korku filmi

• dikizlemeli^* korkuzlama.
  
  bugünkü yaşamdan bir aktarım: kayınbiraderim tüm balkanlar gezisinde en çok bosna'da ürkmüş. gece gece, kuş uçmaz kervan geçmez yerlerde araba sürüyorlar, çevrede tekil ev yok, köy yok, kasaba yok, yollar ip gibi uzanıyor... nereden çıktığını anlamadıkları bir boşnakı tek başına yolun kenarında yürüyor görüyorlar. otostop yapmıyor, belli bir tekdüzelikle kendi yönünde yürüyor, aldırış etmiyor. çevrede hiçbir şey olmayınca, bir hedef çıkarsanamayınca, adam da canlılık ve ekstra jest göstermeyince korkan, tırsan, tüyleri sıvanan bizimkiler oluyor. zaten hatırlasanıza, balkanların hem batısı, hem kuzeydoğusu korku filmi için, ruhsal gerilim için biçilmiş kaftan değil mi? hem tarihte hem sanatta var örnekleri.
  
  "her korkunçluğun aydınlanmış dünyada bir korku filmine dönüşmesi kaçınılmazdır. çünkü bilinçdışından iştahlı bir karşılık alan bir nüve vardır hakikatin doğru olmayışında." theodor w. adorno- minima moralia
  
  (bkz: boşnak/@ibisile)
  (bkz: transilvanya), kazıklı voyvoda
  (bkz: drakula), kont drakula
  (bkz: hostel)