beyoğlu anadolu lisesi

• istanbul beyoğlu'nda bulunan bir anadolu lisesi.
• odakule'nin tam karsisinda yer alan, bahcesi olmayan, istanbul'da anadolu lisesi konseptindeki tek kiz lisesi.
• prefect^* ve disiplin karti gibi ilginc ozellikleri olmasina karsin ozellikle ingilizce egitimi konusunda baya iyi olan, ogrencilerine 'post tenebras lux' olayi yasatan guzel okul- eski adiyla english high school
• lebon ve markiz den baska bir yere gitmeleri ve sokağa sapkasiz cikmalari da yasaklanmış bir okul(mus)
• eski ismiyle english high school for girls...
• mezun oldugunuzda shakespeare okuyan,anlayan ve zevk alan azınlıktan olmanızı sağlayan...garip görünümü ve hiçbir zaman açılmamiş kapıları,koridorları bulunan...150 yıldan fazlasını deviren...yeraltı tünelleri ile pera'nın eski bir kaç binasına bağlandığı rivayet edilen...taş...mermer...loş...aynalar...ve kurallar içinde nefes alan garip ve güzel bir okul...
• dışardan okul olduğunu belli etmeyen,içine hayran kalınan bir binaya sahip okul.
• mükemmel matematik hocası zeki bey'in ayrılışıyla artık matematikten zerre anlamayan geyiklerin yetişeceği, liseye alınan yeni öğrenciler yüzünden iyi ingilizce öğretilmeyen bir yere dönüşen eski okulum. adam gibi bakılmadığı için geçen senelerde bir pencere kanadı aşağıdaki kırtasiyecinin önüne düşmüştü, sonra da bakmak adına dış cepheyi sarıya boyamışlardı, dış görünüm şahtı şahbaz oldu. yine de güzeldir odakule'nin önünden geçerken arkadaşlara okulu göstermek.
• 2002-2003 döneminde okul bünyesine katılan 20 adet erkek öğrenciyle karma hale getirilmiş okul.
• beyoğlu anadolu lisesi, pek çok faktörüyle yıllarca bir fenomen olarak varlığını sürdürmüş, son senelerde ise kızlarını hem kız okuluna göndermek hem de iyi bir eğitim aldırmak isteyen gerici ebeveynlerin durağı olmuş, kaliteyi düşürdükçe düşürmüştür.
  
  kökü 1849'lara dayanan okul, english high school'dan "beyoğlu anadolu lisesi"ne geçişi 1980 yılında yaşamıştır. english high school (for girls) zamanlarında çok katı kuralları olan okul, bu kurallarını yönetime gelen katı müdürlerle de sürdürmüştür. lise2 ve 3. sınıf öğrencilerin temelini oluşturduğu prefectlik sistemine göre her öğrencinin disiplin kartları vardır ve okul çapında yapılan bir oylamayla seçilen prefectler bu kartlara imza atma yetkisine sahiptir. önyüzü genel disiplin kuralları, arka yüzü dil bölümü için olan bu kartlar dönem sonlarında toplanır ve buna göre bir yüzde 3 imzası olan öğrenciler disiplin kuruluna sevkedilir.
  
  tarihi bir binası olan okulda pekçok birbirinden abuk ama güzel gelenek ve kural vardır. prefectler dışındaki öğrencilerin arka merdivenleri kullanması yasaktır. okul içinde türkçe konuşmak yasaktır, türkçe konuşan öğrenci disiplin kartının arka yüzüne bir imza alır. siyah kolej ayakkabısı, beyaz ya da lacivert çorap zorunludur, okul içinde bot giymek, takı takmak yasaktır. saçlar uzunsa at kuyruğu ya da örgü olmalı, kısaysa toplanamayacak uzunlukta olmalıdır, ikisinin arası yoktur. bunun dışında lise son sınıfların yaptığı kek günlerinde evde yapılan börek çörek satılır, fal bakılır, saçma sapan oyunlar oynanır. orta sona gelen öğrenciler ise okul yüzüğünü takma hakkı kazanıp büyüdüklerini hissederler. son zamanda bütün okullarda yaygın hale gelen taşlı deliyürek yüzükleri gibi olmayan bu yüzükler altındır ve üzerlerinde okulun amblemi olan bir mavi menekşe bulunur.
  
  okul her sene 36 kız öğrenci alır ve sadece bir şube açar. 7 yılda bir bu sayı 2'ye çıkmaktadır. 7 yıllık lise eğitimi verdiği dönemlerde ingilizce eğitiminin rakipsiz denecek kadar iyi olduğu, bünyesinde daima en az 3 ingiliz öğretmen barındıran okuldur ki emine şenel, david mcmanaman, suzanna gallagher, zeynep çağlar gibi öğretmenlerle altın çağını yaşamış okulda bu döneme denk gelen öğrencilerin çoğunun eline kimse ingilizce konusunda su dökemez. onlar başka okulların lise sonda okuttuğu ingilizce edebiyat kitaplarını orta ikide okumaya başlamışlardır çünkü.
  
  eğitim kadrosundan başka, kız okulunda okumanın bütün bu kurallara rağmen ne kadar eğlenceli ve olağanüstü olduğunu anlamamızı sağlamış bir yer olmuştur. kimsenin "ay eteğim açıldı, benim erkeğime sulanma, necati bacaklarıma baktı" gibi dertleri olmadığı bir ortamda arkadaşlıklar koridorlarda sere serpe uzanırken dönen geyikler ve planlarla hiç sekteye uğramadan gelişmiş, vazgeçilmez hale gelmiştir. bahçesi bile olmayan bir okulda eğlenmek için binbir yol denenmiş, 7. kattan istiklal caddesine birbirine bağlanan hırkalar sarkıtılarak simit alınmış, koridorlarda saralı taklidi yapılarak küçük sınıflar korkutulmuş, 3/16 gibi bir basit kesir yüzünden disiplin kurulu yolları aşındırılmıştır. her lisede olan haşarı öğrencileri geçersek, inanılmaz katı kurallarla dizginlenmeye çalışılan kızların daha da çıldırıp camlardan sarkarak istiklal caddesi'nden geçenlere laf atması, öğretmenlere âşık olması^*, katil olma isteğiyle tanışması çok da garipsenemez.
  
  dayatılmaya çalışan onca kurala rağmen, kimi hayatların 7 senelik bölümlerini en iyi şekilde geçmesine ev sahipliği yapan bu okul, şimdilerde ne yazıkki tanınmayacak hale gelmiştir. erkek alınmasıyla zaten bütün özelliğini kaybeden okulum, yukarıda bahsedilen bütün disiplin kurallarını ve sistemini de bir kenara bırakarak çığrından çıkar hale gelmiştir. yüzükler genel alım gücüne göre ayarlanmış, gümüş versiyonları da altının yanında sürüme girmiştir. efsanevi ingilizce kadrosundan geriye kalan tek insan olan ingilizce bölüm başkanı zeynep çağlar bu konuda okulu eski haline biraz olsun yaklaştırabilmek için çalışıyor olsa da çabaları çok da işe yaramamktadır. bir dönem üniversite başarısıyla istanbulun ilk üçünde yer alan bu güzide okul, bu başarıyı da geride bırakarak fetret döneminden gerileme dönemine geçişi yaşamıştır.
  
  şimdilerde mezunlarının kimsenin yaşayamayacağı bir şeyi yaşamanın garip gurunu hissettiği, ama yine de sadece trabzanlarına dokununca gözleri dolduran, sıralarına oturunca bir garip eden anlatılmaz yaşanır kurumdur.