• film festivalinde "aşk zamanı" adıyla gösterilmiş, görsellik ve müzik kullanımı konularında olayı bitirmiş film
  • bittiginde bir sure konusamamis oldugum, nefesimi kesen, muhtesem film.
  • ayrica gordugumden beri dukkanlardaki tum cicekli elbiseleri almayi istememe yol acan film.
  • inanılmaz bir estetik ve ahenk iceren hong kong yapimi film.kadinin yuruyusundeki zarafet beni buyulemisti.
  • maggie cheung'un merdivenleri çıkışı için bile bütün bir meg ryan filmografisinden imtina ettirebilecek romantizmi içinde barındıran bir wong kar wai filmi.
  • (bkz: wong kar wai)
  • türkiyede ancak happy together'ını görme şansına eriştiğimiz hong kong'lu yönetmen wong kar wai'nin edit, kurgu, ışık, renk ve ambiyans harikası filmi. kare kare akıllarda kalan son derece hüzünlü ama bir o kadar da güldüren, şiir gibi, sade ama majestik bir acayip film.
    slow motion'un bu kadar etkileyici kullanıldığı bir film daha düşünemiyorum şu an, filmi yeni görmüş olmamın da etkisiyle.
    her zaman olduğu gibi çok etkilendiğim filmin arkasından stendhal sendromuna yakalanıyor ve kelime bulmakta zorlanıyor, kendime geldiğim zaman daha fazla yazmak üzere entry'i sona erdiriyorum.
    fakat şöyle diyebilirim ki sinemadan çıkınca bütün planları iptal ettiren, filmi birlikte izlediğim vive que arkadaşımla* birlikte bir şişe şarabın başında saatlerce oturmamıza neden olan, şimdiden çok özel bir film.

    (bkz: tony leung)
  • bu ne görsellik bu ne senaryo dedirten şahane film
  • insanın nesneyle imtihanından bröve alarak çıkmış yine wong kar-wai.

    21 sene sonra yeniden izleyip düzeltmek, daha doğrusu yeniden yorumlamak farz oldu. sinemanın büyüsü öyle bir şey ki kişinin hayatında olmadık delikler açıyor ve oraya sırrını bırakıyor. sonra o delikte otlar bitiyor, böcekler, kuşlar yuva yapıyor ve başka hikâyeler mayalanıyor. seneler sonra izleyince unuttuğun deliğin varlığı seni şaşırtıyor, sarsıyor. gidip yeni sırlar söylüyorsun deliğe ve yeni hikâyeler dinliyorsun. aşk zamanı bizim zamanımızda çekilmiş bir film. müthiş bir şey bu. tam zamanında yaşıyoruz.

    filmin tapınak sahneleri muazzam. kar-wai'nin tüm filmlerinde eski taşlara, dökük sıvalara, harabeliğe yaptığı vurgu dikkat çekici. seneler sonra sanat tarihçi gözüyle izleyince yönetmende bir arkeolog bakışı sezmemek mümkün değil. zaten yaptığı da bir tür duygu arkeologluğu.

    bayan chan'in elbiseleri de ayrıca bir değiniyi hakkediyor. vücudu elbise gibi, yahut elbiseleri vücudu gibi. elbiselerinden, stillettolarından, ayrıca pembeli terliklerinden bağımsız bir bayan chan yok. öyle bir imge o, aşkın kendi yoğunluğuna göre giydirdiği bir imge.

    60'lar, birtakım politik göndermeler, eller, duruşlar, yürüyüşler, yağmur, provalar, müzik, renk ve "dikkatli bakınca her şeyi fark edersiniz." yirmi sene sonra bir taşın gölgesinde görüşürüz*.
  • aşk, iki kişi arasında bir sırdan başka nedir ki dedirten film.. görüntüleri,müziği, kadının kırılganlığı, yitişlerden ibaret yaşamların öyküsü.
    (bkz: gizli ask)
hesabın var mı? giriş yap