• genç yaşta yitirdiğimiz free jazz gitaristi ve last exit'in kurucusu sonny sharrock'ın son albümü. spesifik olarak: varolan en iyi free jazz albümlerinden biri. "masterpiece."

    doksanların başında free jazz namına bir şeyler yapabilecek, halen aktif ve meraklı üç büyük ustanın [gitarda sharrock, tenor ve soprano saksofonda pharoah sanders ve davulda bir başka efsane: elvin jones] yanına ornette coleman'ın silah arkadaşı charles moffett'in oğlu, henüz yirmi üçündeki dahi kontrbasçı charnett'i* [moffett için bu albümün temel direği diyebiliriz. kendi notalarını sharrock'ın yazmasına izin vermeden erkenden hazırlamış ve provalarda hatasız çalan sadece o olmuştur. ayrıca şarkılarda dönemin aksine kontrbas hakimiyeti dikkatinizi çekecektir.] alarak ortaya çıkan kaydın prodüktörlüğünü aynı zamanda last exit'in basçısı olan bill laswell üstlenmiş, nefis olmuş. [laswell'in son yıllarda odyofil ustalarımız william parker ve hamid drake'le çalıştığını hatırlatmak isterim.]

    free jazz için bile "avant-garde" sayılabilecek güzide albümün dikkat çekici yanlarından biri de tüm şarkıların pek farklı ve aşırı orijinal olması. [tümü sharrock'ın kaleminden/kulaklarından çıkmış zaten.] ayrıca maddiyat açısından daha karlı olan mainstream'e yakınsadıkları dönemde jones ve sanders'ın ruhunu okşamış sharrock. yetmişlerin ilk yarısından bu yana sanders'tan bu tonu kaç kere duyduk ki? africa, tauhid, journey to the one, heart is a melody vs., bu albüm bildiğimiz sanders'ı bizlere geri veriyor adeta. üstelik yanında larry young'ın unity'sinden, coltrane'in a love supreme'inden gelen elvin jones da mevcut!

    promises kept'in dikenli çalılarının arasından who does she hope to be?'ye geçerken kendimi bulur, sharrock'ı hüzün ve tutkuyla anarım.

    "sharrock's visceral aggression and monolithic sheets of noise were influenced by the screaming overtones of saxophonists like coltrane, sanders, and ayler*, and his experiments with distortion and feedback predated even jimi hendrix."
hesabın var mı? giriş yap