balkon demirinin tadını bilmek
-
apartman dairesine mahkum edilmiş çocuğun kaderidir.
-
kafamı balkon demirlerine sıkıştırdığım zaman tadına baktığım pis kokulu acı bir şey. kafanız balkon demirine sıkışırsa yalamayın bence.
-
ilk bira içtiğinde aynı tadı balkon demiri tadı ile bağdaştırmaktır.
-
çocukluk için balkon kültüründe önemli bir nokta.
-
iki elle üst demirden tutmak suretiyle dişleri demire dayayıp yavaş yavaş kemirerek alınan tattır. demirdeki boya diş vasıtasıyla itinayla soyulur taa ki alttaki kahverengi paslanmış demir ortaya çıkana kadar. bu esnada arada yoldan geçenlerin kafasına tükürülür, leblebi atılır ya da hşştt pşşt diye bağırılıp saklanılır. hey gidi.
-
genel olarak yaz sıcağında balkon gölgeli cepheye denk geliyorsa sıkça vakit geçirilen balkonda gerçekleşen durumdur.
ilk olarak soğuk demire dudak temas ettirilir ve bir miktar salya bırakılır. daha sonra biriken salyalar hüp diye çekilerekten demirin acı tadı algılanır ve tükürülür. -
buna benzer camın tadını bilmek vardır bir de. mal mıydım neydim bilmiyorum da can sıkıntısından evin camını yalamışlığım vardı çocukken. şimdi olsam kendi ağzıma çarpar sonra da ağzımı sabunla yıkardım herhalde. çocukken hijyenden ne kadar da bihaber olabiliyoruz.
-
(bkz: aramaya inanmak)
(bkz: balkon demiri tadı)
(bkz: efes pilsen içince ağızda kalan balkon demiri tadı) -
çocukluğun olmazsa olmazlarındandır.
-
uzerindeki kari yemege calisirken tabii ki balkon demiri de tadilir; soguk, pas ve is kokulu, bazen buzlu. (o zamanlar ankara'da okullar bile kapanirdi hava kirliliginden) ek bilgi: ha bi kere de dilim buzdolabinin buzluguna yapismisti yalarken. annem ve komsular zeytinyagi falan kullanarak dilimi kurtardi.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap