h-204 3=hf g

• donna lee adlı nefis albümden fantastik bir anthony braxton bestesi. aslında albüm de bu başlıkta irdenelebilir, çünkü kontrbasçı peter warren'ın ifadelerine (gerek müzikal, gerek röportaj) göre braxton donna lee'yi sadece albümün bir parça ilgi çekmesi amacıyla çalmış ve albümü de bu adla anmıştır. eh, müzikal otoritelerde de önyargı bol, tıpkı bilimin her alanında (maalesef) olduğu gibi. yine de anthony braxton benzersizliğini konuşturuyor albümde. çünkü donna lee bildiğimiz donna lee değil. nasıl ki 23 standards'ta 'round midnight'ı (ki o albümde şarkının ismi round midnite olarak geçer) olabildiğince fantastik yorumlamış, coltrane'in giant steps'inin başındaki ve sonundaki 2 dakika hariç inanılmaz farklı yerlere çekmişse donna lee ve you go to my head'de (part 1& 2) benzersizliğini ortaya koyuyor braxton.
  
  piyanodan pek hazzetmediğini belirtir sık sık braxton, ancak michael joseph smith gibi sağlam bir yetenek için bunu şimdilik askıya almış olacak. tommy flanagan'ı görüyorum şahsem smith'i dinlerken. baterist oliver johnson'sa bana jack dejohnette'in bill evans öncesi fusional halini çağrıştırdı. ancak buradan yanlış anlaşılmasın, carter beauford ya da dave weckl fusionı değil bu. post-big band jazz dönemi desem daha iyi ifade etmiş olacağım sanıyorum.
  
  gelelim mezemize, dortmund ve basel quartetlarının ardından braxton -yine ismiyle uyumlu- h-204 3=hf g composition no - 23l'de bizleri mest ediyor. soprano saksofonu bir köşeye bırakıp ansızın kontrbas saksofon, kontrbas klarineti (neredeyse 1.5-2 saniye) aynı anda çalması onun kalitesini ortaya koyuyor. sesin frekansının insan kulağıyla örtüşmeyen kısımlarının tize doğru indirgenerek dinleyicinin kulağına aktarılması da özenle düşünülmüş bana kalırsa. braxton mükemmel, braxton büyük usta. universal 2004 çıkışlı, mutlaka edinilmesi gereken mükemmel bir kayıt h-204 3=hf g.