afantezi

• tam manasıyla hayal kuramamak, bir şeyi gözünde canlandıramamak anlamına gelen yeni bir tıbbi terim:
  
  http://www.iflscience.com/…ou-might-have-aphantasia
  
  haberde alıntılanan adam gibi, ben de "koyun sayma" işini bir türlü beceremeyenlerdenim. bir anıyı gözümde canlandırdığımda da genellikle net imgeler yerine, genel olarak o anıları anlatan rüyamsı "görseller" geliyor gözümün önüne. nasıl anlatacağımı da tam bilemiyorum ama hafızayla bir ilgisi yok (zira hafızam epey iyidir), sadece gözümde canlandırma konusunda sıkıntı var. işin acayibi, yaratıcılığı da etkileyen bir şey olduğunu zannetmiyorum çünkü iki meslekle uğraşıyorum: yazarlık ve tasarımcılık. "eee, ne derdin var o zaman?" diye sorabilirsiniz. benim derdim yok valla, zaman zaman bir şeyleri gözümde canlandırma sıkıntısı yaşadığımı hissetsem de 15 dakika öncesine kadar bunun tıbbi bir "kondişın" olduğunu bile bilmiyordum. ama haberde yazılanlara göre bu konudan "muzdarip" olanlar da varmış.
  
  not: "aphantasia" teriminden çeviriyle "afantezi" terimini türkçe diline ilk sokan kişi ben olabilirim, heheh.
• zihin gözü körlüğü.
• scott alexander’ın kaçırdığımızın farkında olmadığımız evrensel deneyimler üzerine bir yazısı var.
  
  insanın dünyayı kendi tecrübelerinden genellemesi ilginç, aynı şeyden bahsediyorsunuz zannettiğiniz insanlarla aynı şeylerden bahsetmediğinizi anlamanız sizin için çok büyük sürpriz olabiliyor. bunu mesela insanların iç sese sahip olduğunu öğrendiğimde deneyimlemiştim. o iç sesi hep metafor olarak algılıyordum, insanların gerçekten bir sese sahip olduğunu düşünmemiştim hiç.
  
  afantezi ise apayrı bir dünya. afanteziye çoğu vakit his hatırlayamama eşlik ediyormuş, yani benim default pozisyonum aslında azınlıkmış. insanlar kokuları, dokunma hissini, tatları da hatırlayabiliyormuş. bunu öğrendiğimde bayağı şaşırmıştım. bende o yok zira. dahası, kimsede yok zannediyordum.
  
  aynı zamanda insanlar hayal ettikleri şeyleri de hissedebiliyorlarmış. yani, bir elmanın tadından birinin dokunuşuna kadar. bunu da bilmiyordum, çok sonradan öğrendim.
  
  afanteziyi öğrendiğimden beri dünyayı başkalarıyla aynı algılamadığımı fark ettim, arkadaşlarımla hayal gücü üzerine yaptığım hemen her sohbette beni şaşırtan detaylar öğreniyorum.
  
  bu kondisyonu hayatımda büyük eksiklik yaratan bir şey olarak görüyorum, herkeste olan bir süper güç gibi sanki. hatırlamak ya da istediğim zaman hissedebilmek istediğim çok şey var, maalesef bunlardan mahrum kalmak zorundayım. üzücü hakikaten.
• önedit:
  sorduğum kimse canlandıramıyor. yani %2'lik değil %100'lük kısımdayız.
  
  tiktok'ta gezinirken az önce sahip olduğumu farkettiğim özelliğim. allahtan psikopat falan değilmişim. öyle bir şeyse ve peşime düşerlerse bu entry'i silmem ve sözlük yönetiminin beni ele vermemesi için dua etmem gerekecek.
  
  yada abi ben yanlış anlamışım falan diyip yırtmaya çalışırım.
  
  hayal kurabilirim. hatta sıklıkla hayal kurarım ama bunun bir görselleştirme içermediğini inanın fark etmedim.
  
  sık rüya görmem ama daha dün gördüm ve bununla ilgili sorunum yok.
  
  oldukça dalgın ve unutkan biri olarak bilinirim. yüksek iq'ya sahip olduğum söylenebilir. karar vermede sorun yaşarım. planlamayı sevmem ama detaylı planlama yapabilirim. alanında oldukça başarılı kabul ediliyorum.
  
  yani normal sıradan biriyim. psikopat falan değilim.