minnet
-
gönül borcu.
birinin yaptığı iyilikten memnuniyet duyma durumu. (bkz: minnettar) -
(bkz: müteşekkir).
-
minnet'e pek de güzel bir örnek teşkil eden bir necmi zeka şiiri, şöyle ki:
minnet
elimize çok geç ulaşmış
bir düğün davetiyesi gibi
"fazladan düşünmek" zahmetinden
kurtardığı için bizi
bir teşekkürü hak eden
yeni sevgili
iyi bir aileden iyi bir okuldan
güzel bacaklar, güçlü kaslar
buraya varmak kolay daha ilerisi
buz ve kardan bir havluya sarılı
tehlikeli yalanlar uyduran herhangi biri
herhangi bir tercih
bugün için asla
herhangi biri -
(bkz: $ükran)
-
(bkz: mihnet)
-
birinin hizmet bedeli ödendigi takdirde bu biri için duyulmasına gerek kalmayacak döngüsel duygu.
ödenmemiş bedelin hizmeti tekrar tekrar akla getirip insanın bir taraflarını dürtüklemesi, minneti döngüsel kılar.
oysa ödenen bedelle hizmet arasında bire birlik aranmamalıdır; çünkü hizmetten saglanan fayda* kişiye göre değişmesine ragmen zamanda atılan ok hedefe varır. öyle olmasaydı; komşular, yaptıkları yemekler arasında denklik saglanamayacagı için* tabakları sonsuzda geri göndermeye devam ediyor olurlardı. -
-
(bkz: gonul borcu)
-
(bkz: müdana)
-
merhametten doğar genelde. minnet bekliyorsanız birinden ona hiç merhamet edip etmediğinizi düşünün. ama merhamet öyle güzel bir duygudur ki merhamet ettiğinizde minnet beklemezsiniz.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap