müheykel

• heykelleşmiş, abidevi bir hüviyet kesbetmiş kimse.
• "yontulaşmış bir heykel gibi" anlamına gelen sözcüktür.
• heykelleşmiş, abideleşmiş.
  
  cümle içinde kullanımının hayli ilginç bir örneği ilk pataloglardan olan kamile şevki hanım'dan gelsin:
  
  "naaş kahverengi muşamba ile sarılı olarak göründü. yüzünü örten ıslak pamuk kitlesi kaldırıldı ve, atanın müheykel yüzü ile karşılaştım. ata ve eseri, bir an birbirimize bakıştık sanki.. uzun kaşlarından ince bir tutam sol göz kapağının üzerine inmiş, ata sanki, onbeş yıl önce dolmabahçe sarayındaki hasta yatağında uyuyor."
  (bkz: atatürk'ün naaşının tahnitlenmesi)