yargılama

• yargı kelimesinin olumsuz emir kipi almış halidir.
• bir ümit yaşar oğuzcan şiiridir. ümit yaşar'ın sonsuz adet umutsuz, kırgın, acı yüklü, mutsuz şiiri arasında sivrilebilir.
  
  yargılama
  
  tutkum sevmektir benim, düpedüz ve yalın
  sevmek; acısını ve sevincini insanların
  yemin ederim, başka suçum yok, inanın
  
  demek sen insanları seviyorsun ha
  sanık! kalk ayağa
  
  evet, şairim, şiir de yazıyorum, doğru
  vazgeçilmez tutkum, ödevim benim bu
  düşünmeye, yazmaya benim de hakkım yok mu
  
  demek sen şiir de yazıyorsun ha
  sanık! kalk ayağa
  
  yıkıldım, ezildim, acılar çektim gerçekten
  ne yaşamaktan korkum var ne de ölmekten
  aydınlık yakın, ben umutluyum gelecekten
  
  demek sen hâlâ yaşıyorsun ha
  sanık! kalk ayağa
  
  seveceğim elbette, yazacağım, yaşayacağım
  ayağa kalktım sayın yargıç
  ve hep böyle ayakta kalacağım.
  
  acılar denizi'nin eski basımlarından birinde (1984 yılına ait 3. basım imiş.), kitabın duruluş dönemi olarak ayrılmış kısmında yer alan ilk şiirdir. sporun etkisi miydi neydi bilmiyorum; ama 2019'un aralık ayında ilk kez okuyup çokça beğenmiştim. hem gerçeklerden söz eden hem de umut eden bir ümit yaşar'a denk gelmek de şaşırtıcıydı doğrusu. umut önemliydi. umut her daim olsa, seni de beni de ayağa kaldırsa iyi olurdu.
  
  düzeltme: anlatım bozukluğu.
• yollardan biri:
  sorun ki cevaplandırılacaksınız.
  yollardan ötekisi:
  sormayın ki cevaplandırılacaksınız.
  seninkisi giriş yolu, ama hep öyle sorarak gitmez.
  sormanın temelde yargılama olduğunu senden öğrendim. çünkü sorgulama yargılamadır.
  masumluk bir efsanedir. masum soru yoktur.
  cevaben, hissetmediğimi hissettirmek zorunda değilim. soru sormuyorum, ben yargısını kendinde tutan yargılamayım.
  
  (bkz: yargılamak/@ibisile), yargı
• yargılamak fiiliyle, olumsuz emir cümlesi.
  
  kendini yargılama!
  
  başkalarını yargılama!
  
  sözlerinle yargılama!
  
  bakışlarınla yargılama!
  
  düşüncelerinle yargılama!
  
  bu sonuncusu çok şaşırtıcı değil mi? detaylandırayım:
  
  kendi içinde, kendi kendine bile dedikodulara girişme! zihninin içinde bile başkalarını yargılamaktan kaçın.
  zihnimizden geçenler, kolektif bilinç alanına dahil oluyor.
  çöplerini sokağa atıp kendi evini temiz tutmakla övünenlerin hali gibi.
  
  herkesin farkındalık düzeyleri, aşamaları farklı durumda. kendi hatanı, o bilinç düzeyinde değilsen fark edemezsin. fark ettiğinde zaten o hatayı tekrarlamayacak noktaya gelirsin.
  
  hepimiz, gördüğümüz derslerden sorumluyuz. bildiğin konuyu, bir başkası bilmiyor diye ayıplamazsın. bilmediğin konuyla, onu ilk kez görünce tanışırsın.
  
  -don't judge.