morte a venezia

• luchino visconti'nin ortak yazıp yönettiği ve 1971'de vizyona giren bir fransız-italyan filmi.
  
  bu, öncesinde ‘la caduta degli dei’ (1969) ve ardından ludwig: the twilight of the gods 'in(1973) geldiği ''alman üçlemesi''nin ikinci filmi.
  
  thomas mann'ın (1912) kısa öyküsü venedik'te ölüm (der tod in venedig)'den esinlenen visconti, dirk bogarde'nin canlandırdığı gustav von aschenbach'ın venedik'teki tatili sırasında yakışıklı çocuk tadzio'nun büyüsüne nasıl kapıldığını anlatıyor.
  (bkz: der tod in venedig/@justin mcleod)
  (bkz: thomas mann/@justin mcleod)
  (bkz: bjorn andresen/@justin mcleod)
  
  kısa öykünün aksine gezgin ünlü bir yazar değil, başarısız ve hastalıklı bir bestecidir.
  
  visconti, filmine thomas mann'ın doktor faustus (1947) adlı romanının unsurlarını analepsis yoluyla entegre etti ve böylece sanatçının belirsizliği ve müziğin estetiği ile ilgili sorulara da değindi.
  
  venedik'in ayrıntılı tasviri, çöküş ve çürüme atmosferi ve gustav mahler'in romantik sonrası müziği ile bu çok sayıda ödüllü ve bazen tartışmalı film, thomas mann'ın film uyarlamaları tarihinde bir dönüm noktasına işaret ediyor.
  
  visconti, alman üçlemesinin bu ikinci filminde, orijinal eserin karmaşık metinlerarasılığını ve renk sembolizmini korurken, edebi olay örgüsünün doğrudan sinematik uyarlamasından çok sinemaya özgü araçlarla çevirisine odaklandı.
  
  venedik'te ölüm mahler'i daha da popülerleştirdi, stili etkiledi ve sonraki edebi uyarlamalar için referans noktası oldu.
  
  visconti, kısa öyküye ilham veren, thomas mann'ın 1911'de tatil yaptığı venedik'in lido'sunda bulunan grand hôtel des bains'de birçok sahne çekti.
  
  kozmopolit cazibesine ek olarak, marcel proust'un grand hôtel de balbec'inde bulunan mütevazi zarafeti de yansıtmıştır.
  
  visconti, bu film ile birlikte, asla gün ışığını görmeyecek bir proje olan ın search of lost time'ın film uyarlamasına başlamayı da planladı.
  
  venedik'te ölüm için geçmişe dönük sahneler avusturya ve kuzey italya'da çekildi.
  
  film hakları başkasına verildiği için ilk başta organizasyonel ve yasal zorluklar çıkmıştı.
  
  emlak yöneticisi erika mann, hakları 1963'te 18.000 abd doları karşılığında aktör ve yönetmen josé ferrer ve film yapımcısı joseph besch'e satmıştı, o da daha sonra h.a.l craig'den aschenbach'ın yazar olduğu bir senaryo sipariş etti.
  
  ilk başta, ferrer filmi yönetmek istedi ama sonra franco zeffirelli ismi anılınca çekildi.
  
  ana rol, tanınmış aktörler tarafından reddedildi. john gielgud ve burt lancaster'ın yanı sıra alec guinness de teklifi red eden isimler arasındaydı.
  
  avukatlar arasındaki uzun görüşmelerden sonra, mart 1970'te, başlangıçta aschenbach rolünü bizzat üstlenmek isteyen ferrer'in haklarını 72.000 abd doları karşılığında visconti'ye sattığı bir sözleşme imzalandı.
  
  çekimden hemen sonra, esas olarak mahler ve aschenbach arasındaki ilişki nedeniyle çatışmalar ve münakaşalar başladı.
  
  kadro genel hatları ile hızlı bir biçimde şekillendi...
  
  "aschenbach" adlı bir karakterin helmut griem tarafından canlandırılan bir ss görevlisi kılığında göründüğü the damned'in çekimleri sırasında visconti, başrol oyuncusu dirk bogarde'ye bir sonraki projesinde rol sözü verdi. bogarde, kendisi de ilgilenen burt lancaster'da diğerleri arasında galip geldi.
  
  polisiye filmi the victim'de (1961), bogarde zaten eşcinsel bir karakter olan melville farr'ı canlandırmasıyla övgü almıştı.
  
  aschenbach'ı canlandırması büyük beğeni topladı ve hatta oscar'a layık görüldü.
  
  çekimler sırasında visconti, ephebe ve ölüm meleği için yaptığı uzun arayışını alla ricerca di tadzio (1970) adlı belgesel filmde ölümsüzleştirdi.
  
  bogarde köklü bir film yıldızıyken, on beş yaşındaki andrésen o zamana kadar a swedish love story filminde yalnızca küçük bir yardımcı rol oynamıştı.
  
  bogarde, film için 120.000 abd doları ücret alırken andresen 5000 dolar alıyordu.,
  
  bogarde, andrésen'in oyun becerisini profesyonel olarak tanımlıyor dvd ekstralarda.
  
  bu arada andrésen, 2003'te bogarde'nin kendisine karşı her zaman ne kadar kibar ve saygılı davrandığını söylemişti.
  
  cannes film festivali 1971: uluslararası film festivali'nin 25. yıl dönümü ödülü, venedik'te ölüm ve tüm çalışmaları için luchino visconti'ye verildi.
  
  kaynak; dvd söyleşileri ve kamera arkaları görsel
  
  görsel
  cannes, flutv
  lumiere
  
  edit: kaynak linkler yenilendi.