poets and madmen

• bu söz daha önce symetry adlı parcada da gecip dikkatleri üzerine cekmistir, poets and madman , all defy the reason diye
• grubun coktan cikmis albumu..
  ozellikle morphine child ve awaken cok basarili.. kesinlikle dinlenilmeli..
• 2001'de nuclear blast'dan çıkmış savatage albümü... ilk dinlendiğinde eski albümleri aratsa da, dinlendikçe alışkanlık haline gelen, sava ne yaparsa güzeldir dedirten bir albümdür... ama jon oliva'nın vokalleri zaman zaman zachary stevens'ı aratır nitelikte ayrı...
  
  01. stay with me awhile
  02. there in the silence
  03. commissar
  04. i seek power
  05. drive
  06. morphine child
  07. the rumor
  08. man in the mirror
  09. surrender
  10. awaken
  11. back to a reason
• zak stevens ve jon oliva'nın her ikisinin de yarı yarıya parça söylemesi planlanır... ancak zak stevens ailesiyle daha fazla vakit geçirebilmek için gruptan ayrılmaya karar verir... (bu sırada pitrelli^*'de megadeth'e katılmıştır...) yeni bir vokalist bulmak için yeterince zaman olmadığı için vokallerde sadece jon oliva yer alır... ancak parçaların bir kısmı zak stevens'ın söylemesi için yazılmıştır ve jon oliva bu parçalar için yeterli olamayacağını düşündüğü için, söz konusu parçalar albümden çıkarılır... albümün en dikkat çeken ve gelmiş geçmiş en uzun savatage parçası olan morphine child (10:12)'ı, handful of rain albümünde bulunan chance'de ilk defa uyguladıkları ve daha sonra dead winter dead'de one child (sonu) ve not what you see ile devamı gelen kanon'un son noktası olarak nitelendirmişlerdir...
  
  jon oliva bu albüm için kısaca "paul^*'s the poet and i am the madman" demiştir...
• jon oliva'nın vokalleri kaldıramadığını göze sokan bir albümdür.
  
  vokalist olarak aldıkları yeni çocuk nasıl söuylüyor bu albümü oda merak konusu...
• limited edition versiyonunda handful of rain'in klibi ve jesus saves (live) parçası bulunmaktadır... albüm kadrosu şöyle:
  
  jon oliva - vokal&piyano
  chris caffery - gitarlar
  johnny lee middleton - bass
  jeff plate - davul
• uzun süre önce greenhouzeeffectde yayınlanmış bir yazıdan:
  
  sonunda çıktı savatage in uzun süredir beklenen albümü. tam da savatage 10 yıldan beri ilk kez iki albüm üst üste aynı kadroyu korudu diyorduk ki, ne olduysa oldu ve savatage in bence tarihlerindeki en başarılı kadrolarından biri daha dağıldı. dağıldı demek yanlış olur aslında. değişiklik olarak al pitrelli(gitarist), kendi ailesinin ve kariyerininin geleceğini garantiye almak için megadeth e geçti. vokalist zak stevens da ailesine daha fazla zaman ayırabilmek için müziği bıraktı. dolayısı ile bu albümde soloların önemli bir kısmı chris caffery nin üstüne kalmış. vokallerin ise tamamını jon halletmiş. ama yine de çok az sayıda da olsa pitrelli nin attığı bir kaç solo albümde hala mevcut.
  
  peki ya bu değişikliklerden sonra albüm nasıl ?? albümü ilk dinlediğimde oldukça büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım çünkü eski melodik şarkılar yerlerini çoğunlukla daha sert ve ritmik şarkılara bırakmış. zak in ve al ın eksikliği oldukça hissediliyor. ancak albümü bir kaç kez dinledikten sonra kesinlikle albümü yapan kadroda dead winted dead den bir şeyler kalmış olduğunu anlıyorsunuz. eskisinden daha az melodik olsa da hala savatage soundunu korumayı başarmışlar. zaten savatage dinleyen biri büyük ihtimalle grubun kadrosu değiştiğinde soundlarının de değişmesine alışmıştır. aslında bütün gruplarda böyledir bu. savatage in farkı ise sound ne kadar değişirse değişsin yine de bir şekilde savatage soundunun içerde bir yerde kalmasıdır. bu albümde de bir şekilde korunmuş bu. yine de dinlerken keşke kadro değişmeseydi diyor insan. yani ne bileyim. sanki bir şeyler eksik gibi.
  
  www.savatage.com da çok önceden bildirilen albüm konseptini okuduysanız gerçekten üzgünüm, çünkü paul(producer) ve jon(the mountain king, vokal,co-producer,klavye,gerektiği zaman gitarist, bassçı ve baterist) bu kez daha değişik bir yol izlemiş ve kaydedilen 35 şarkıdan 11 tanesini seçerek albüme koymuşlar ve konsepti bu şarkıların çevresinde oturtmuşlar. sonuç olarak albümü dinleyip bu albümün bir konsepti olduğuna inanmakta zorlanabilirsiniz. sitede yazılı olan hikaye aynı zamanda cd kapağının ilk 8 sayfasını da kaplıyor. şarkıların temaları ise her zamanki gibi paul ve jon tarafından özenle seçilmiş. ama şarkı sözlerinde dead winter dead deki inanılmaz yorumu beklemeyin.
  
  yukardaki satırları okuyarak albümü pek beğenmediğimi düşünebilirsiniz. ilk başta beğenmemiştim, ancak bir kaç kez dinledikten sonra albümün sounduna kesinlikle alışıyorsunuz. sonuçta savatage den kolay kolay kötü kalite bir albüm çıkmaz. albüm halen fazlasıyla melodik ve jon nun vokalini duyduğunuzda mountain king in sesinin hala ölmediğini anlıyorsunuz(41 yaşında kendisi). performansı hala neredeyse streets dönemi kadar iyi. ama ne olursa olsun zak in eksikliği hissediliyor. normalde %50 olarak bölüşülecek olan vokallerin tamamını jon söylemek zorunda kalmış olsa da, dinlediğinizde hangi bölümleri zak in söylemesi gerektiğini anlıyorsunuz. aynı şekilde pitrelli nin sololarını da chris inkilerden ayırt etmek oldukça kolay. şarkılar arasında diğerlerinden belirgin şekilde zayıf olan biri yok. ancak morphine child gibi başyapıtlar da yok değil. savatage dan beklenmeyecek kadar uzun bir şarkı ve zak in yapması gereken üst üste vokalleri jon büyük bir başarıyla halletmiş şarkıda. albümdeki diğer güçlü şarkılardan bazıları ise surrender, i seek power ve got to get back to a reason.
  
  sonuç olarak, albüm oldukça başarılı. sanırım oldukça büyük aksiliklerin arasından sıyrılıp çıkmış bir albüm. dinledikçe daha fazlasını bulduğunuz albümlerden. zaten savatage i savatage yapanlardan biri de bence budur. albümün benden tam puan almasını engelleyen tek şey zak in yokluğu. ufak bir sound değişikliği hariç halen savatage. bu albümden sonraki tek dileğim ise trans siberian orchestra kadrosunun savatage deki değişiklikten etkilenmeden devam edebilmesi. bu seneki turlarında da türkiye yi es geçen savatage e ise diyecek özel bir şeyim yok. son söz olarak, albümü kesinlikle tavsiye ediyorum, ancak savatage dinlemeye yeni başlayacaksanız alınacak bir albüm değil, gidin edge of throns u alın.
  
  bu arada sizde albümü orjinal alanlardansanız lütfen kutunun içinden çıkan resmin ne anlama geldiğini biri bana açıklayabilir mi ?
• jon olivanın vokallerde her zaman ki gibi döktürdügü, dinledikçe daha cok sevilen savatage albumudur.
• zamanla grubun en sevdigim albumu haline gelen, muthis album..ufaktan da olsa mustaine riffleri ve patton vokali havası alıyorum..
• (bkz: kevin carter)