdiyse seklinde girisilir. burdaki muesseselerin fiyatlamasina dikkat edilmeli, bastan adet fiyati alinmali, yemek sonunda cekinmeden, utanmadan, sikilmadan (millete ne sizin yaptiginiz isten canim) yenen adetler tek tek veya metematik kuvvetince 3 er 5 er sayilmalidir.

    dikkat : yerken saymak cop sis e ayip olur, bunu yapmayin, bitirin, garson copleri goturmeden sayin.

    sayin diyorum zira basimdan soyle bir hadise gecmistir, gelen hesap kontrol edilirken yenen sis sayisi çarpi birim fiyat ile hesap arasinda kalan fark muessese tarafindan ekmek ucreti olarak belirtilmistir, o gunki birim fiyattan bu 67 adet ekmek etmektedir ki 2 kisi icin fazladir, sayilan adette de fark cikinca muessese bizim fiyata razi olmustur.
  • 2 farklı ama benzer yemeğe verilen ad.
    1. ege bölgesinde, aydın, denizli civarı adım başı bulunan, kürdanımsı çöplere geçirilmiş, ucunda yağ olan.
    2. doğu ve güneydoğu anadoluda uzun metal şişlere geçirilmiş, terbiyeli
    antepli olmama rağmen ege versiyonunun hastasıyım.
    ismi çöp şiş değildir herhalde ama ege versiyonunu yunanistanda da adım başı bulabilirsiniz. orada domuz etiyle yapılanı yedim ama pek beğenmedim. domuza aşina olmamaktandır belki.
  • yiyince kendinize geldiğiniz yemek. aslında aç olunca bütün yemekler öyle ama çöp şişe alternatif tıp olarak bakmak lazım*.
hesabın var mı? giriş yap