the funeral album
-
mayis 2005 de piyasaya çikacak olan sentenced albümü. yigitler su türküleri yakmis albümde ;
01. may today become the day
02. ever-frost
03. we are but falling leaves
04. her last 5 minutes
05. where waters fall frozen
06. despair-ridden hearts
07. vengeance is mine
08. a long way to nowhere
09. consider us dead
10. lower the flags
11. drain me
12. karu
13. end of the road -
sentencedin ,bizi, piyasaya cikmadan üzen albümü.
resmi internet sitesinde funeral statement basligi altinda sentenced in neden dagilacagini aciklamislar.kesinlikle bir reunion olmayacak diye de eklemişler. -
adının neden funeral olduğu dinledikten sonra anlaşılan bir albüm olmuş.. sentenced gibi kendi soundunu yaratan gruplar için en büyük tehlike yaratılan kalıbın dışına çıkamadıklarında, kendilerini var eden bu sound tarafından yok edilmek.. the funeral album de sentenced'ın bıkmadığı kalıplarının cenazesi bana göre.. albümde yeni hiç bir şey yok.. bildiğiniz sentenced riffleri, bildiğiniz ville vokali, bildiğiniz tempo, bildiğiniz sözler.. hatta sentenced kendi soundundan bile zaman zaman vageçip klasik power/heavy oyunlarına girmiş.. yazık etmiş.. normalden daha fazla solo denemişler ancak bunlarda ölmüş şarkıları diriltemiyor.. albümü dinledikten sonra tek aklımda kalan where waters fall frozen oldu.. mezarın içinden çıkan zombi eli gibi.. sentenced'ın ölmek istemeyen yanını gösterdi bana.. rest in peace..
-
dinlemeye kazara where waters fall frozen'dan başlayan bireyi kalp çarpıntılarına terkedecek olan albüm. diğer parçalara geçip alışıldık sentenced rifflerine geri döndüğünüzde de kalp ritmlerinizin normale döneceğini düşünmeyin. melankoliyi her daim temponun yanında bonus olarak bizlere veren grubun bu "son" albümü gerçekten dillerden düşmeyeceğe benziyor.
-
yeni fotograflarini su siteden görebileceginiz album:
http://www.sentenced.org/v2/gallery.html -
nedense bekledigim kadar vurucu olmayan bir album. hani funeral ya son album ya cok daha baska bir sey beklemistim. ama ilk 2-3 dinleyiste afallatip yerden yere vuran parcalar yok. dinleye dinleye alisilan/sevilen bir album olmus. aglatarak inleterek gitsinler isterdim oysa ki.
-
karu ya $a$ırdıgımız, lower the flags le uctugumuz, consider us dead le uzuldugumuz, end of the road ile de gule gule deyip, hungur hungur agladıgımız album..
-
içinde bazı güzel şarkılar olsa da genel olarak birebir aynı şarkı yapılarıylda dolu, çok vasat bir albüm bu. sentenced hastası bir insan olmama rağmen ilk çıktığında da sevmemiştim, kaç sene geçti hala daha yakıştıramıyorum gruba. benim gözümde the cold white light esas "görkemli" final albümüdür.
edit imla: fikrim değişti, sonunda frozen'ı sevince bu albümü de sevdim. öyle enteresan bir bağ var bence aralarında. -
genel yorumların tersine benim müptelası olduğum sentenced albümü idir kendisi. crimson ve the cold white light ile üçlüyü tamamlamıştır benim için. ilk başlarda pek ısınamasam da dinledikçe beni benden almıştır ki son albümleri olmasının verdiği duyguyla da daha bir derinden girmiştir damara.
- albümde dinlemekten bık(a)madığım parçalardan bazıları:
01. may today become the day (albümün en gaz şarkılarından)
06. despair-ridden hearts (kanımca albümün en iyi ve grubun en iyilerinden biri. "sentenced lan!" diye bağırıyor)
07. vengeance is mine
08. a long way to nowhere
09. consider us dead
10. lower the flags
11. drain me ("drain me my darling" şeklinde viagra etkisi yapan şarkı)
13. end of the road (söze gerek yok, solosu yeter de, ağlatır da.. miika tenkula'nın son solosu.....rip) -
miika tenkula'nın son imzasıdır...
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap