aralıklar

• bir birhan keskin şiiri.^*
  
  iki elimi de yüzüme sürüyorum ya
  olsa olsa bundardır güzelliğim
  elsa elsa...
  
  çocuk gökyüzü
  yel aralığı
  takılma
  yıkık surlarıma
  bir deniz yürür gider orada
  haydi, eyvallah.
  
  sen güzel insansın
  herkes biliyor bunu
  yaramı alıp uzak şehirlere gidiyorsun
  - saçlarımı düz bir denize ısmarlıyorum
  
  utanma ayıp değil ki bu
  bak ben utanıyor muyum?
  kanayana kadar dizlerim, misket oynarken
  hem unutma herkes birilerinin yarasını taşır uzaklara…
• ii
  
  ve güzeldi,
  ve kötü kadınların
  odalarına kapattıkları rüzgârlar,
  gezmeye çıkmıştı
  bir çığlık içinde 360 derece gülüyordum
  
  ............
  
  sonra,
  kötü kadınlar balkonlara çıktı
  ve koronun siyah, şaşı sessizliği
  değdi yüzüme.
  
  yüzüm ve kuşlarım hâlâ karşı kıyıda mı
  bilmiyorum
  bazen unuttuğum yağmurlara rastlıyorum cebimde
  elimdeki portakala oturup türküler uyduruyorum
  sen benim portakal soyduğuma bakma
  boğazımdaki düğümü ertelemekse bu
  çok kötü,
  bilemiyorum ama...
  
  arasam
  bir not bırakırım ancak
  gülüşümü unuttuğun aralıktan
  aramasam
  bir çocuk kanar yatağımdan
  
  sen hiç kelebek oldun mu,
  ki,
  bilmeyeceksin bu odanın eğik ritmini
  
  birhan keskin
  
  kim bağışlayacak beni / aralıklar / metis yayınları / 3.b, mayıs 2010 / s.172-175
• sevgiyi de sevmemeyi de ifade etmek bir kendini aşma çabası gerektiriyor, oysa yine her ikisi aralıklardan hep hep sızıyor.
  
  yemeyi düşündüğümüzden fazla yeriz ya. bir güç uygulama yordamı olarak tersini öneriyorum: yemeyi planladığımızın yarısını yediğimizde keselim veya ara verelim. kendimize sofradan kaldıracak iş çıkaralım. bu tek başına yetiyorsa ne ala. yetmiyorsa biraz kendimizi zorlayabiliriz. yarım saat kadar sofraya tekrar oturmamaya bakalım. yarım saat (kişiye özel 45 dk. da olabilir) bekledikten sonra hala karnımız kazınıyorsa kalanın yarısını yiyip kalkalım, tamını değil. eşit süre bekledikten sonra hala istiyorsak kalanın yarısı (bütünün sekizde biri mi ne).
  sonuçta bu tavır ısrar ve iradenin yerini tutmaz, sadece bir kolaylaştırıcı etmendir. bu yordam işe yaramıyorsa daha ciddi başka çaba ve yöntemler denenecek. sofrada aralıksız yemek yerine böyle aralıklar vermek tıkınma tipi sorunlara iyi gelebilir. arada vücudumuz doyma denen şeyi anımsayabilir. biz doyduğumuz halde yemeyi otomatiğe bağlamaktan kurtulabiliriz. (bkz: yemedim yedirdim/@ibisile)
  
  [yaşlı haydn birlikte yaşama konusunda görüşü sorulduğunda şöyle yanıtlamıştı: "koşut üçlü aralıklar."] samuel beckett - murphy
  
  (ilk giri tarihi: 29.5.2019)
  
  (bkz: aralık/@ibisile)