bitti o sevda

• bir edip cansever siiri.....
  
  bitti o sevda kesildi çığlıkları martıların
  su gibi bitti, suya karşıt gibi bitti
  itti kıyıyı adına deniz dediğimiz şey
  unuttuk ikimiz de her türlü yetinmezliği
  kaybetti kumarda gözlerim
  kaybetti kumarda gözleri.
  
  bir koru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki
  uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
  yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
  yani her soluk alıp verişimizde bizim
  bir mekik gibi kalbin
  bir mekiği gibi kalbim
  işleyip durdu bu yitikliği yeniden.
  
  ne kaldı
  farkında mısın bilmem
  gündüzler..
  gündüzler biraz azaldı.
• sevda ile sevgi'den bir güzellik..
• geceye ilginç dokular katan şiir..
• (bkz: bitti ruya)
• bir sevdanın bitmesinde ne sevinilecek ne de üzülecek birşeyler olmadığını anlatan edip cansever şiiri.
• yürek burkan enfes şiir! şerefe!
• bir sevdanın ardından uzayan gecelerin sıradanlığını söylemekten geri duran, ama "gündüzler biraz azaldı" demeden de edemeyen şiir. edip mi demiş bunları, şiir mi, fark etmez.^*
• ya düşünüyorum da..bu işte sadece..biten bir sevdanın ardından tek söylenebilecek şey..
  biten bir sevdanın, biten iki sevdanın, biten üç sevdanın ardından..yeniden ve yeniden söylenebilecek tek şey:
  
  o akıp giden normalliğin arasında olağanüstü gelebilen martı çığlıkları kesildi, bağıran kuşlar onlar artık sadece, o da duyarsan..
  su gibi doğal, suya karşıt bir şey gibi anormal olan şey..bitti
  denizin sonsuzluğuna benzettiğin bir zaman..belirsiz artık..sıradan
  birbirimizsiz yapamazdık ya hani bitti
  uğruna birçok şeyi silip göze aldığın gözler bitti mi bitti
  
  öyle derin bir nefes aldın ki bu bitişle, 'içinde ormanlar büyüyebilir'i hissettin
  bir çalkalandı o ağaçlar içinde, yapraklarını salladı
  ama sen ölene kadar sürecek bu atışı, bu rutinliği kalbinin yine de..
  daha normal olsa da atacak
  bir ileri bir geri
  sürecek böylece yaşam dediğin
  
  ne değişti dersen
  o aydınlık
  o sonsuz umutlu duyguların
  azalmadı mı azaldı..
• gündüzleri daha da azaltan edip cansever şiiri.
  
  "bir koru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki
  uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
  yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
  yani her soluk alıp verişimizde bizim
  bir mekik gibi kalbin
  bir mekiği gibi kalbim
  işleyip durdu bu yitikliği yeniden."