appetite for destruction

• gelmiş geçmiş en baba albümlerden biri ama anlamadığım olay sweet child o mine single olarak çıkana kadar bu albüm nasıl patlama yapamadı arkadaş ? 6 ay gibi bir süre sıradan bir satış gerçekleştirmiş. sanki albümdeki tek iyi şarkı sweet child lan ! welcome to the jungle ile başlıyor albüm bir kere. o şarkıyı ilk kez dinleyen bütün sülalesine aldırır albümü.
  
  ayrıca elimde piyasadan toplatılan sansürsüz kapaklı plağı mevcut, 200 dolara satarım. hıyarın biri eskiciye vermiş ondan almıştım, amına koyim nimet lan o plak !
• axl'ın that metal show'da anlattığına göre, sansürlenen kapak da aslında en başta istedikleri kapak değilmiş.
  
  appetite için ilk akıllarına gelen kapak, challenger uzay mekiğinin patlama sahnesiymiş! (ve tabii ki firma yetkilileri tarafından engellenmiş)
  
  vay hayvanlar demek istiyorum.^*
• "ben müzikten azcık da olsa anlıyorum" diyebilen herkesin yemiş yutmuş olması gereken 3-5 albümden bi tanesi...
  
  rahat kafayı bulandırır, bulanık kafayı porçöz gibi açar..... skseler bıktırmaz kendini dinletmekten...
  
  olaki estranged'de bu albüme konsaydı, yemin billah odanın dört bir yanını bunun cdleri, plakları, kasetleriyle doldurur, türbe diye gezdirirdim insanları....
• tanrının yeryüzünde pekçok rock müzisyeni kılığında arzı endam eylediği 70leri bir kenara koyup da liste yaparsak, en iyi rock albümleri arasında başı çekecek kadar kusursuz bir başyapıttır appetite for destruction.
  
  besteler, sözler, vokaller ve soloların ötesinde, başka türlü bir büyüsü vardır. bunun sebebi de, belki rock tarihinin (bu kez 70ler de dahil) en iyi çalınmış albümü olmasıdır.
  
  evet slash o yaşında akılalmaz işler yapmıştır, evet axl (son 40 yıldır eline mikrofon almış diğer hiç kimse gibi) bir daha hiç ulaşamayacağı plantvari bir noktadadır filan ama; bunun yanında izzy stradlin, duff mckagan ve steven adler'den oluşan bir eşsiz ritm grubu vardır ki bu albümün, işte sözünü ettiğim büyü tam da onlardan kaynaklanır.
  
  bu albümün fonunda dinlediğimiz; 50lerin ikinci yarısında hardbop tarihini yazan jazz albümlerinin pekçoğunda yer alan wynton kelly trio'dan beri (wynton kelly, paul chambers, philly joe jones) biraraya gelmiş en muazzam ritim grubur. vokallere ve sololara sadece eşlik etmezler, adeta onların altına kaşmir birer halı sererler.
  
  yazık ki artık appetite for destruction gibi bir albümün yapılmasını mümkün kılan tüm imkanlar ortadan kalktı. artık bırakın bu kadar iyi müzisyenlerin biraraya gelmesini, son 20 küsur yılda tek bir vasatüstü rock müzisyeni yetiştirememiş bir yeryüzünün parçasıyız bizler.
• kapagindaki hac ustundeki kurukafalari slash cizmistir. axl rose cok begenip dovme yaptirmistir. orjinal kapak yasaklaninca da kapak bu dovme olmustur.
• çıkışının üzerinden yirmi yıl geçmiş, az buz değil. şarkılar da eksik kalmış bunca zaman. bir rakınrol klasiği playlisti için, buyrun buradan yakın;
  
  1. welcome to the jungle
  2. it's so easy
  3. nightrain
  4. out ta get me
  5. mr brownstone
  6. paradise city
  7. my michelle
  8. think about you
  9. sweet child o mine
  10. you re crazy
  11. anything goes
  12. rocket queen
  
  aha bu da yasaklanmış oricinıl kapağı; http://upload.wikimedia.org/…titefordestruction.jpg
• kendilerini rock grubu zanneden bazı yeni yetme gruplara ve hayranlarına döve döve dinletilmesi farz olan albüm.
  zamana nasıl bu kadar kafa tutulur?
• kanımca tüm zamanların yalnızca en iyi rock değil, genel olarak en iyi albümü. tabii ki tamamen subjektif bir değerlendirme.
• oyle bir album ki,
  normal bi ruh halinde dinleyince sanki cok guzel bi haber almis gibi mutlu hissetmeye basliyosun.
  kotu hissederken dinleyince sanki bisey olmus, bisey degismis gibi iyi hissetmeye basliyosun.
  neseliyken, kafa iyiyken falan dinleyince zaten kopariyor, ucuruyor...
  
  issiz bi adaya duseceksin yanina tek bi album alma hakkin var deseler bunu secerim.
• alemlerin krali bir albumdur. her bir sarkisi ayri guzeldir.