ahmet ada

• 90'lı yıllarda adam sanat'ta da görülmüştür; hatta buradaki şiirlerinden birinde "sanki bir çiçek sergisiyidi karanlıkta gözlerin" demiştir; aslında biraz da akdenizlidir şiiri, şu aşağıdaki örnekte görüldüğü gibi.
  
  "sonra evler pencerelerinden fesleğen sarkıtan
  akşamüstünün buğusu, bugünün sonu
  kırgın bir kuşun denize doğru uçuşu
  başlangıçtı sevgimize biliyor musun"
• 1947'de adana’nın ceyhan ilçesinde doğdu. ceyhan lisesi’nde okurken öğrenimini yarıda bırakmak zorunda kaldı. çeşitli işlerde çalıştı. kayseri’de devlet memurluğu yaptı. yazın yaşamına 1970’te başladı. şiir ve yazıları hakimiyet sanat, saçak, dönemeç, somut gibi dergilerde yayınlandı. ilk şiirlerinde ikinci yeni akımından etkilendi. daha sonra ahmet arif ve nihat behram'ın doğa betimcilikleri ve ses tonlarından esintiler taşıyan şiirler yazdı. yöresel öğelerle bezeli, lirik, yumuşak şiirleriyle günümüz toplumcu gerçekçi şairlerinin başarılı bir temsilcisi.
• ülke
  
  akdeniz mavisi saklı koynunda
  ey gül yanığı güller ülkesi
  yoldaşlık etsem kanlı gömleğinin acılarına
  küllerle savrulan ay ışığında
  
  kanadı gümüş bir kuş olup da
  yaz kış demeden dolaşsam dereboylarını
  kırmızı bulutları, sulara dökülen
  gazel yaprağına yazsam çığlığını
  
  umut hilesiz karanfilse sorguda
  tutuklanmayı bekler kimimiz geceleri
  ey türküleri çiçek döken ülke
  yurtseverlerin, yiğit şairlerin nerde
  
  ey seher karanlığında açan çiçek
  ince ince yağışı yağmurun köklerine
  başını dik tut rüzgara karşı
  dayan diyedir düşmanın zincirine
  
  o nazlı nilüferler yoksa da sularında
  ceylanlar iner göllerinin aynasına
  ne güne durursun seyirt haydi
  patlayan bahardır dal uçlarında
• ablam için gazel
  
  ablam çiçekli basma giyerdi
  gurbet ustasıydı
  sıla mı hüzün saatleri mi
  eylülün ilk haftasıydı
  
  saçlarını tarasa akıp giderdi onlarca keder
  darılsa bana kumral bir yalnızlığa başlardı
  
  verandanın köşesinde siyah- beyazdı sesi
  ablam yaşasaydı solgun şarkılar söylerdi
  
  eylül müydü albümden düşmüş sonbahar mı
  ne güzel güldü bütün özlemi sarardı
  
  bir gün kalbi kuş uçmayan atlaslara gömüldü
  yaşasaydı kuş olup cezayir menekşelerine konardı
• iyimser bir aşk türküsü
  
  bağlardan inen patikalardayım
  cebimde mis gibi şiirler, kuş cıvıltıları
  sokağınızdan geçiyorum öğle üstü
  sokağınızda sararan yaprakların kokusu
  şuramda ince bir sızı, serseri bir acı
  senden öncesi olmayan bir acı
  yalnız senin mecnunun olan bir acı
  
  her pazar geçtiğin yollarında bir yaprak
  yeşeriyor kuşanmış bütün cesaretini
  göğsünün içinde yaşatmak için aşkı
  bir yaprak da senin konuşkan elinde
  sevecen becerikli çalışkan elinde
  
  her zaman biraz olsun gecikirsin
  aşka yalnızlığa sevdaya
  yine de özlenirsin güzelim sevgilim
  bir çiçek de böyle özlenir
  su dolu bir testinin yanındaki bir çiçek
  desem öyle alaycı gülümser yürürsün
  sessizce yağan yağmur altında
  aşkı kendine anlata anlata
  
  yine akşam oldu sevgilim sensiz
  bırakıp gidiyorum içim aşkla dolduğu zaman
  durakları buğulu otobüs camlarını
  yağmur çiseleyen kirli sokakları
  gide gide hüzünlü bir türkü gibi dokunan
  yağmurun sesini ne çok seviyorum
  seni ne kadar çok seviyorum
  
  ipek bir mendil diye
  ayrılığı katlayıp koyuyorum çiçekle masama
  bir de senin için yazdığım sevda şiirlerini
  kendi anlamlarını aşıp giden
  tozlu yollar sıra dağlar patikalar boyunca
  
  ey sevgili senin sımsıcak bakışlarını
  katlayıp koyuyorum çiçekli masama
  seni ne kadar çok seviyorum
  bir türkü solgunluğunu silip götürdüğü zaman
• cesaret
  
  bir parça kar beyazı bulut mu
  gök mavisi mendil mi anısı olan
  savaktan akan serin sular mı
  git getir usulca yarana sar
  eksilmesin başucundan memleket
  
  kuşattı mı bütün yolları harami
  can yoldaşı orman uzak mı
  kuşların çığlığına uyarak yürü
  omuzlarına güneş vurmuş olmalı
  bin nazla büyüyen özlediğin güle
  
  faytonlar sürdün körüklü fenerli
  koşum takımları pırıl pırıl doru atlar
  nice gelinler götürdün al duvaklı
  baş çekip diz vurarak halayda
  gün oldu erittin kederli havaları
  
  komadılar ama seni uçarı yürek
  değmedi körpe fidan bir ele elin
  arpa ekmeğine değdiği kadar
  henüz onsekizinde yirmisinde
  gül ömrünü yangınlara saldılar
  
  bu usul yürek loncaya yazılmalı
  çünkü dem tutmaya başladı çığlık
  ve ayrılığın köze döndürdüğü sevda
  öyle yalın öyle hırçın ki göğsünde
  götürebilir seni güneşli yollara
• sevgili
  
  gitsem, gitsem, dargın ayrıldığım
  sevgilime bir mendil kiraz götürsem
  
  mutluluğun nice rengini
  yitirip de aradığım
  gençlik günlerimi
• günyenisi küçük kiz
  
  bir park kanepesinde oturuyorum deniz
  kıyısındaki, burnumda tütüyor
  günyenisi küçük kız, bir çocuk kadar
  suçsuzum onu sevmekle, bunun için
  ilgileniyorum kırgın çiçeklerle
  
  baktıkça resmine gül açılıyor parmak
  uçlarımda, ne çok istiyorum onu
  gün eskiten gözleri değdikçe günebakanlara
  nasıl da yakıştırıyorum günebakanları
  gözlerine
  
  serçelerle, evet serçelerle geçiyorum
  ara sokaklardan, oyun oynuyor toz
  duman içinde çocuklar, geçiyorum
  içimde hüzne benzer bir duyguyla
  
  şimdi şurdan koşuyorum
  kuşlar kalkıyor koştuğum taşlıklardan
  bir aldanış mı yaşadığım yoksa
  bilmiyorum ne kadar koşabilirim
  eskimez yeşil pabuçlarla gelen aşka
  
  ey serçe gölgeleriyle lekeli ara sokaklar
  nasıl da sendeliyor kalbim küçük
  bir kız için, yürüyüp gidiyorum yüzümü
  bir akdeniz çiçeğine gömerek
  
  sevincimi bozuk paralar gibi dağıtıyorum
• aşki bulurum
  
  öpüşün karanfil kokardı aşkı bulurdum
  işık hızını geçen bir uçakta aşkı
  bulutlar tükenir kuşlar görünmezdi
  yitip giderdi altımızda nice denizsiz kent
  çelik gürültüleri arasında sayısız çiçek
  
  mutlu ederdim seni kadınım olurdun
  
  seninle ikimiz ilkyaz gibiydik
  sevda avcumuzda tuttuğumuz gül yaprağıydı
  uzayda bıraktığımız ayak iziydi
  güzelim, hangi güç durduracaktı bizi
  hangi güç ince parmaklarının hünerini
  
  aşka izin yoktu, gün soldu kuşluk vakti
  usul usul konuştuktu hani
  aşkı savunanları düşen bir kenti savunur gibi
  bütün sahici aşkları konuştuktu
  leyla ile mecnun'u, elsa ile aragon'u
  yani ikimizle yarının ölümsüz olduğunu
  
  giyilmemiş çamaşırlar gibi kokardı aşkın
  güzelim benim bir tanem
  sırasında hazırdın onarmaya
  işkencedeki insanın incinen onurunu
  yaşadığımız günü, tutsaklığı, bugünü
  buğular içinde yüzen geceyle gündüzü
  
  işıkları yalandı kederle akardı kent
  ne kadar da güzeldi kışı, sisi, ayazı
  güzelim benim, bir tanem, yanımda sen olunca
  özlenirdin anlıyor musun
  bir karanfile baka baka uçarılaşırdın
  yitirmeden henüz aşkı, ilkyazı
  saçların çiçek tozu, çam kokusu
  sende düğümlenirdi bir uçumluk tadı çocukluğun
• sevdaya ilişkin
  
  yüzünü bana döndür
  böyle bakışımın nedenini sorma
  uzun tümceler ezberletirim sana
  kalın kitaplar getiririm o zaman
  dakikalar tükenir. birazdan
  bir ömür tamamlanır
  yaşanır olur yaklaşan ayrılıklar
  otobüs şöyle bir sarsılır da
  yaslanır birden
  sevgilimin gurbet aklına
  
  bir su olur giderim
  gittiğim yerlerden alır
  esmerliğini yüzüm
  emekçilerin yaşamına karışırım sonra
  ter kokar gömleklerim
  
  bu bitmez yolculukta
  camdan bakarak
  görkemli, aşılmış mı bilemem
  akşamları gerginleşen dağlar görürüm
  uzun bir
  - ah...
  gibi
  düşersin aklıma
  
  yolcular bir bir uyur
  bırakıp bu dünyayı giderler
  yedeğimdeki sevdalar uyanır
  kavga aşk olur bana
  ömür bitmez yol bitmeyince
  bir ezgi çalınır
  sazın ucu gökyüzünü kanatır şimdi