ben ruhi bey nasılım

• biraz uzun bir alıntı...
  
  "...
  i
  
  gördün mü hiç suyun yanmasını tuzda
  gördüm ben bu yaşam boyu iniltiyi
  büyük bahçelerin küçük içinde
  saksılardan birinde
  gördüm de
  uyurken uyandırılmış gibi
  beni bir sardunya büyüttü belki.
  
  o ben ki
  bir kadında bir çocuk hayaleti mi
  bir çocukta bir kadın hayaleti mi
  yalnızca bir hayalet mi yoksa.
  
  ne peki
  yere dökülen bir un sessizliği mi
  göğe bırakılmış bir balon sessizliği mi
  işini bitirmiş bir org tamircisinin
  tuşlardan birine dokunacakkenki
  dikkati ve tedirginliği mi.
  
  bekler mi beni
  her yanı, ama her yanı çocuklar gibi gülümseyen
  bir sürü yaz gününün içinde
  acaba bekler mi beni
  uykularım, o sonsuz uykularım
  yanmış bir limonluktaki
  - ve limonlar ki her gün bir yaprak ayininde
  sesini hiç eksiltmeyen -
  ama bilmez miyim ben
  bilmez miyim hiç
  böyle sığ hayallerle oyalanmak yerine
  kısacık bir zaman olmalıydı elimde
  turfanda meyva gibi bir zaman
  yollar yollar kateden tadı ve ekşiliği
  geçerek erguvanların dönemecinden
  leylakların dörtyol ağzından
  yapıştırıncaya dek beni dudaklarına
  acının dudaklarına ve geçmişin
  bir yaban gülü yaprağı gibi beni
  ama ne gezer.
  
  korkmuyorum artık solmaktan
  solmaktan ve solgunluktan
  gelmişim nerelerden böyle
  kurumuş bir dere yatağı gibi
  ya da pek kurumamış da
  baygın, hasta ya da cançekişen
  çırparaktan yüzgeçlerimi dip sularında
  ya da yer tahtaları, muşamba, örtük perdelerin kasvetini
  yorgun düşerek taşımaktan
  ve ne çıkar ayırmasam kendimi
  suların büyük içkilere kavuştuğu koylardan.
  
  koylardan
  kapsayan o sevimsiz, o küçük aşkları da
  eskiyen turunçlar gibi ilk rengini pek aratmayan
  ayırmasam kendimi
  diyorum ayırmasam
  köhnemiş bir geminin -izine pek rastlanılmayan-
  içindeki bir yolcudan da, değerli taşlarla dolu cepleri
  cepleri yüreği cepleri
  ayırmasam da ben
  kim görürdü o yolcuyu, yani kim farkederdi beni
  sıradan acılardır çünkü bütün ilgileri toplayan
  oysa sıkıntıyı buruşuk bir iç çamaşırı gibi saklayan
  bu kımıltısız gövde
  görülmemiştir ki hiç görülsün şimdi
  görülmediği gibi gündoğumundan havalanan kuşların
  ya da bir oda kapısını açtığınız zaman
  o müşiş öğle sıcağında
  pencerenin önünde örgü ören birinin
  - örgü mü, bir çay bardağını başka başka tutan ellerin becerikliliği mi-
  görülmediği gibi
  ama var mıydı sanki görülmek isteyen
  var mıydı bir şeyler bekleyen yüreğimin eskittiklerinden.
  
  ii
  
  ve her şey hızla yetişti sonra
  sarı bir günün kahverengi yarınına.
  
  yıkılmış bir ağacın üstünde yıllarca oturdum da
  gözleri avına benzeyen bir avcıydım sanki
  ağaç da çürümüş zaten
  kazımış, oymuş bir yerlerinden gelip geçen onu
  ağaç mı, içi yıllarla dolu bir kutu mu
  çözmek için mi acaba içlerindeki bir gizi
  -gizi mi, bir giz gereksinmesini mi-
  yoklamışlar orasından burasından
  kim bilir.
  
  ama sessizlikten başka ne bulmuşlar
  önemsiz bir iki anıdanbaşka
  ya insan kılığında ya da bir dekor taşkınlığında
  sorarım ne bulmuşlar
  çoktan yeni bir umuda dönüşmüştür onlar da
  anılar.
  
  oysa bambaşka şeyler olmalıydı ağaçta
  kazılmış, oyulmuş yerlerinde ağacın
  buruk mayhoş, daha çok da bir zehir tadındaki
  bir şeyler olmalıydı. ve sanki
  yıllar var ki saklamışım orda ben
  
  saklamışım anlaşılan
  odasında yapayalnız doğuran bir kadının
  dışa vurmak istemediği
  ya da pek gereksinmediği
  o iniltiyi andıran
  duyurulmayan her şeyi.
  
  iii
  
  ve her şey dönüştü işte
  kahverengi bir çarşambadan
  sapsarı bir cumartesiye.
  
  ansızın bir rüzgar çıktı demin
  çölde yanıt arayan alaycı bir rüzgar
  kolalı bir örtü gibi acıtıyor yüzümü
  yakıyor gözkapaklarımı da
  toplayıp getiriyor anılarımı bir bir
  uzun yolları hiç sevmeyen anılarımı.
  
  (kaç türlü girilirdi anılardan içeri?
  1 - işte bir zambağın özsuyunun içilişi gibi
  2 - süt emer gibi bir memeden
  bütün renklerin ve bütün kokuların bir anda bilinişi
  3 - dibini kazıyor alanlar: dünyanın iç çekişi.)
  
  (ansak mı anmasak mı
  yeri mi şimdi değil mi
  bir tren yolculuğunda ve her yerde
  her şeyin ya da hiçbir şeyin hiç mi hiç çekilmezliğini
  bir hafta tatilini, bir öğle vaktini, belki bir pazartesiyi
  saatler iyi
  adamlar gülüyorlarsa iyi, gülmüyorlarsa gene iyi
  ve bütün yolcuların dalgın
  koparıp koparıp bir şeyler yediklerini
  görünüşte kararsız
  görünüşte üzgün, endişeli
  görsek mi acaba, görmesek mi
  açıp da kapalı gözlerini arada
  şöyle bir görünümü tek bir solukta
  yalandan, inatla içine çekenleri
  ya da bir köprüden geçerken, bir tünele girerken
  belirtip yüzlerinde çok görmüşlüğün izlerini
  bir tilki çevikliğiyle, acele
  katarak yolculuğa hiç yoktan bir gizemliliği
  bilmem ki, görmesek mi
  durunca tren bir istasyonda
  dudakları çatlamış, ateşli, hasta bir istasyonda
  dünyanın bütün elma satıcılarına bakıp
  bakıp da her şeyi ilk defa tanıyormuş gibi
  uzanıp pencerelerden sarkık gerdanlarıyla
  tutarak parmaklarıyla yalancı
  ve ucuzundan bir kolyeyi
  acaba görmesek mi
  bir treni ve dünyada tren olan her şeyi.
  
  ansak mı anmasak mı acaba
  yeri mi şimdi, değil mi
  sırasını bekleyen bir kadının, hasta
  gereğinden fazla abartılmış yüzünü
  besbelli iğrenirdiniz
  çevirirdiniz gözlerinizi yer tahtalarına
  bir duvar saatine ya da kapıya
  telefona bakardınız, tırnaklarını incelerdiniz uzun uzun
  kısaca
  kaçınmak isterdiniz o yüzden -ama bitmedi-
  gördünüz, görüverdiniz bir daha
  sıyrılmış acılardan ansızın
  sevecen, durgun, sade
  o yüzü
  belki de, orda, acele
  karar verdiniz
  bir anneniz olsun isterdiniz böyle
  ve belki sarılıp öpmek isterdiniz onu
  her neyse...
  
  söylesek, yeniden mi söylesek şimdi de
  ben uzun yolları hiç sevmem
  doğacak bir çocuk gibi beklemeli anılar
  ansızın doğmalı, ansızın ölmeli saniyelerde.)
  
  iv
  
  bırakıp gidiyor anılarımı rüzgar
  denize bırakılmış çöpler gibi
  yol kenarlarında birikmiş gereksiz eşyalar gibi
  geri veriyor ve çekip gidiyor usulca.
  
  bulanık bir havuzun yanında buluyorum kendimi
  bakımsız, taşları kırık bir havuzun yanında
  içinden koyu yeşil bir çocuğun baktığı
  çürümeye yüz tutmuş yaprak renginde
  ağlaması yağmurlu bir sundurmaya benzeyen
  kırık iskemleleri, çatlamış mermer masasıyla
  yağmurlu bir sundurmaya
  ve pencerelerde belli belirsiz bir kadın
  pencerelerde ve her yanda.
  
  bir çocukta bir kadın hayaleti mi
  bir kadında bir çocuk hayaleti mi
  yalnızca bir hayalet mi yoksa.
  
  (nerdeyim
  kelebeklerden dokunuşlar alan bir yaprak gibi inceyim
  para bozduranların az çok bildiği
  adres soranların gene bildiği
  bir sokakta bir aşağı bir yukarı
  saatlerce dolaşanların hemen hemen bildiği
  amansız bir güceniğim.)
  
  geri getiriyor bunları rüzgar
  geri getiriyor anılması kırmızı bir konağı da
  iniltili, hasta bir konağı da
  çatısında baykuşların tünediği
  birtakım iplerin düğümlendiği tahtaboşlarda
  ve bütün konuşmaların tek bir cümlede toplanıp
  suskunluğu bir anıt gibi yükselttiği
  bir konağı ve konağın olanca görkemini
  geri getiriyor rüzgar.
  
  (konaksa yandı çoktan
  tertemiz bir asfalt ezip geçti onu
  iyi biliyorum tertemiz bir asfalt
  ezip geçti onu
  kırmızı bir konak mezarı gölgesi bırakarak.)
  
  ve yıllar ve günler ve saatler ayarlandı
  caddeler, işhanları kahveler ayarlandı
  meyhaneler, genelevler
  pasajlar, dar sokaklar, geçitler
  soğuk biralar ayarlandı, soğuk her şey
  ve bütün ilişkiler
  birden yerini aldı.
  
  ve her şey yetişti gene
  sarı bir çarşambadan
  kahverengi bir cumartesiye.
  
  v
  
  ben ruhi bey, nasıl olan ruhi bey
  nasılım
  bir yaz ikindisinden çıktım geldim
  diyelim bir pazartesiydi, biraz da şöyle geldim
  kapıyı iyice kapadım
  - kapadım mı, evet, kapadım -
  çitlenbik ağacının altından geçtim
  frenk üzümlerinden bir iki salkım kopardım
  dişlerimle sıyırdım
  sardunya renginde ve sardunya tadında idiler
  biri fotoğrafımı çekiyorkenki gibi durdum
  azıcık gülümsedim
  ve dünya bana gülümsedi
  çakılların üstünden yürüdüm
  yürüdüm ki, bir sese benziyordum sanki
  yüzyıllarca önce kırılmış bir kemik sesi
  iyice duydum
  çıkarken bahçe kapısını açık bıraktım
  - çok yüksekti. deniz dibi renginde ve demirdendi. üstünde aslan başı
  kabartmalar vardı. iki yanında çok yüksek iki duvar uzar giderdi.
  dışardan çam ğaçları görünürdü. bir kırbaç gibi görünürdü. ve
  ağaçların üstünde kırbaç kılıflarına benzeyen ve evlatlıkların mavi
  pazen giysilerini andıran kalınlaşmış bir gökyüzü dururdu -
  on sekiz on beş trenine yetiştim
  geniş kadife koltuğa oturdum
  puromu yaktım - iki kibrit harcadım -
  akşam gazetelerinde pek bir şey yoktu
  haydarpaşa'ya kadar bulmaca çözdüm
  iskelede saçları çok iyi taranmış bir kız bana baktı
  bakışından tedirgin oldum
  giyimsizdi, boyasızdı, bakımsızdı
  vapurla karaköy'e geçtim
  tokatlı'ya uğradım
  köprüden aldığım fransız dergilerini karıştırdım
  kirazla bir kadeh rakı içtim
  çıkarken boy aynasında kendime baktım
  oldukça yakışıklıydım
  gömleğim temizdi, beyaz ceketim
  tertemizdi ve ayakkabılarım
  pantolonum ütülü
  yelek cebimde ince altın bir zincir
  sarı ve ince bıyıklarım
  tam ruhi bey bıyığıydı
  ve iki parmağın arasında bir çiçek sapı
  - zakkum muydu, değil miydi, belki yazpatı -
  boynumda menekşe rengi bir papyon
  hafifçe sarkık
  dudağımda bitti bitecek bir sigara
  kenarında dudağımın
  dışarı çıktım.
  tünele bindim, asmalımescit'teki viyana lokantasına geldim.
  avusturyalı karı koca beni karşıladılar
  ikisi de eğilerek ben dimdik durdukça onlar bir kez daha eğilerek beni
  karşıladılar
  benden başka oldukça şişman iki adam daha vardı. beyaz ruslardandılar, gözleri
  necef taşı gibi sert ve parlaktı
  tezgahta bir leh yahudisi votka içiyordu, yüzündeki ince damarlar fırçayla
  çizilmiş gibiydi, bir silinip bir canlanıyorlardı.
  soğuk et getirdiler bana, omlet, bira filan getirdiler
  üstüne kremalı ahududu getirdiler, likörle kahve getirdiler
  çıkarken bolca bahşiş bıraktım.
  markiz'e uğradım, dört mevsimden süzülmüş bir konyak içtim
  düzeltip arada bir bıyıklarımı
  uçları hafifçe ıslak
  bir ara pencere camında kendime baktım
  baktım ki, ben ruhi bey
  nasıl olan ruhi bey
  daha nasılım.
  
  oradan galatasaray'a kadar yürüdüm
  bir kadının pembe beyaz teni dağılıp uçuşarak
  gezindi ortalıkta bir süre
  ve durdum
  durdum bu güzel yaz ikindisinden çıkıp
  bambaşka bir sonbahar sabahını giyinceye kadar nasılım.
  
  vi
  
  nasıl olacaksınız ruhi bey
  bugün de erkencisiniz ruhi bey
  şarapla bira mı içiyorsunuz ruhi bey
  böyle sabah sabah ruhi bey
  akşam akşam ruhi bey
  akşam sabah ruhi bey
  cıgara alır mıydınız ruhi bey
  yakalım ruhi bey, yakalım
  böyle üşümüyor musunuz ruhi bey
  benim de ayakkabılarım su alıyor ruhi bey
  ne olur ne olmaz
  önümüz kış ruhi bey
  ee, daha nasılsınız ruhi bey
  - iyiyim, iyiyim.
  
  (gelsem gelsem bir solgunluktan gelirim
  kızgın bir sardunyanın üstelik üvey çocuğu
  pembe pembe azarlanırım
  o ölür ben azarlanırım
  kocaman bir konakta uzarım kısalırım
  ellerim tırnaklarım
  yeni kırpılmış bir koyun derisi gibi pespembe
  ve sıcak
  gözlerim, gözlerim benim
  denizi ilk defa gören bir çocuğun
  birdenbire yaşlanması neyse.)
  
  sizinle görüşelim ruhi bey
  vaktim yok, vaktim yok
  ruhi bey, görüşelim
  vaktim yok görüşmeye kimseyle
  ruhi bey
  kendimle bile, kendimle bile.
  (olmaz ki, kimse kimseyi sevemez
  ama hiç kimse.)
  ..."
  (bkz: itiraf ediyorum copy paste)
• edip cansever'in uzun, destanımsı şiiri. kısa bir alıntıyla:
  
  o ben ki
  bir kadında bir çocuk hayaleti mi
  bir çocukta bir kadın hayaleti mi
  yalnızca bir hayalet mi yoksa.
  
  ne peki
  yere dökülen bir un sessizliği mi
  göğe bırakılmış bir balon sessizliği mi
  işini bitirmiş bir org tamircisinin
  tuşlardan birine dokunacakkenki
  dikkati ve tedirginliği mi.
• sikinti anlarimin cokluguna denk gelen bir zaman diliminde klavyeledigim edip cansever siiri.
  buyrunuz:
  
  ben ruhi bey nasilim
  
  i
  
  gordun mu hic suyun yanmasini tuzda
  gordum ben bu yasam boyu iniltiyi
  buyuk bahcelerin kucuk icinde
  saksilardan birinde
  gordum de
  uyurken uyandirilmis gibi
  beni bir sardunya buyuttu belki.
  
  o ben ki
  bir kadinda bir cocuk hayaleti mi
  bir cocukta bir kadin hayaleti mi
  yalnizca bir hayalet mi yoksa.
  
  ne peki
  yere dokulen bir un sessizligi mi
  goge birakilmis bir balon sessizligi mi
  isini bitirmis bir org tamircisinin
  tuslardan birine dokunacakkenki
  dikkati ve tedirginligi mi.
  
  bekler mi beni
  her yani, ama her yani cocuklar gibi gulumseyen
  bir suru yaz gununun icinde
  acaba bekler mi beni
  uykularim, o sonsuz uykularim
  yanmis bir limonluktaki
  - ve limonlar ki her gun bir yaprak ayininde
  sesini hic eksiltmeyen -
  ama bilmez miyim ben
  bilmez miyim hic
  boyle sig hayallerle oyalanmak yerine
  kisacik bir zaman olmaliydi elimde
  turfanda meyva gibi bir zaman
  yollar yollar kateden tadi ve eksiligi
  gecerek erguvanlarin donemecinden
  leylaklarin dortyol agzindan
  yapistirincaya dek beni dudaklarina
  acinin dudaklarina ve gecmisin
  bir yaban gulu yapragi gibi beni
  ama ne gezer.
  
  korkmuyorum artik solmaktan
  solmaktan ve solgunluktan
  gelmisim nerelerden boyle
  kurumus bir dere yatagi gibi
  ya da pek kurumamis da
  baygin, hasta ya da cancekisen
  cirparaktan yuzgeclerimi dip sularinda
  ya da yer tahtalari, musamba, ortuk perdelerin kasvetini
  yorgun duserek tasimaktan
  ve ne cikar ayirmasam kendimi
  sularin buyuk ickilere kavustugu koylardan.
  
  koylardan
  kapsayan o sevimsiz, o kucuk asklari da
  eskiyen turunclar gibi ilk rengini pek aratmayan
  ayirmasam kendimi
  diyorum ayirmasam
  kohnemis bir geminin - izine pek rastlanilmayan -
  icindeki bir yolcudan da, degerli taslarla dolu cepleri
  cepleri yuregi cepleri
  ayirmasam da ben
  kim gorurdu o yolcuyu, yani kim farkederdi beni
  siradan acilardir cunku butun ilgileri toplayan
  oysa sikintiyi burusuk bir ic camasiri gibi saklayan
  bu kimiltisiz govde
  gorulmemistir ki hic gorulsun simdi
  gorulmedigi gibi gundogumundan havalanan kuslarin
  ya da bir oda kapisini actiginiz zaman
  o muthis ogle sicaginda
  pencerenin onunde orgu oren birinin
  - orgu mu, bir cay bardagini baska baska tutan ellerin becerikli-
  ligi mi -
  gorulmedigi gibi
  ama var miydi sanki gorulmeyi isteyen
  var miydi bir seyler bekleyen yuregimin eskittiklerinden.
  
  ii
  
  ve her sey hizla yetisti sonra
  sari bir gunun kahverengi yarinina.
  
  yikilmis bir agacin ustunde yillarca oturdum da
  gozleri avina benzeyen bir avciydim sanki
  agac da curumus zaten
  kazimis, oymus bir yerlerinden gelip gecen onu
  agac mi, ici yillarla dolu bir kutu mu
  cozmek icin mi acaba iclerindeki bir gizi
  - gizi mi, bir giz gereksinmesini mi -
  yoklamislar orasindan burasindan
  kim bilir.
  
  ama sessizlikten baska ne bulmuslar
  onemsiz bir iki anidan baska
  ya insan kiliginda ya da bir dekor taskinliginda
  sorarim ne bulmuslar
  coktan yeni bir umuda donmustur onlar da
  anilar.
  
  oysa bambaska seyler olmaliydi agacta
  kazilmis, oyulmus yerlerinde agacin
  buruk mayhos, daha cok da bir zehir tadindaki
  bir seyler olmaliydi. ve sanki
  yillar var ki saklamisim orda ben
  saklamisim anlasilan
  odasinda yapayalniz doguran bir kadinin
  disa vurmak istemedigi
  ya da pek gereksinmedigi
  o iniltiyi andiran
  duyurulmayan her seyi.
  
  iii
  
  ve her sey donustu iste
  kahverengi bir carsambadan
  sapsari bir cumartesiye.
  
  ansizin bir ruzgar cikti demin
  colde yanit arayan alayci bir ruzgar
  kolali bir ortu gibi acitiyor yuzumu
  yakiyor gozkapaklarimi da
  toplayip getiriyor anilarimi bir bir
  uzun yollari hic sevmeyen anilarimi.
  
  (kac turlu girilirdi anilardan iceri?
  1 - iste! bir zambagin ozsuyunun icilisi gibi
  2 - sut emer gibi bir memeden
  butun renklerin ve butun kokularin bir bir bilinisi
  3 - dibini kaziyor alanlar: dunyanin iccekisi.)
  
  (ansak mi anmasak mi
  yeri mi simdi degil mi
  bir tren yolculugunda ve her yerde
  her seyin ya da hicbir seyin hic mi hic cekilmezligini
  bir hafta tatilini, bir ogle vaktini, belki bir pazartesiyi
  saatler iyi
  adamlar guluyorlarsa iyi, gulmuyorlarsa gene iyi
  ve butun yolcularin dalgin
  koparip koparip bir seyler yediklerini
  gorunuste kararsiz
  
  gorunuste uzgun, endiseli
  gorsek mi acaba, gormesek mi
  acip da kapali gozlerini arada
  soyle bir gorunumu tek bir solukta
  yalandan, inatla icine cekenleri
  ya da bir kopruden gecerken, bir tunele girerken
  belirtip yuzlerinde cok gormuslugun izlerini
  bir tilki cevikligiyle, acele
  katarak yolculuga hic yoktan bir gizemliligi
  bilmem ki, gormesek mi
  durunca tren bir istasyonda
  dudaklari catlamis, atesli, hasta bir istasyonda
  dunyanin butun elma saticilarina bakip
  bakip da her seyi ilk defa taniyormus gibi
  uzanip pencerelerden sarkik gerdanlariyla
  tutarak parmaklariyla yalanci
  ve ucuzundan bir kolyeyi
  acaba gormesek mi
  bir treni ve dunyada tren olan her seyi.
  
  ansak mi anmasak mi acaba
  yeri mi simdi, degil mi
  sirasini bekleyen bir kadinin, hasta
  gereginden fazla abartilmis yuzunu
  besbelli igrenirdiniz
  cevirirdiniz gozlerinizi yer tahtalarina
  bir duvar saatine ya da kapiya
  telefona bakardiniz, tirnaklarinizi incelerdiniz uzun uzun
  kisaca
  kacinmak isterdiniz o yuzden - ama bitmedi -
  gordunuz, goruverdiniz bir daha
  siyrilmis acilardan ansizin
  sevecen, durgun, sade
  o yuzu
  belki de, orda, acele
  karar verdiniz
  bir anneniz olsun isterdiniz boyle
  ve belki de sarilip opmek isterdiniz onu
  her neyse...
  
  soylesek, yeniden mi soylesek simdi de
  ben uzun yollari hic sevmem
  dogacak bir cocuk gibi beklemeli anilar
  ansizin dogmali, ansizin olmeli saniyelerde.)
  
  iv
  
  birakip gidiyor anilarimi ruzgar
  denize birakilmis copler gibi
  yol kenarlarinda birikmis gereksiz esyalar gibi
  geri veriyor ve cekip gidiyor usulca.
  
  bulanik bir havuzun yaninda buluyorum kendimi
  bakimsiz, taslari kirik bir havuzun yaninda
  icinden koyu yesil bir cocugun baktigi
  curumeye yuz tutmus yaprak renginde
  aglamasi yagmurlu bir sundurmaya benzeyen
  kirik iskemleleri, catlamis mermer masasiyla
  yagmurlu bir sundurmaya
  ve pencerelerde belli belirsiz bir kadin
  pencerelerde ve her yanda.
  
  bir cocukta bir kadin hayaleti mi
  bir kadinda bir cocuk hayaleti mi
  yalnizca bir hayalet mi yoksa.
  
  (nerdeyim
  kelebeklerden dokunuslar alan bir yaprak gibi inceyim
  para bozduranlarin az cok bildigi
  adres soranlarin gene bildigi
  bir sokakta bir asagi bir yukari
  saatlerce dolasanlarin hemen hemen bildigi
  amansiz bir gucenigim.)
  
  geri getiriyor bunlari ruzgar
  geri getiriyor anilmasi kirmizi bir konagi da
  iniltili, hasta bir konagi da
  catisinda baykuslarin tunedigi
  birtakim iplerin dugumlendigi tahtaboslarda
  ve butun konusmalarin bir tek cumlede toplanip
  suskunlugu bir anit gibi yukselttigi
  bir konagi ve konagin olanca gorkemini
  geri getiriyor ruzgar.
  
  (konaksa yandi coktan
  tertemiz bir asfalt ezip gecti onu
  iyi biliyorum tertemiz bir asfalt
  ezip gecti onu
  kirmizi bir konak mezari golgesi birakarak.)
  
  ve yillar ve gunler ve saatler ayarlandi
  caddeler, ishanlari, kahveler ayarladi
  meyhaneler, genelevler
  pasajlar, dar sokaklar, gecitler
  soguk biralar ayarlandi, soguk her sey
  ve butun iliskiler
  birden yerini aldi.
  
  ve her sey yetisti gene
  sari bir carsambadan
  kahverengi bir cumartesiye.
  
  v
  
  ben ruhi bey, nasil olan ruhi bey
  nasilim
  bir yaz ikindisinden ciktim geldim
  diyelim bir pazartesiydi, biraz da soyle geldim
  kapiyi iyice kapadim
  - kapadim mi, evet, kapadim -
  citlembik agacinin altindan gectim
  frenk uzumlerinden bir iki salkim kopardim
  dislerimle siyirdim
  sardunya renginde ve sardunya tadinda idiler
  biri fotografimi cekiyorkenki gibi durdum
  azicik gulumsedim
  ve dunya bana gulumsedi
  cakillarin ustunden yurudum
  yurudum ki, bir sese benziyordum sanki
  yuzyillarca once kirilmis bir kemik sesi
  iyice duydum
  cikarken bahce kapisini acik biraktim
  - cok yuksekti. deniz dibi renginde ve demirdendi. ustunde
  aslan basi kabartmalar vardi. iki yaninda cok yuksek iki
  duvar uzar giderdi. disardan cam agaclari gorunurdu.
  bir kirbac gibi gorunurdu. ve agaclarin ustunde kirbac
  kiliflarina benzeyen ve evlatliklarin mavi pazen giysilerini
  andiran kalinlasmis bir gokyuzu dururdu -
  
  on sekiz on bes trenine yetistim
  genis kadife koltuga oturdum
  puromu yaktim - iki kibrit harcadim -
  aksam gazetelerinde pek bir sey yoktu
  haydarpasa'ya kadar bulmaca cozdum
  iskelede saclari cok iyi taranmis bir kiz bana bakti
  bakisindan tedirgin oldum
  giyimsizdi, boyasizdi, bakimsizdi
  vapurla karakoy'e gectim
  tokatli'ya ugradim
  kopruden aldigim fransiz dergilerini karistirdim
  kirazla bir kadeh raki ictim
  cikarken boy aynasinda kendime baktim
  oldukca yakisikliydim
  gomlegim tertemizdi, beyaz ceketim
  tertemizdi ve ayakkabilarim
  pantolonum utulu
  yelek cebimde ince altin bir zincir
  sari ve ince biyiklarim
  tam ruhi bey biyigiydi
  ve iki parmagim arasinda bir cicek sapi
  - zakkum muydu, degil miydi, belki yazpati -
  boynumda menekse rengi bir papyon
  hafifce sarkik
  dudagimda bitti bitecek bir sigara
  kenarinda dudagimin
  disari ciktim.
  
  tunele bindim, asmalimescit'teki viyana lokantasi'na geldim
  avusturyali kari koca beni karsiladilar
  ikisi de egilerek ben dimdik durdukca onlar bir kez daha egilerek
  sonra yuz kez bin kez ve durmaksizin egilerek beni karsiladi-
  lar
  benden baska oldukca sisman iki adam daha vardi, beyaz ruslar-
  dandilar, gozleri necef tasi gibi sert ve parlakti
  tezgahta bir leh yahudisi votka iciyordu, yuzundeki ince damar-
  lar fircayla cizilmis gibiydi, bir silinip bir canlaniyorlardi
  soguk et getirdiler bana, omlet, bira filan getirdiler
  ustune kremali ahududu getirdiler, likorle kahve getirdiler
  cikarken bolca bahsis biraktim.
  markiz'e ugradim, dort mevsimden suzulmus bir konyak ictim
  duzeltip arada bir biyiklarimi
  uclari hafifce islak
  bir ara pencere caminda kendime baktim
  baktim ki, ben ruhi bey
  nasil olan ruhi bey
  daha nasilim.
  
  oradan galatasaray'a kadar yurudum
  bir kadinin pembe beyaz teni dagilip ucusarak
  gezindi ortalikta bir sure
  ve durdum
  durdum bu guzel yaz ikindisinden cikip
  bambaska bir sonbahar sabahini giyininceye kadar
  nasilim.
  
  vi
  
  nasil olacaksiniz ruhi bey
  bugun de erkencisiniz ruhi bey
  sarapla bira mi iciyorsunuz ruhi bey
  boyle sabah sabah ruhi bey
  aksam aksam ruhi bey
  aksam sabah ruhi bey
  cigara alir miydiniz ruhi bey
  yakalim ruhi bey, yakalim
  boyle usumuyor musunuz ruhi bey
  benim de ayakkabilarim su aliyor ruhi bey
  ne olur ne olmaz
  onumuz kis ruhi bey
  ee, daha nasilsiniz ruhi bey
  - iyiyim iyiyim.
  
  (gelsem gelsem bir solgunluktan gelirim
  kizgin bir sardunyanin ustelik uvey cocugu
  pembe pembe azarlanirim
  o olur ben azarlanirim
  kocaman bir konakta uzarim kisalirim
  ellerim tirnaklarim
  yeni kirpilmis bir koyun derisi gibi pespembe
  ve sicak
  gozlerim, gozlerim benim
  denizi ilk defa goren bir cocugun
  birdenbire yaslanmasi neyse.)
  
  sizinle goruselim ruhi bey
  vaktim yok, vaktim yok
  ruhi bey goruselim
  vaktim yok gorusmeye kimseyle
  ruhi bey!
  kendimle bile, kendimle bile.
  (olmaz ki, kimse kimseyi sevemez
  ama hic kimse.)
  
  bir cicek sergicisi der ki
  
  bin dokuz yuz on iki miydi, bin dokuz yuz elli iki miydi
  gunesli bir ogle miydi, cicekler golgesiz miydi
  ellerim kirli miydi
  neydi
  ciceklere su mu serpiyordum, bir karanfil cok mu uzaklardan gel-
  misti
  bilmem ki
  benim butun yasamimda hep karanfiller olmustur
  her zaman hatirlarim
  sanki bir karanfilden surekli dogmusumdur
  bin dokuz yuz on iki dogumlu bir karanfili
  karim gogsune takmisti. simdi ben cok yasliyim
  simdi ben nedense cok yasliyim
  herkesi ayri ayri tanimam
  ruhi bey'i icerenkoy'den tanirim
  icerenkoy'u iyi bilirim de ondan
  kac yil onceydi, simdi unuttum
  babasini da tanirim
  kac yil onceydi, bilemem
  uryani erigi gibi gozleri vardi
  cizmeleri, kamcisi
  ruhi bey benden cicek alirdi
  o zamanlar sokak sokak dolasirdim
  cicek alanlari iyi bilirdim
  ruhi bey de cicek alirdi
  nedense benden alirdi. cunku ben cicekleri cok bicimli tutarim
  kuskonmazlari sevmem, kullanmam
  ciceklerin araliklarina bakarim
  sanki ben onlari hep yeniden yaratirim, yontarim
  bin dokuz yuz kirk ucde biri oldu
  boynu degil, bir karanfilin sapiydi, yana dustu
  dusunce oldu
  bir oluluk sindi ellerime
  bir oluluk bana sindi
  ona sergimde her zaman bir yer ayiririm
  kimseler bilmez
  ben iste gizli gizli onu sularim
  karanlik bir karanfilligi
  yoklukta bir karanfilligi
  o gun bugundur butun cicekler
  karanfildir benim icin.
  
  bir gun de bir demet karanfilim yandi
  bir demet karanfilin penceresi, kapisi
  nedense yandi
  once giyinik bir ev gorunumundeydi, oyleydi
  takindi kirmizilarini sonra
  suslendi
  bir bosluk edindi orda kendine
  hemen oracikta bir bosluk
  acti semsiyesini ve gitti.
  
  ben simdi oglumun yaninda kalirim
  onun kirmizi yapraklardan yapilmis
  bir zamandisiligi vardir
  beni anlamaz
  anlamaz, niye anlasin
  anlasilmak! - degil mi ama - sanki kimsenin olamaz.
  
  ben kendime bir karanfil mezari satin aldim
  beni oraya gomecekler
  ruhi bey cenazeme gelecek
  ama hangi ruhi bey
  dogrusu biraz sasirdim
  icerenkoy'deki ruhi bey gelmez
  o sadece karanfil satin alir
  olumu pek begenmez
  simdiki ruhi bey olume daha yatkindir
  yasamaya da
  olumle yasam arasinda bunalir bunalir
  ben bu kadarini anlarim
  o gelir beni kaldirir
  bir karanfil kalabaligina artik katilir
  gecen gun gordum
  acimayi unuttum
  sevinmeyi unuttum
  ben her seyi artik unutuyorum
  ama o gecerken ne yalan soyleyeyim suramda bir agri duydum
  agri da degildi belki, hani, nasil
  govdemi yeniden buldum
  acilar acilara eklenince agirlasiyor
  govdem de agirlasiyor
  ruhi beyle ben kocaman bir demet karanfil oluyoruz
  su ustumdeki bosluk kadar
  bir demet
  yok artik pek konusmuyoruz
  benim sozlerim eksildi
  onunki de eksildi
  zaten kelimeler sonludur
  oyle degil mi
  donuk donuk bakisiyoruz
  ben olume iyice yakin
  o yasamaktan uzak
  oyle bir gok icinde durmus gibiyiz
  karanfiller olurken
  karanfillerden bir deniz.
  
  bir meyhane garsonu
  
  iste
  isinmis parke yolun kokusu
  demek ki ben mutsusuzum
  tuhaf bir su icmisim de sanki icim gorunuyor
  gozlerim buzdan
  icimde yaz kiriklari.
  
  eklemek gerek
  buyumesi gibi bir salyangozun
  yillarla degil, yillarla degil
  saniyelerle kivrilmistir kabugum.
  
  aynalipasaj'i gectim
  gecerken sagli sollu aynalara baktim - her gunku gibi -
  vitrinlere baktim, dugmelere, fermuarlara
  yukardaki tas heykelciklere baktim
  bakmasam ne yapacaktim, acilip kapanmaya basladi dudaklarim
  gozkapaklarim
  acilip kapanmaya
  acilip kapanan cozulen
  ne varsa duyuyordum kendimde
  balikpazari'na saptim.
  
  ben balikpazari'na sapinca
  dunyada sayilmayan bir sabahti
  ve sayilmayan bir adamdim
  nasil duruyorsa gokyuzu sayilmadan
  boylu boyunca bir duvar
  ve uzay nasil duruyorsa
  - uzay ki mutluluktur
  ele gecmeyen bir sonsuzluktur uzay -
  ben masalara sunu bunu tasirdim.
  
  oldukca dar bir sokaga gelince durdum
  karsidan karsiya camasirlar asmislardi
  mor, pembe, beyaz camasirlar
  kizgin yaz gunesinin altinda
  hoslandim
  anahtari kilide soktum, bundan da hoslandim
  cevirdim bir iki kez, kapi titredi
  ben de titredim
  dukkani actim.
  
  karsiki evler coktan uyanmisti
  hemen herkesi az cok tanirdim
  iki kocakari, levanten, dama oynuyorlardi gene camin onunde
  cinko balkonda bir kiz cocugu agliyordu
  oydu
  bir saticiya sesleniyordu, oydu
  besbelli yeni uyanmisti, saclari daginikti
  zayifti, surekliydi, degismiyordu
  sesi inceydi, isterikti
  saate baktim dokuz bucuktu.
  
  ne yaptim da ben, daha sonra ne yapacaktim
  once helaya girdim, bir sure helada kaldim
  terledim, adini bilmedigim bir kokuyla koktum
  mutfaga girdim
  patatesleri soydum yikadim
  domatesleri salataliklari
  soydum yikadim
  muska boregi sardim kaldirdim
  bira kasalarini, bos siseleri
  dukkanin onune cikardim
  camlari sildim, ortaligi supurdum
  sonra bir iskemleye oturdum
  orda yuz binlerce cinayeti ben
  ve intihari
  bir mutluluk gibi disimda duydum.
  
  evet, gelirdi
  ruhi bey mi dediniz, evet, gelirdi.
  
  patron masaya gelir
  
  ben patronum, soyle boyle bir adamim
  birakin konusayim
  bir bira iceyim konusayim
  kim ne derse desin kadinlara duskunum
  ne yapayim oyleyim
  kadin dendi mi sanki ben
  visneli bir dondurmayi durmaksizin yalarim.
  
  ruhi beyi pek tanimam
  yok, hayir, belki de iyi tanirim
  neden derseniz ben herkesi iyi tanirim
  issizim, dulgerim, boyaciyim
  herkesle bir olurum
  kisiliksiz kalirim.
  
  gunun herhangi bir saatinde cikar gelir
  nasilsiniz ruhi bey, derim
  o her zamanki gibi: iyiyim, iyiyim!
  su kosedeki masa onundur
  baskasi oturmuyorsa gider oturur
  saraptan baska bir sey icmez
  bazen sarapla birayi karistirir
  dogrusu sarhosken hic gormedim
  tersine cok incedir, derim ki biraz da soyludur
  nedense bulutlanir gozleri arada
  o zaman kimseyi gormez
  uzaklara bakar yalnizca
  benimle konusurken, gazetesini okurken
  ruhi bey uzaklara bakar
  sanirsiniz ki iste cok uzaklarda bir ruhi bey daha var
  bana oyle gelir ki durmadan geri cagirir onu
  ama durmadan
  va alir karsisina - neden bilinmez -
  suclu bir cocuktur da sanki o, gizli gizli azarlar.
  
  parasi varsa verir
  yoksa hicbir sey soylemeden cekip gider
  sonra bir cep saati vardir, arada cikarip bakar
  ama bilirim saatle filan isi yoktur
  zaten zamanla isi yoktur ki ruhi beyin
  hep ayni elbiseyi giyer
  yazin ceketini cikarir
  kravati ip gibidir, incedir
  ayaklarina hic bakmadim
  o kadar ilginctir ki yuzu, ayaklari bilmem var midir.
  
  bu meyhaneyi yirmi yildir isletirim
  dogrusu ruhi bey gibisini hic gormedim
  misircarsisi'nda baharatci dukkanlari vardir, bilirsiniz
  ruhi beyi ben o dukkanlara benzetirim
  binlerce seydir cunku ruhi bey
  nanedir, ada cayidir, zencefildir
  bu cevrede herkes onu tanir
  bana sorarsaniz tanimaz
  soyle ki, bir ayakkabi civisi gibi kendine batar
  sarabiyla batar, uykusuzluguyla batar
  gulmesi huznune
  konusmasi susmasina batar.
  
  cok oturmaz, usulca kalkip gider
  sikilir da mi gider, pek anlamam
  anladigim bir sey varsa
  su bardagi goruyorsunuz ya
  bardaga birayi bosalttigim gibi gider
  gitmeden once biraz siliklesir
  sonra busbutun solar
  gercekte
  dort mevsimin karisimi gibidir ruhi bey.
  
  size bir olay anlatayim, cok kisa
  bir kis gunuydu, kar yagiyordu
  gok sapindan bosalmis papatya yapraklari gibi duruyordu
  kapida ruhi beyi gordum
  gozleri kipkirmiziydi
  gozleri karin icinde kipkirmiziydi
  cignenmemis karin ustunde
  iki tek kokina gibi duruyordu gozleri
  beni birine gosteriyordu eliyle
  yaninda kimseler yoktu
  birine yakiniyordu benden
  yaninda kimseler yoktu
  bir adim daha atti
  eli bir bicak ucu gibi sipsivriydi, uzundu
  ve nasil olduysa oldu
  yitirdim bir anda gozden
  hani dus gordum desem
  o zaman da sag bilegim neden kaniyordu.
  
  kurk tamircisi yorgo ve kucuk bir olay
  
  tepebasi'ndan pera'ya girerken
  kucuk bir alandan gececeksiniz
  gecmeyin!
  sagda bir ufak dukkan vardir, benimdir
  kapinin ustunde kurk tamircisi yorgo yazilidir
  iyi havalarda kapisi aciktir
  icersi biraz lostur
  los olsun, ben severim, boylesi daha guzeldir
  ben, karim, bir de anjel
  biz ucumuz kurk kaplariz, kurk dikeriz
  anjel elimizde buyumustur, iyi kizdir
  hemen hemen hic konusmayiz - icersi biraz lostur -
  yoktur ki ne konussak yillarca konusmusuz.
  
  ama baksak ki birbirimize arada
  - yorulunca isten bakariz da -
  sanki herkes yeni bir haber getirmis gibidir
  oyledir oyledir
  yuzlerimiz ona gore kesilmis
  ona gore bicilmistir
  cunku insan yalnizken katettigi yollardan
  ne zaman donse yeni bir haber getirir
  - dogrusu kentlerden kentlere mektuplar da boyle sessiz gider -
  ve disardan biri gecse gozlerimiz ona dikilir
  cok gormusumdur ishanlarindaki terziler
  kapilari acik terziler de boyledir
  biri merdivenleri cikmayagorsun
  o ciraklar kalfalar yok mu
  dislerinde igneler, iplikler
  baslarini kaldirip
  hepsi birden goz kulak kesilirler.
  
  her neyse
  biz kari koca masada calisiriz
  anjel yerde calisir
  nedense hoslanir bundan, yerde calisir
  biraz da acik sacik giyinir - soylerim, dinlemez -
  kurkleri bacaklarinin arasina sikistirir
  kizarsa donunu filan gosterir - soylerim, dinlemez -
  yeni evlidir, kocasi burda yoktur.
  
  ruhi bey derler bir adam vardir
  ne bileyim iste, boyle bir adam vardir
  cin gibidir, nereden geldigi bilinmez
  dukkanin onunde durur
  tam surada dikilir
  git dersin gitmez
  bu kez de anjel'e donerim
  anjel, derim, bak kizim anjel
  - soylerim, dinlemez -
  yeni evlisin, kocan ne der
  - hicbir sey demez!
  
  yegeni vardir bir de anjel'in
  su karsiki dukkanda calisir
  on alti yaslarinda, cocuk
  bir gun yakaladigi gibi ruhi beyi
  tuttugu gibi yakasindan
  gerisini sormayin daha iyi
  - cunku ben boyle seyleri pek sevmem -
  hep birden karakolluk olduk
  bu olaydan tanirim iste ruhi beyi.
  
  gene mi
  evet, geliyor
  seyrek de olsa geliyor
  bakiyor bakiyor bakiyor yalniz
  anjel desen oyle
  bacaklarini dikmis oturur
  aldirdigi bile yok
  ruhi bey de artik fazla kalmiyor.
  
  ruhi bey anlatiyor:
  bir dugun gunu ve sonrasi
  
  kisacik bir gundu, bir iki dakikalik bir gundu
  cocuklarin gunu gibi bir gundu
  kahverengi fotograflari vardi, bulanikti
  hicbir sey acik secik gorunmuyordu
  kocaman bir bahce olmaliydi, orda burda
  tavuskuslari olmaliydi, herbiri
  oyle bir basina hic kimildamadan duruyordu
  saniyeler sumbuller gibiydi
  saniyeler sumbuller gibiydi dokunsam iki parmagim arasinda aki-
  yordu
  kisacik bir gundu.
  
  bir kisi bile yoktu
  hayrunnisa ile ben vardim
  seylan taslari ile islenmis bir igne vardi
  yansiyan kirmizilik taraniyordu guneste
  kan gibi parliyordu
  soyle boyle hatirliyorum
  beni olume ugurlayan bir dugun gunu
  babami hatirliyorum
  babamin olumunu
  kirbaciyla birlikte bir cam agacina gomulu
  annemse odasinda babamin
  hasta yataginda
  kimildamadan yatiyor
  pencerede sapsari bir limon goruntusu
  duvarda rengarenk bir kirbac koleksiyonu
  hatirliyorum
  disleri vardi hayrunnisa'nin
  hatirliyorum
  bir seyler vardi, ortasindan kesilir gibiydi
  disleri bembeyazdi
  kesilen her sey bembeyazdi
  o disleriyle vardi, ben yoktum
  on gun daha gecti, sonra ben gunleri unuttum
  bir kusluk vaktini iyi hatirliyorum
  icerenkoy'deki tozlu bir yolu
  postaciyi
  terziyi
  o yanmis limonlugu
  cicek satan adami
  bir otobus duragini iyice hatirliyorum
  o yoktu.
  
  ve bir sabah ben vardim
  koskoca konagi bir basima soydum
  yer halilarini cikardim, kalin kadife perdeleri
  maun konsolu, cin porselenlerini, gumus takimlarini
  hatirliyorum
  mineli pandantifleri cikardim, altin zincirleri, pirlanta yuzukleri
  buyuk kristal avizeleri, sedefli koltuklari
  bursa catmalarini, beykoz koleksiyonlarini, minyaturleri
  hepsini, hepsini bir bir cikardim
  tutkuyla cikardim, sehvetle cikardim
  ofkeyle
  kanini akitaraktan konagin
  hatirliyorum
  konakta o gece konakla kaldim.
  
  bir genelev kadini ve...
  
  girdi
  sirtinda eski bir ceket vardi
  bir yerlerden sizmisti sanki, gun isigi gibiydi
  sarisindi
  once bir sure kapinin onunde durdu durdu
  golgelendi, inceldi, beni gordu
  pek onemsemedim
  zayifti, kirliydi, ickiliydi
  pek onemsemedim
  bakti, hic konusmadi
  oysa bir isa tasviri gibi ucumluydu, guzeldi
  yer gosterdim, oturmadi
  bir sigara yaktim, ona da verdim
  aldi
  sigarasini ben yaktim
  kisa bir gulumseme yurudu dudaklarindan
  benim dudaklarima da gecti
  cocuklar gibi kizardim
  oteki kizlar gulustuler
  ben kendimi sevdim, guvendim
  saclarimi duzelttim, gogsumu biraz kapadim
  bana elini uzatti, ellerimiz birbirine degdi
  sicakti, inceydi, kiskanirim anlatmaya bu eli
  agir agir odama ciktik.
  
  girdi
  acik pencereyi kapadim
  perdeyi cektim
  arkami dondum, yavas yavas soyundum
  bilegimdeki saati cikardim
  sigarami sondurdum
  tam o zaman..
  zaman da degildi belki
  once korkunc bir gozyasi seli
  sonra alabildigine bir kayalik
  kayalarin ustunde bir kertenkele
  ardindan bir ormanin ugultusu
  binlerce kanat sesi
  sag elinde bir bicak
  yok, hayir, bicak da degildi
  vuran, ezen, olduren bir el
  ve eller
  ve disler
  kendimden gectim.
  
  bir daha gelmedi, hayir, bir daha hic gelmedi
  ama onunla ben
  ne zaman istedimse o zaman yattim.
  
  ruhi bey ve limonluktaki yangin
  
  niye olmali oyleyse
  ask mutlu bir surgunlukse.
  
  uvey annemdi benim, ben sarisindim
  on alti yasindaydim, sarisindim
  bulanik cikmis fotograflar gibiydim, gorunumsuz
  yalnizdim, karisiktim
  beni taniyan kimseler yoktu
  hic yoktu
  icime kapaniktim
  buyuk agaclarin altinda
  havuzun kirik taslari arasinda
  bilmezdim mutluluk nedir
  bilemezdim
  alip basimi gitmek isterdim
  isterdim ama, kalirdim
  
  sanki kar yagislarinin ardindan
  uzun suren kar yagislarinin ardindan
  sevimsiz bir lunaparkta
  kimsesiz bir atlikarincaydim.
  
  bir limonlugumuz vardi, ogle saatlerinde
  bazen o limonlukta uyurdum
  karisik dusler gorurdum
  yalnizlik?
  o bir basina kalirdi, ben bir basima kalirdim
  sanki hic tuketilmeyen bir otobus duragi
  gibi kalirdim
  bir gun
  iceri girdi, uyaniktim
  yari uzanmistim, uyaniktim
  bir usumuslugu tutuyordum yuzumde, uyaniktim
  dudaklari aralikti, ben uyaniktim
  bembeyaz disleri vardi, ben uyaniktim
  oyle bir sure durdu, bakti
  o bakti ben de baktim
  yanima usulca uzandi
  uzandigini gormedim, ama uzandi
  dagildi, ucustu, bir gulus gibi uzandi
  once sasirdim
  once hic kimildamadim
  - yalnizlik biraz azaldi -
  saclarimi sevdi, hic kimildamadim
  bir bicim degildim sanki, bir nesne, bir sey degildim
  biraz utandim
  sokuldu bana iyice, bana sarildi
  dudaklarimi aldi, dudaklarimi tasirdi
  kopuren sutler gibi tasirdi
  kopukler icinde kaldim
  - mevsim her zamanki gibi yazdi -
  birden beyaz bacaklarini gordum
  sonra her seyi gordum
  o her seyi ben ilk defa gordum
  ses cikarmadim
  ses cikarmadim, kopuren sutler gibiydik
  beni yeniden optu, ustune cekti beni
  kopuren sutler gibiydik
  limonlar beyazlandi
  bir limondan bir baska limona gectik
  bir limondan bir baska limona gectim
  gozlerim sut gibiydi, sayisiz gozlerim vardi
  ilk defa vardi
  upuzun surdu, kisacik surdu
  beni birakti
  ayaga kalkti, saclarini duzeltti
  ustunu basini duzeltti
  butun beyazliklari duzeltti
  sut dindi
  ama ben kaldim
  coraklar, coller, tuzlu denizler gibi kaldim
  o gozlerini dikti bana
  - ben suyun yanmasi gibi tuzda -
  anlamsiz, uzun
  gizli, korunakli
  yuzuyle itermis gibi ilk defa gordugu bir yaratigi
  yillarca, ama yillarca
  bakti bakti bakti.
  
  kimseye bir sey soylemedim
  ama bir daha gelmedi
  ne sevgi, ne nefret, onceleri bir sey duymadim
  sadece gelsin istedim
  uyanik bekledim
  gelsin istedim
  ama bir daha gelmedi.
  
  anladim neden sonra
  anladim kotuluk olsun diye geldigini limonluga
  o bembeyaz disleriyle yoktu, ben vardim
  uc gunduz daha gecti, ben vardim
  on gun daha gecti, sonra ben gunleri unuttum
  - unutmak! ben buyudukce o benim cocuklugum -
  o yoktu
  beni uyardi, beni yalniz birakti, anladim
  cocukken vururdu, kanatirdi, ezerdi
  bu kez de
  anladim severekten
  oksayaraktan yapmak istedi ayni seyi.
  
  uvey annemdi, ben sarisindim
  o da sarisindi
  beni uyardi, beni yalniz birakti
  
  (acik sacik giyinirdi, pek anlamazdim
  dudaklarini islak tutardi, pek anlamazdim
  sehvetle aralardi, bembeyaz dislerini gorurdum
  bembeyaz dislerini gorurdum
  bembeyaz
  kalcalarini oksayaraktan tutardi.)
  
  o gunden sonradir ki iyi tanidim ben kani.
  
  bir gece uykudaydi butun konak
  gizlice bahceye ciktim
  yarali bir hayvan gibi surunerekten
  sokuldum limonluga usul usul
  doktum bir sise gazi ve limonlugu yaktim.
  
  kisa bir not:
  konakta son gun ve..
  
  ve yillarca sonra kadinin olusunu
  bir bulanti cenazesi gibi kaldirdilar icimden.
  
  o gece konagin butum lambalarini yaktim
  elimde bir icki sisesiyle ben
  sanki bir insan sehrayini vardi da, ben
  gecesiz bir sarisindim ve iste
  butun kapilari actim kapadim
  kirdim parcaladim elime ne gectiyse
  biblolar mi olur, yagli boya tablolar mi, kristal takimlar mi
  elime ne gectiyse
  actim pencereleri disari attim.
  
  durmadan atiyordum, esyalar bitmiyordu ki hic
  esyalar bitmedikce ofkeyle iciyordum
  ve kinle
  iniltiler duyuyordum asagidan yukaridan
  ve bagrismalar
  ve cigliklar duyuyordum bir de
  tanidigim artik ve bilmedigim iyice
  acayip hayvan seslerine benzeyen
  - konak ki bir simsekti de, elle duzeltilmisti sanki bir yagmur
  oncesinde -
  usaklar evlatliklar birbirine giriyordu
  birbirlerinden cikiyordular
  aralarina karistim
  bosaldim bosaldim bosaldim
  ve bilirdim, biliyordum, suresiz bir sarisindim
  baskalarini da cagirdim daha sonra
  ve karsiladim.
  
  oramla karsiladim, en cok oramla
  kapida karsiladim, dusumde karsiladim
  bir suru adamlar geldi, o bir suru adamlarla bir suru kadinlar
  nerde kim varsa iste bir bir geliyordular
  mutsuzlar, umutsuzlar, uyumsuzlar
  ellerinde paketlerle geliyordular - neler yoktu ki -
  ickiler, cicekler, pastalar
  kucuk kucuk paketler, buyuk buyuk kutular.
  
  (ah, ne de cok seyleri vardir da, nasil
  hep boyle yerinde harcar bu kentsoylular.)
  
  giysiler giysiler gene giysiler
  fiyonklar, boncuklar, payetler
  degerli-degersiz, sahici-yalanci
  turlu turlu igneler, yuzukler ve kolyeler
  once hep nasilsinizlar, lutfenler oturmaz misinizlar
  denenmis ic gecirmeler, gizliden bakismalar
  ve yaldizli cumleler
  bu pazar ne yaptiniz? hangi pavyonda? sahi mi?
  igreti kahkahalar, ucuzundan gulmeler
  bacak bacak ustune atmalar, yerlere uzanmalar
  sigaralar ickiler
  sonra gene ickiler, hic bitmeyen ickiler
  ve dudaklar ve gozler, ince uzun boyunlar
  memeler, kalcalar, kiclar, falluslar
  ve yavastan seviciler, ibneler
  poz kesen jigolalar.
  
  (nasil da vaktini bilirler her seyin
  ve vaktinde girisirler her seye bu kentsoylular.)
  
  sabaha karsi duruldu her sey
  gidenler, gelenler, yeniden gidip gelenler
  duruldu konak
  denizanalari gibi acildi kapandi
  sizanlar mi dersiniz, uyuyup kalanlar mi
  - elle duzeltilmis bir yagmur sonrasi mi acaba -
  bir ara yagma edildiydi butun kamcilar
  ne kalmissa kirip dokmedigim
  firlatip atmadigim
  yagma edildiydi gumus samdanlar
  saatler, konsollar, sehpalar
  perdeler, avizeler, halilar.
  
  (bilmezsiniz siz, bilemezsiniz
  gorseniz nasil ince
  nasil da kibardirlar bu kentsoylular.)
  
  kanadi kanadi kanadi o gece butun konak
  gorkemli bir kadin kaburgasini andiran konak
  bahcede aci aci bagiran tavuskuslari.
  
  (kim ne derse desin iyi bilirler kovulmayi da
  azicik siritirlar, azicik da sakaya filan alirlar
  ve usuldan ve bozmadan hic durumlarini
  cikarlar kiritaraktan disari
  yalanla avunurlar, yalanla korunurlar
  bilmezler utanmayi hic bu kokusmus kensoylular.)
  
  yaktim konagi da o gece
  bir daha bir daha bir daha yaktim
  yuzlerce, yuzbinlerce yaktim hic usanmadan
  aklimda bunlar kaldi sadece.
  
  soluksuz sessiz
  golgesiz devinimsiz
  bir ruhi bey olarak ruhi beysiz
  kentin icine kadar sokuldum.
  agzimin ici zehir gibiydi
  tuttum bir sigara yaktim
  kravatimi duzelttim
  ayakkabilarimi sildim
  ve sordum:
  - ben ruhi bey nasilim
  - sahi siz nasilsiniz ruhi bey
  - iyiyim iyiyim.
  
  bir otel katibi
  
  anlamadigim su
  ben neden bir otel katibiyim
  eskiyim, renksizim, kimsesizim
  yontulmus kalemlerden, sosisli sandviclerden igrenirim
  papazlardan, homoseksuellerden igrenirim
  kiz kurularindan ve saldirgan dullardan
  ve yasli adamlarin sararmis dudaklarindan
  ve deli saraylilardan, onlarin aybasi kokularindan
  kendimden kendimden
  ve nedendir ki ben
  sararmis bir surahide kirli bir su gibi bekletilirim.
  
  gunlerden ne? pazartesi! iyi bilirim
  ama gun nedir bilmem
  ciylerle ciceklerle camlarla doldurulmus gun
  gogsu bir marti gogsu gibi denizlere degen
  parklarda bahcelerde goz dolduran gun
  bir cocugun gozlerinden gozyasi icen
  sesini bir ayin gibi uzaklardan duydugum
  gun nedir?
  
  kokular vardi ayri ayri, ben unutmusum
  hepsi simdi bir otelin kokusu
  kullanilmis camasirlarin ve bavullarin kokusu
  ve telefonlarin ve kapisi acik helalarin
  ve hasta soluklarinin, tozlu yer halilarinin
  sabahlara kadar yanan ampullerin kizgin
  birbirine karismis, degismeyen kokusu.
  
  ruhunda kasvetin suyunu buldu
  kimdir
  olsa olsa bir otel katibidir
  bir otel katibi her yerde bir otel katibidir
  gozluklu ve tedirgindir
  hic yikanmamis gibidir, parmaklari saridir
  on disleri curuktur, avuclari terlidir
  yillar var ki bir kumas dusler kendine
  ve bu yuzden olacak sanki biraz terzidir.
  
  sorarim - ki otel katipleri sorar - bir terlik nedir
  terligin yenisi yoktur
  gecmisi yoktur, gelecegi yoktur
  yeri ve kimligi zaten yoktur
  bir terlik bir terliktir o kadar.
  
  bilirim kotunun kotusu bir oteldir burasi
  odalarinda hamam bocekleri, sinekler
  pis yataklar, lekeler, sararmis catlak lavabolar
  peki bir insan nedir
  sorarim - ki otel katipleri sorar -
  bir gun gittikce ufaliyordum
  dus muydu, gercek miydi, iyi bilemem
  oturmus bir kuvete kuruyup kayboluyordum.
  
  sarkicilar, sokak calgicilari gelir en cok
  sokak kadinlari, serseriler
  evet, ara sira ruhi bey de gelir
  kan renginde gelir, yolunu sasirmis bir bocek gibi gelir
  sapindan egilmis bir gelincigin ogle uykusu gibi
  cocuksu hafif
  tam bizim otelliktir
  sanirim elbisesiyle yatar, ayakkabilariyla
  sabah olunca erkenden kalkar
  ve kalkar kalkmaz baslar icmeye, dogrusu pek anlayamam
  ucak saatlerini sorar, luks lokantalari sorar bir de
  pek anlayamam
  su var ki, kendiyle eglenir gibi sorar
  elinde vapur tarifeleri, kataloglar
  at yarisi listeleri
  yanasir pecereye, isiga tutar birer birer hepsini
  - otel her zaman lostur -
  bakar bakar bakar.
  
  nemli bir havlunun yere birakilisi gibi
  coker bir iskemleye sonra
  - cogu zaman boyle yapar -
  sokaga bakar araliksiz
  oyle bakar ki, sokakta bir seyler olmus sanirsiniz
  sanki bir cinayet islenmis, biri parasini carptirmis
  ya da terkedilmis bir kadin yakalamis kocasini
  bagirip cagiriyordur gebe karnini gostererek
  nerdeyse
  hani nerdeyse polisler gelecek
  - gerci her turlu olaya tanigizdir bu sokakta -
  oysa iste ruhi bey
  gorerek bakmiyordur ki bir seyler anlasaniz
  
  icer bardagindaki son yudumu da
  topundan bosalan bir kurdele gibi
  sari bir kurdele gibi
  cekip gider az sonra.
  
  bir olay: ruhi bey ve gulcunun olumu
  
  bir kara parcasi sanir insan
  dustu mu basi derde
  kendini acik denizlerde.
  
  simdi bir kiyi bile degil
  bir ufuk cizgisi bile degil
  yalnizca olu
  sabaha dogru yagan karin altinda
  kivrilmis kalmis
  besbelli tutunmak istemis bosluga
  kollari havada
  sikmis avuclariyla bir demet gulu
  yayilmis govdesine bir gulumseme
  ve cevresine
  tas binalara, karanlik pencerelere
  kefeni kardan ve gulden.
  
  polis arabasi kapiya geldigi zaman
  giyimevlerini, mezecileri, postaneleri gecerek geldigi zaman
  arka sokaklardaki birkac kiliseyi
  cenaze levazimatcilarini ve
  bin dokuz yuz yirmi sekiz modasina gore giyinmis bir kadinin bir
  anlik olusunu
  gecerek geldigi zaman
  bir kamyon et bosaltiyorken bir kasap dukkaninin onunde, tam o
  zaman
  yuzu sabunlu bir otel musterisinin elinde tiras makinesiyle
  pencereden sarktigi zaman.
  
  polis arabasini gormeden once
  her yani aynalarla cevrili bir meyhanedeydim
  sircalari dokulmus aynalarla
  parca parca goruyordum kendimi
  disarda kar vardi, kirli kar
  isinmak icin konyak iciyordum
  - isinmak icin mi dedim, tuhaf -
  disarda kar vardi
  saat dokuzu on geciyordu, balikpazari'nin her gunku sabahi
  yillardir hep ayni sabah
  iri bir kaya baliginin icbukey karni
  ve binlerce, on binlerce kedinin hep birden
  kente hic uymayan bir yaratik gibi kimildandigi
  o sabah.
  
  polis arabasi kapiya geldigi zaman
  aynalipasaj'in dugmecileri, gomlekcileri
  yuzukculeri, bilezikcileri, tuhafiyecileri
  dukkanlarini actiklari zaman
  ve dukkanlarin ustundeki heykelciklerin
  bir yas torenine hazirlanir gibi
  anlatimlarini degistirdikleri zaman
  balikcilarin baliklarin karsisinda en iyi durduklari zaman
  ayakta cay ictikleri zaman
  mermer masalarin altindan yorgun govdeleriyle
  ciktiklari zaman serserilerin
  ve pasaj temizlenmeye ve karlar kurenmeye basladigi zaman
  masmavi iki yengec gibi bakmaya basladigi zaman gozleri garson
  vasil'in
  tam o zaman.
  
  polis arabasi kapiya geldigi zaman
  uc kisi siyah bir otomobilden indiler
  ucu de sivildi, ellerinde cantalari vardi
  ben meyhanenin penceresindeydim
  icerde ve kar icindeydim
  bir demet gul icindeydim
  gule gomuluydum
  kana.
  
  polis arabasi gittigi zaman
  demir kapinin yaninda olu
  gokyuzu donemecinin altinda
  ve yerde birakmamak ister gibi sozunu
  elinde bir demet gulle
  "gul, gul!" diye aci bir bagirtiyi uzattigi gullerle
  ipislak saclariyla buzdan yatagina uzanmis.
  
  (o zaman ihlamur agaclari kardan gorunmezdi. gozlerim
  azalirdi, gizlenirdim. babam koyu kahverengi cizmeleriyle
  karlari ezer ezer ezerdi cakiltaslarinin ayaklarinin altinda oy-
  nastiklarini duyuncaya kadar. annem cati katinin yanindaki
  sivri kuleden gozlerini ayirmazdi, yeter ki gok kanasindi be-
  yaz beyaz ve kocaman bir alabaligin karni. usaklar bir kose-
  ye sinerlerdi, hic konusmazlardi, bir kristal surahi ruzgardan
  urperir titrerdi. iniltiye benzeyen bir ses yayilirdi. karanliga
  yapisirdim, bir kapi karanligina, bir duvar karanligina,
  bir yokolus karanligina. olum cok uzaklardaydi, o zaman
  cok uzaklardaydi olum.)
  
  sordu
  karla kapli kirli bir cumle
  basinda kimler vardi?
  bir, emekli postaci huseyin
  - cok adres bildigi icin adi pezevenge cikan -
  iki, cenaze kaldiricisi adem
  - ciplak kafali, on disleri curumus -
  uc, akordeoncu kadin
  - hemen hemen hic konusmayan, saclari oksijenle sarartilmis, bi-
  zansli bir kehribar taciri gibi sisman, yasli ve kizoglankiz -
  ve sonra otekiler
  uc horan kilisesinin kapicisi
  cingene calgicilar, bademciler
  lotaryacilar
  bir iki garson
  en geride
  cengelli igne satan bir kiz cocugu.
  
  ve onu kaldirdilar, ben gordum
  duz bir kagit gibi anlamsizdi, ben gordum
  ikinci konyagimi ictim bitirdim
  demir kapidan cikardilar ve gordum
  morg arabasina koydular
  kapisini ittiler, kapi kapandi
  taraklar, istiridyeler acildi kapandi
  cicekler titrestiler
  bir balikci balik dogradi ve tartti
  pencereden cekildim.
  
  gunlerdir ilk olarak guldum, gulumsedim
  yillardir ilk olarak
  sanki ilk gozyasinin tarihini buldum, ustunu cizdim.
  
  ve sordu gene
  olumle kapli o kirli cumle:
  siz, ruhi bey nasilsiniz
  ben ruhi bey nasilim
  anladim anladim
  ve simdi iyi biliyorum artik nereye.
  
  cenaze kaldiricisi adem
  
  bir olu nedir ki bir olum nedir
  aciyla kirlenmekdir, aciya sevinmekdir.
  
  siz bilirsiniz, isterseniz biraz gecikiriz
  gelmesine geliriz, biraz gecikiriz
  ne kadar gecikirsek biz o kadar iyiyiz
  ben o kadar iyiyim.
  
  bir zamanlar hamaldim, celenk tasirdim
  en guzel cicekleri ben sirtimda tasirdim
  caddelerden gecerdim, buyuk vitrinlerin onunden
  serlerden bahcelerden gune damlardim
  renkelere karisirdim, kentin isiklarina
  icinden soyulan bir portakal gibi
  kendi icdenizlerimi oper oksardim
  suslenmis gibi olurdum
  kokular icinde kalirdim.
  
  sonra beni bir gun cagirdilar
  sonra beni bir gun gene cagirdilar
  artik hep cagirdilar, dort kisi olduk
  dort kisi gerekliydi, dort kisi olduk
  oluleri gorduk, oluler koltuktaydilar
  oluleri gorduk, oluler yatakta
  oluler giyinik, oluler ciplak
  iste biz dort kisi buna alistik
  bizi alistirdilar.
  
  omuzlarim kesik kesiktir, nasirlidir
  her zaman bir olu vardir omuzlarimda
  o kadar olu vardir ki her yanimda benim
  - oluler icindeyim! oluler icindeyim! -
  ornegin bir bardak su icsem bir olu kayar suramdan
  su icmeyen bir balik gibi kayar
  olulere takilmis bir ucurtma gibiyim
  biraz oyleyim.
  
  ve otel musterileri, onlar
  en inandirici olulerimdir benim
  her biri bir olumu her gun yeniden yasar
  camlara yapistirilmis yuzler gibi
  sevgiyi unutmus yuzler gibi
  - unutmak utanmaktir, siz bilirsiniz -
  huzunsuz, anlatimsiz, soguk
  aksamustu rengindedirler ve yorgundurlar.
  
  siz daha iyi bilirsiniz, hiristiyanlari soyarlar
  oluleri ciplaktir onlarin
  ne yalan soyleyeyim gorunce huylanirim
  yeni olmus genc kizlar yeni dogmus cocuklara benzerler
  gorunce huylanirim
  bunu karima da anlatirim, su dokunurum
  adim mi, ademdir, iyi adamimdir.
  
  karima anlatirim ya, size de anlatirim
  bir gun bir olu kaldirdik, askenazlardan
  hani su leh yahudilerinden iste
  gozleri o kadar mavi olan, mavi bir suda yuzer gibi govdesi
  saclari tutun renginde
  her neyse, uzatmayalim, bir de baktik ki olunun arka cebinde
  dolarlar, marklar, sterlinler
  once paylasmayi dusunduk, yalan soylemeyeyim
  goturup geri verdik az sonra
  goturup geri verdik, yuz lira aldik
  hepsi hepsi yuz lira
  bir gun de bir oluye asili iki torba
  torbalar kalcalara inmis, askilar omuzlarda
  icleri altin dolu
  oluyse bir kocakari, ermeni
  coluk cocugu
  elbette geri verdik altinlari da.
  
  ve genc bir kiz olusunden ametist bir kolye cikardim
  dogrusu sakladim onu gizlice
  karimdan bile sakladim, karimdan
  niye mi sakladim, ugurdur diye.
  
  bir karim, iki cocugum, dort kisiyiz
  kimseler bizimle konusmaz
  mahallede kahveye cikamam, anlarsiniz
  giderek alistim ickiye de
  demin de soyledim ya, iyi adamimdir
  benden kotuluk gelmez
  inanir misiniz, bir gun gene bir oluyu kaldiracagiz
  tam kaldirazagiz, birden farkina vardim
  adam dupeduz yasiyor
  oysa raporlar filan tamam
  buzluga girdi mi o anda isi bitik
  basinda mirascilar yas giysileri icinde
  dedim ya, birden farkina vardim
  evet, o gun bugundur yasiyor
  cihangir'de oturur, zengindir
  bir iki kez evine de ugradim
  beni pek sevmez.
  
  ne de olsa herkes biraz oludur
  otel musterileri en onde gelir
  kendileri soyar kendilerini kendileri giydirir
  butyuk kentlerin buyuk tabutlaridir oteller
  nedense iste onlar gokyuzune gomulur.
  
  bu sabah on birde bitirdim isimi
  gidip uyuyacagim
  belki de
  ya karimla ya da
  bir baska oluyle yatacagim.
  
  acaba
  
  donelim
  dondursun bizi
  kalbin akip giden bulutlara benzeyen sesi
  yagmursuz bir yagmura acilmis kapilardan
  ve akilda kalan bir yokustan
  ve yalniz cocuklara ozgu o sonsuz sinema koltuklarindan
  ve cocukluktan
  donelim
  donelim mi biz
  genclikten, oralardan
  mutlulugu bir kabuk gibi saran mutsuzluklardan
  donelim mi aciya
  aciya, buyuk aciya
  ve soralim mi acaba
  en buyuk yalnizlik! insansan eger
  bir kaya
  dalgalar yalarken onu
  o bakarken kaskati kalabaliklara
  donelim
  ya da donsek mi acilardan da
  ah, kalbin bulut bulut akan sesi.
  
  butunuyle bir semte benziyor ruhi bey
  binlerce, on binlerce kedinin hep birden kimildandigi
  kedilerden orulmus bir semte
  ve soguk bir tuvalde yerini bulamamis renkler gibi
  soguk ve ayakta tutan celiskileri
  bir gorunumden bir baska gorunume kolayca sicranan
  her seyin, ama her seyin cok distan farkedildigi
  eh belki de bir satir fazlaligi ya da bir satir eksikligi
  belki de genc bir sairden odunc alinan.
  
  yuruyor mu, yurumeyi mi dusunuyor ruhi bey
  dusunmesi daha mi sonra koyuluyor yola
  nereye gidecek ama, nereye varacak sanki
  yoksa bir oyun tadi mi buluyor bunda
  oyundan atilmaktan korkmayan bir oyuncu gibi
  bosvermis de sanki oyunun kurallarina
  ustelik son bolumde, perdenin kapanmasina
  azicik vakit kalmis
  ya da vakit var daha. ama ne cikar
  govdenin yazgiya baskaldirmasi mi
  ruhi beyin
  baskaldirmasi mi yoksa
  
  vaktinden once anlamanin saskinligi mi
  vaktinde anlamanin sevinci mi
  ya da biraz gec kalmanin
  o gereksiz tedirginligi mi
  hangisi
  
  ama belli ki sonundayiz her seyin
  en sonunda.
  
  dusluyor olumunu ruhi bey
  
  niye olmemeli oyleyse
  yasamak mutlu bir devinimse.
  
  olusunu bekliyor ruhi bey
  bir yanda ruhi bey bir yanda olu
  ve gormemek ister gibi oluyu
  oturmus bir iskemleye.
  
  ben ki bir oluyu beklemekle gecirdim geceyi
  bir oluyu ve olunun butun inceliklerini.
  
  getirdiler beni sayrilar evine bir sabah
  asansorle yukari cikardilar
  tertemiz bir yataga yatirdilar - ben boyle istedim boyle oldu -
  oda numaram 283'du aklimda dogru kaldiysa
  pencereden tepeler gorunuyordu, bulutlar ve birtakim kuslarla de-
  vinen tepeler
  yakinimdan geciyordu bazi kuslar da
  beyaz bir saat asiliydi duvarda. duvarin her yerinde
  bembeyaz saatler asiliydi
  ve her sey o kadar beyazdi ki, ayrintilar
  yillarin eklem yerlerini gosteriyordu sanki
  ve butun eklem yerlerinde koskocaman bir olu
  ruhi beyin olusu
  hepsi de ur gibi beni
  sarmisti ur gibi ruhi beyi
  o gun sigara ictim aksama kadar
  - ikinci gun aldilar sigarami -
  ve saatler biraz sarardi
  sarardi butun ayrintilar.
  
  ve otuz sekizin altina dusmedi atesim
  yataktan kalkamadim
  o gece uyuyamadim sabaha kadar
  koridorlarda ayak sesleri, bagrismalar
  kapi gicirtilari ve acayip sesler
  
  bilmem boylece kaca cikti bekledigim oluler.
  
  ucuncu gun kan siseleri, tupler, serumlar
  doktorlar, hastabakicilar
  araliksiz girip cikmalar
  gidip gelmeler
  tepelerden pencereye akan kuslar
  pencereye sivanan kuslar
  ve benim mutlulugumun altinda
  kararip yitti butun ayrintilar
  bir daha gorunmedi
  ve artik hic gorunmeyen
  siseler, tupler, serumlar.
  
  ve o gun ilk defa olusunu gordu ruhi bey
  sogumus govdesini gordu
  donuk gozlerini, durmus kalbini
  gordu neye benzerse bir olu.
  
  - ben ruhi bey nasilim
  - mutlusunuz ruhi bey.
  
  yarin gazetelerde cikacak ilanlarim
  ruhi bey oldu
  bu olum toreninde mutlaka bulunacagim
  bir daha gormek icin olumu
  celenkler yigilacak avluya
  ki benim sayisiz olulerime
  yaldizli yapraklarini kipirdatarak bakacaklar
  sevgiyle
  ve babam elinde gumus kirbaciyla
  bir basina bir olu
  annem bir limon goruntusunun onunde giyinmis olumlulugunu
  oluler halinde duracak onlar da
  disimdaki oluler, icimdeki oluler
  bir alasim halinde, donuk gunesin altinda
  ve benim mutlulugumun altinda
  akip gidecek butun kotulukler
  olumun armalari gibi
  akip gidecekler en sonunda.
  
  niye olmemeli oyleyse
  yasamak mutlu bir devinimse.
  
  koro
  
  (cicek sergicisi, meyhane garsonu, meyhane patronu, kurk
  tamircisi yorgo, hayrunnisa, genelev kadini, otel katibi,
  cenaze kaldiricisi adem, akordeoncu kadin, emekli postaci, vb.)
  
  celenklerimizle geldik, yoktunuz
  ara sokaklarda, pasajlarda aradik, yoktunuz
  meyhanelere baktik, otellere sorduk, yoktunuz
  nerdesiniz, ruhi bey?
  
  ruhi bey
  
  o kadar bekledim ki, geliyorum
  olumumu bekledim, geliyorum
  bir oluyu ve olunun butun inceliklerini
  bekledim geliyorum.
  
  ben ruhi bey, mutlu olan ruhi bey
  olumu gomdum, geliyorum
  bir sonbahar gunuydu, geliyorum
  gunesler buz gibiydi, geliyorum
  ve butun kotulukler
  olumun armalari gibiydi
  size anlatirim, geliyorum.
  
  hepsini, hepsini gomdum, geliyorum
  havuzun kirik taslarini - siz bilmezsiniz -
  limonlugu ve kirmizi konagi - siz bilmezsiniz -
  aynalarda kendini seven ruhi beyi - siz bilmezsiniz -
  ve bildiginiz ruhi beyi - ya da pek bilmediginiz -
  gomdum ben, geliyorum.
  
  koro
  
  iyi biliriz sizi biz, iyi biliriz
  nerdesiniz ruhi bey.
  
  ruhi bey
  
  gomdum hepsini, geliyorum
  butun olulerimi gomdum, geliyorum.
  
  koro
  
  peki, ya sonuc, ruhi bey, ya sonuc
  biz sizi tanimaz miyiz
  siz ne yaparsiniz bundan sonra, biz ne yapariz
  bir butunun parcalariyiz, bir butunun parcalariyiz.
  
  ruhi bey
  
  sonuc mu dediniz, ne dediniz
  sonuc hic gomulur mu, geliyorum
  ben yalniz olulerimi gomdum, geliyorum.
  
  koro
  
  dogrusu anlamiyoruz ruhi bey
  her insan biraz oludur
  biz ki bir butunun parcalariyiz, biliriz
  her insan biraz oludur.
  
  ruhi bey
  
  insan yasiyorken ozgurdur
  yaklastim iyice, geliyorum.
  
  koro
  
  her insan biraz oludur
  biz de biraz oluyuz.
  
  ruhi bey
  
  oluler ki bir gun gomulur
  icimizdeki oluler, disimizdaki oluler
  insan yasiyorken ozgurdur
  insan
  yasiyorken
  ozgurdur.
• "ve yıllarca sonra kadının ölüsünü
  bir bulantı cenazesi gibi kaldırdılar içimden"
  dizesi ayet olarak duvara asilmasi gereken destan... eklenecek bir baska soz onun dusuncesini bozacaktir...
• şair edip cansever'in 1976'da yayımlanan (kasım 2001 itibariyle 12. basımı yapılan) uzun şiiri ve bu uzun şiirin tiyatro oyunu.
  istanbul devlet tiyatrosu tarafından sahneye konan oyunda yönetmenliği cüneyt çalışkur üstlenmiş. başrolde uğur polat var. diğer rollerde taner birsel, rüçhan çalışkur, mahmut gökgöz, ali fuat çimen, ali ersin yenar, celal kadri kınoğlu, canan şanan ve yurdaer okur yer alıyor.
  oyun genel olarak başarılı, uğur polat iyi bir aktör, düzgün diksiyonu ve iyi ayarladığı ses tonu ile inandırıcı bir performans sergiliyor. ancak yapısı ve içeriği itibariyle biraz ağır bir oyun. uzun tiradlarda zaman zaman izleyici oyundan kopabiliyor, dikkati ve ilgiyi birbuçuk saat boyunca sürekli yoğun düzeyde tutmak gerçekten kolay değil, hem seyirci hem de oyuncular ve yönetmen açısından. ama mesajı ve şiirin "ruhunu" seyirciye iletmeyi başarıyorlar; önemli olan da bu.
  - sahi ruhi bey siz nasılsınız ?
  - iyiyim, iyiyim. (oyun ve şiirdeki tek diyalog)
• kim ne derse desin kadınlara düşkünüm
  ne yapayım öyleyim
  kadın dendi mi sanki ben
  vişneli bir dondurmayı durmaksızın yalarım.
  
  bolumuyle siirine sevimli bir gulme molasi vermistir edip cansever...
• "...
  nerdeyim
  kelebeklerden dokunuşlar alan bir yaprak gibi inceyim
  para bozduranların az çok bildiği
  adres soranların gene bildiği
  bir sokakta bir aşağı bir yukarı
  saatlerce dolaşanların hemen hemen bildiği
  amansız bir güceniğim
  ..."
• bir noktada takıntılı olduğumu düşündüğüm edip cansever'in uzun şiiridir. herhalde tiyatro uyarlamasını 4 kere izlemişimdir. kitabı ise o sayının en aşağı 2 katı kadar okumuşumdur. benim için ruhi bey zamanın bir bölümünde sallanıp duran ya da hiç bir yere ve zamana ait olmayan bir karakterdir. bu nedenle kitabı ilk defa okumamın üstünden 9-10 yıl kadar geçmiş olmasına rağmen hala o ilk heyecanı yaşıyorum. gün içinde durduk yere şiirden parçalar aklıma geliyor ve kendimi o sonsuz ikindilerin içinde buluyorum. sanki ikinci yeni ve özellikle edip cansever şiirlerini ikindi vakti okunsun ve yaşansın diye yazmışlar.
• edip cansever bu şiirin hikayesini şöyle anlatmış;
  
  “ben ruhi bey nasılım adlı kitabımı, bugünden çocukluğuma doğru uzanan bir çizgiyi bölüm bölüm yazarak sürdürmeyi düşünmüştüm. baştan dört bölümü de bu amaçla yazmıştım. kitap hem yavaş yürüyordu, hem de bir yerde tıkanıp kalacak gibiydi. bir süre yazmayı bıraktım. bir gün krepen pasajı'nda bir başıma oturuyordum. yazdı, hava sıcaktı. pasaj da oldukça tenhaydı. dipte, köşede bir garson uyukluyordu. diyebilirim ki, şiirme bir dekor hazırlanıyordu sanki. nitekim biraz sonra ilk oyuncu sahneye girdi. pasaj’a sık sık gidenler iyi bilirler, sakalları uzamış, saçları dökük ve yağlı, askılı pantolonunu karnının üstüne kadar çekmiş, omzunda birkaç kemerle dolaşan ve kimselerle konuşmayan bir adam vardı. daha önceleri çok gördüğüm halde ilgimi pek çekmeyen bu adam, dışarıdaki masalardan birine, tam karşıma oturdu. dikkatle izlemeye başladım. kendi kendiyle konuşur gibi dudaklarını hafiften kıpırdatıyordu. bir kadeh içki verdiler, içti. birdenbire ruhi bey'i daha yazılmamış olan ruhi bey'i bulduğumu anladım. çocukluğumdan, gençliğimden ve ‘şimdi’lerden sıyrılarak onun dünyasıyla özdeşleştim. eve döndüm, ilk notlarımı yazdım. kitap o günkü rastlantıdan sonra hızla gelişti.”
• koro:her insan biraz ölüdür
  biz de biraz ölüyüz
  
  ruhi bey:ölüler ki bir gün gömülür
  içimizdeki ölüler,dısımızdaki ölüler
  insan yasıyorken özgürdür
  insan
  yasıyorken
  özgürdür