elsa au miroir

• aragon un meşhur elsa^*'sı için yazdığı şiirlerden biri.
  
  c'était au beau milieu de notre tragédie
  et pendant un long jour assise à son miroir
  elle peignait ses cheveux d'or je croyais voir
  ses patientes mains calmer un incendie
  c'était au beau milieu de notre tragédie
  et pendant un long jour assise à son miroir
  elle peignait ses cheveux d'or et j'aurais dit
  c'était au beau milieu de notre tragédie
  qu'elle jouait un air de harpe sans y croire
  pendant tout ce long jour assise à son miroir
  elle peignait ses cheveux d'or et j'aurais dit
  qu'elle martyrisait à plaisir sa mémoire
  pendant tout ce long jour assise à son miroir
  a ranimer les fleurs sans fin de l'incendie
  sans dire ce qu'une autre à sa place aurait dit
  elle martyrisait à plaisir sa mémoire
  c'était au beau milieu de notre tragédie
  le monde ressemblait à ce miroir maudit
  le peigne partageait les feux de cette moire
  et ces feux éclairaient des coins de ma mémoire
  c'était au beau milieu de notre tragédie
  comme dans la semaine est assis le jeudi
  et pendant un long jour assise à sa mémoire
  elle voyait au loin mourir dans son miroir
  un à un les acteurs de notre tragédie
  et qui sont les meilleurs de ce monde maudit
  et vous savez leurs noms sans que je les aie dits
  et ce que signifient les flammes des longs soirs
  et ses cheveux dorés quand elle vient s'asseoir
  et peigner sans rien dire un reflet d'incendie
• (bkz: les miroirs feraient mieux de refléchir un peu)
• trajedimizin güzel tarafındaydı
  ve uzun bir gün boyunca aynasının karşısına oturup
  altın sarısı saçlarını tarıyor ve
  sabırlı ellerini bir yangını söndürürken
  gördüğümü sanıyordum.
  
  trajedimizin güzel tarafındaydı
  ve uzun bir gün boyunca aynasının karşısına oturup
  altın sarısı saçlarını tarar ve
  inanmadan bir arp havası çaldığının
  trajedimizin güzel tarafında olduğunu
  söyleyeceğim geliyordu.
  bu uzun gün boyunca aynasının karşısında oturup
  altın sarısı saçlarını tarıyordu.
  ve hafızasını zevke şehit verdiğini söyleyeceğim gelirdi.
  
  yangının sonsuz çiçeklerine yeniden yaşam vermek için
  bütün bu uzun gün boyunca aynası karşısında otururken
  onun yerinde bir başkasının söyleyebileceğini söylemeden
  hafızasını zevke şehit veriyordu.
  
  trajedimizin güzel tarafındaydı
  dünya bu lanetli aynaya benziyordu
  tarak bu tezgahın alevlerini paylaşıyor
  ve ateşler hafızamın köşelerini aydınlatıyordu.
  
  trajedimizin güzel tarafındaydı
  haftanın ortasına perşembenin oturması gibi
  ve hafızasına oturan tüm bir uzun gün boyunca
  aynasının derinliklerinde öldüğünü görüyordu
  trajedimizin, adını size söylemeden bileceğiniz
  uzun gecelerin alevlerini imleyen
  en iyi aktörleri ve aynadakilerin en iyileri
  ve kalktığındaki altın sarısı saçları
  ve hiçbirşey söylemeden
  yangın sarısı bir röfleyi taraması.
• önce kendisini keis el –amirite sanır nac ülkesinde aşktan ölen ve
  kuşkusuz gemiciler timur’un oğullarının saltanat sürdüğü herat’lı
  camî’nin şiirlerini taşırken gönüllerine habersizlerdi akdeniz’in ötesinde
  bir bitkinin deli ettiğine.....
  leyla ve mecnun’un aşklarının sürekli dillendiğine...
  işte bir okuyucu leyla’nın aşkı kimliğinde onun gibi herkes çağırıyordu
  mecnun diye yani deli değiştiriyordu yalnızca leyla’nın adını kendi
  sevgilisiyle.
  o bir imansız tanımıyordu kabe’nin siyah taşını isyan ederek çeviriyordu
  inancını bir kadına islam’a yabancı.
  ama bu karısıydı, herhangi bir kadın değil
  bu elsa’nın şarkısı, geleneksel varisin inkarıydı,
  gasp etmek gibiydi islam’ı
  
  ''dün yazdığım bir cümleyi, yeniden okuyorum, el yordamıyla aradığım
  açıklama usuma geliverdi: geleceği anlamak, oldukça basit bir zihin
  işlemiydi, o kadar basit ki, şimdiki andan hareketle, geleceğe gidebiliyordunuz.'' (s. 378; çev. ayla gökmen)
• zaman bu üç boyutlu ayna
  kırılmış kanatlarıyla
  geçmiş ve geleceğin silindiği
  orada şimdiyi (elsa) görüyorum beni öldüren
  bu dünyanın süresini değerlendirirsek onun sınırlandığı görülür şimdiki
  zaman ki yalnızca bir noktadır iki sonsuz zamanı ayıran. geçmiş ve
  gelecek hiç olmadıkları kadar o noktada yok olmuşlar. (ibn-i hazmandalousî). (a.g.y., la grotte, (mağara), s. 190; çev. ayla gökmen)