permanating

• steven wilson'ın to the bone albümünden bir şarkı. şarkı yayınlanınca burayı editleyeceğim^*
  
  edit: şarkı çıktı;
  https://www.youtube.com/watch?v=x4lfudv1x5s
  
  albumün en pop esintili şarkısı denebilir şimdilik ama mainstream pop değil tabi ki. böyle eski pop şarkıları günümüz teknolojisiyle kaydedilmiş gibi. abba esintili, hızlı sayılacak bir tempoda şarkı. klibi de yakında geliyormuş.
• dinozor progcular çıldırınca ben de rihanna, drake ayarında çöp beatli, tek sesli, basit bir şarkı zannetmiştim.
  
  hem steven'ın sesi şarkıya ve tarza çok yakışmış, hem de 70-80'ler disco-pop dönemlerini andırmış. semi-dinozor progcu olarak pek itirazım olduğunu söyleyemem, albümde buna benzer başka şarkı olmayabilir ama olsa da hiç fena olmazdı açıkçası.
  steven'ın portföyünde dinleyebileceğimiz tonla şarkı var, bu tarz yeniliklere ben açığım.
• (bkz: bollywood filmlerindeki gereksiz dans sahneleri)
• saglam pop sarkisidir. ne eksigi var ne de fazlasi. evet, steven wilson'in genel hallerine gore biraz basit kacmis dogrudur da adamin genel soundi zaten bu sarkiya gitmez. sw de zaten yillardir abba asigi oldugunu tekrarlayip duran bir adam. olmus bu sarki. pop saheseri resmen. steven wilson gibi muzik konusunda ne yaptigini cok iyi bilen bir adamin elinden cikan sonik orgazm.
• baştan sona girişindeki klavye olsun, arkadaki ritm olsun, steven wilson'ın kafa sesi olsun retro kokan bir şarkı. progresif rock beklentisi olmayan beğenebilir. sanki 80lerde disko topunun altinda payetli elbiselerle dans ediyor gibi hissettiriyor.
• depresyondan çıkmayan progcuların sevmediği şarkı olmuş. ben sevdiğim müzisyenlerin farklı bir şeyler denemesini seviyorum ve takdir ediyorum. konserinde hepimizi bu şarkı ile dansa davet etti kendisi ayrıca, oldukça eğlenceliydi.
• talk talk'un colour of spring albümü steven wilson'ın to the bone'u kaydederken etkilendiğini söylediği çalışmalardan biriydi. permanating'te çok net şekilde colour of spring'in etkisini görebiliyoruz. piyano steven wilson şarkılarından beklenmeyecek kadar ritmik ve oynak. hatta vokalini steven wilson 'ın talk talk'a benzetmeye çalıştığını bile söyleyebiliriz. belki de kendisinin sound açısından bugüne kadar kaydettiği en iyimser atmosfere sahip şarkı. zaten sözleri de çok iyimser.
  
  sanırım steven wilson, albümdeki bir önceki şarkı olan refuge'deki karamsar havayı hayatın o kadar da kötü olmadığını ve ümit ederek vazgeçilmemesi gerektine dair öğütleyerek dağıtmak istemiş. fakat talk talk ile steven wilson etkileşiminin pek doğru elektriği yakalayabildiğini söyleyemem. açıkçası to the bone içerisinde permanating zayıf kalmakta. ancak hafif piyasa olabilme potansiyeli nedeniyle, steven wilson bu şarkıya klip bile çekti.
  
  steven wilson - permanating