decade of aggression

• ilk cd de:
  1 hell awaits
  2 the anti-christ
  3 war ensamble
  4 south of heaven
  5 raining blood
  6 altar of sacrifice
  7 jesus saves
  8 dead skin mask
  9 seasons in the abyss
  10 mandatory suicide
  11 angel of death
  
  diger cd de:
  1 hallowed point
  2 blood red
  3 die by the sword
  4 black magic
  5 captor of sin
  6 born of fire
  7 postmortem
  8 spirit in black
  9 expendabale youth
  10 chemical warfare
• her şey mükemmel bu albümde, ama angel of death cidden kötü çalınmış, nedendir anlayamadım.
  sanırım ilk cd'nin, dolayısıyla ilk konserin son şarkısı olmasından dolayı, bi yorgunluk mudur, bi bitkinlik midir, bunların yarattığı etkimidir? çözemen.
• bu albümde insanın kulakları yine de bi "you spill the bloooooodd, eternal souuullll" çığlığı aramıyor değil.
• slayer'ın konserlerinin efsane olarak nitelendirilmesinin en önemli sebebi olan 'çık, hayvanlar gibi çal, ortalığı dağıt, in' tabanlı konser stratejisinin muhteşem örneğidir. lombardo'nun ne kadar insanüstü bir davulcu olduğunun kanıtıdır. en iyi konser albümlerinden biridir.
• seneler önce daha ufakken, ankara'ya bir geldiğimde hayri'de görüp paraya kıyıp aldığım, eve döndüğümde milleti delirttiğim acaip sükse yaptığım, o zamanlar konser albümü kavramına bile yabancı bi velet olarak dinleyince önce "aaa konsermiş" deyip biraz hayal kırıklığına uğradığım, sonra ise bütün o şarkıları aynı hızda ya da daha hızlı ve ne davul ataklarında ne gitar sololarında tek bir nota atlamadan çaldıklarını görünce slayer'a bir defa daha tapmama neden olmuş nefis albüm.. bu albümün videosu olduğu şüphesi bile tüylerimi diken diken, paylaşmaktan imtina etmeyecek arkadaşlar karşısında ise boynumu kıldan ince kılmaktadır..
• ayrıca ilk cd'nin ikinci parçasında tom araya'nın ''düşen arkadaşlarınıza yardım edin'' tarzı muhabbeti bombadır..
• bu albüm orta okul yıllarında en yakın arkadaşımın abisinin arşivinde bulunmaktaydı. genç metalci yıllarım olduğu için kısıtlı sayıda albüm, hatta daha doğrusu ısıtlı grup bilgim vardı. sıklıkla birbirimizin evinde kalma sanşımız oluyordu. o yaşlarda hayat, müzik ve sportif faaliyetlerden ibaretti. sportif faaliyetler dediysem plastik topla okulun bahçesinde futbol oynamak çoğunlukta olmak kaydıyla gerçekleşen aktivitelerdi bunlar. mehmet abimizin engin arşivinindeki albümlere sahip olmak o zaman ancak hayallerimi süsleyebiliyordu. benim ise arşivimde artık, sıkıldığım sınırlı sayıda albümüm bulunmaktaydı. ` :metallica`` :pentagram`` :manowar`(bkz: ben altı yaşından beri metal dinliyorum) slayer ise benim için keşfedilmeyi ve özümsenmeyi bekleyen bir gruptu; ancak nerden başlayacağımı bilemiyordum. harçlığım o zaman bütün albümleri bir kerede çekmeye yetecek sayıda kaliteli boş kaset almaya ve aynı zamanda yemek yemeye ` :ergenlikyetmiyordu ve arkadaşlarımın evindeki müzik seti :5li cd çalar`` :sony` salonda olduğu için akşam üstü arkadaşımın annesinin eve gelmesi ile müzik ziyafetimiz sona eriyordu. bu sebepten iki adet boş kaset alabildikten sonra mehmet abimin yanına koştum ve "bana slayer çek abi" dedim. o da "hangisini istiyorsun ?" dedi. ben ise halen devan etmekte olan engin tecrübesine saygımla bu tercihi ona bıraktığımı söyledim. iyi ki de öyle yapmışım; walkmanim de o zaman dünyanın en iyi müzisyenleri olduğunu düşündüğüm grubun performans bakımından da aşmış olduğunu idrak etmem sebebiyet verecek olan bu mükemmle albüme aşina oldum.
  
  ne zaman decade of aggression ile kulaklarım buluşsa aklıma orta okul yıllarım ve mehmet abi gelir. mehmet abi şimdi profesör olmak yolunda emin adımlarla ilerleyen bir akademisyen. en iyi arkadaşım ise malesef artık en iyi arkadaşım değil.
  keşke hala decade of aggression' ı ilk defa dinleyen çocuk olsam... keşke hala bütün arkadaşlıklarım o "metalci" çocuğun sahip olduğu arkadaşlıklar gibi karşılıksız olsa..
  
  - kimyasal savaş faresi bitti hacım, cehennem bizi bekler.
  
  edit: imla
• öyle serttir ki baştan sona dinlediğinizde yavaş yavaş zekanızın gerilemesini dahi hissedersiniz. ismini tam anlamıyla hak eder.
• zamanında kuzenime bir arkadaşı "al olm metal müzik, kesin seversin," diye verdiği ancak kuzenimin zerre ilgi göstermeyip bana verdiği bir sürü metal albümleri arasında keşfettiğim cevher. ondan önce slayer'ı 1 2 albüm kadar dinlemişken ve o güne kadarki dinlediklerimi metal zannediyordum, meğer heps cıncın müziğiymiş. bu konser resmen metal müziği kafanızda yeniden inşa etmenize sebep oluyor. o kadar akıl sağlığına zararlı.
• bu albümün açılışındaki hell awaits yorumu bu şarkının en güzel halidir...