çocuk kalbim

• hoş bi nazan öncel şarkısı. söz ve müzik yine onun.
• (bkz: çocuk kalbi)
• naz 'ın annesine ithaf ettiği göç şarkısı . . .
  
  "
  çocukluğum uzaklarda
  bana sanki gelsen diyor
  benim şehrim çocuk kalbim
  yüküm ağır çeksen diyor
  gençliğim de orda saklı
  ah ne var ki inanmıyor
  bir kuş olsam uçsam derdim
  biraz kahrını çeksem derdim
  o sehirde bir vurulsam
  ölsem derdim
  yok be kalbim böyle ölme
  itiraf et söyle sen de
  herşey eski dönmek yok
  ah ne çare
  o diyorlar o tepeler
  bu yalnızlık bitmez diyor
  fenerimi yaksan da olur
  ben ölüyüm çocuk diyor
  gençliğim de orda saklı
  ah ne var ki inanmıyor . . .
  "
• "yetişkin beynim ve bedenime direnen yumruk kadar bir et parçası çocuk kalbim dediğim...
  
  kırılan, incinen, zarar gören
  yediği tokatla yere düşen ama yine kalkıp annesinin peşinden giden
  hayallere, kelimelere, düşlere, fallara, büyüye inanan
  ağladığında avutulmak isteyen
  "ben yapmadım o yaptı" diye mızıldayan
  "senin yüzünden" deyip suçtan kurtulacağını sanan...
  
  ama neylersin ki kocaman bir bedenle, gardiyan bir beyinle ağlanmıyor bile artık. sen yine de dur yerinde çocuk kalbim. bir çocuğun sesini duymak güzel."
• uzun yollar gittiginizde uzaklık daha bir gercek oluyor. tepeler, baska sehirlerin trafik lambaları, kavsaklar, hiç kimsenin içine girip uyumadıgı sadece yanından gecilen kocaman daglar, yollar, yollar, yollar... tam yüzyıllık uzaklarda özledikleriniz, sevdikleriniz var. bir kuş olup ucmak istediginizde, "hadi bu cayı da beraber içelim" demek istediginizde bu şarkı tokat olup yüze çarpıyor. o sehirde bir vurulsam, ölsem, derdini ceksem, "neyin var", "bugun ne yaptın" demek istesem bu şarkı "olmaz, bak ben de yapamadım, sen de yapamazsın, olmayacak" diyor.
  o diyarlar, o tepeler "bu yalnızlık bitmez" dediginde tüm ümitler yok oluyor. yalnızlık baki, beraber gecirilen vakitler hediye oluyor.
  özlemden burnumun diregi sızladıgında, hasretinden gözümden yaşlar aktıgında içimde bu şarkı calıyor.
  fenerini yakabilsem diyorum ama hep aynı kişi "ben ölüyüm cocuk" diyor.
  genclik de akıp gidiyor, yıllar da yavas yavas bitiyor.
  nazan da ekliyor;
  "parası da pulu da yerin dibine batsın, ben sana sen bana hasret mi ölecegiz?"
• "göç albümünde “çocuk kalbim" de izmir'i anlatmaya çalışmışımdır. hala o şarkıyı ne zaman duysam, şarkı boyunca gözlerim dolar, izmir gözlerimin önünden çıkar gider."
  
  nazan öncel.
• bazen mahvolmak isterseniz.. geceye sığınıp sizi mahvedecek birkaç anı, üzerine de birkaç şarkı ararsınız.. çok da zorlanmaz insan bunu yapmak için..
  
  ahh be kadın hep mi senle ağlayacağım ben.. dert ortağım, sığınağım.. seviyorum seni.. nasıl güzel bir şarkıdır bu.. nasıl içten söylemişsindir... kalbimi acıtıyor şarkıların.. varsın acısın.. kanasın.. temizlensin.. şikayet etmiyorum..
  
  bir kuş olsam uçsam derdim...
  
  uçamıyor ki insan.. cesaret edemiyor..
• nazan'ın hastasıyım demiş miydim?
  her derdin devası şarkılar volume bilmem kaç; çocuk kalbim.
  geceye son nokta onla konmayacak da neyle konacak:
  
  bir
  kuş
  olsam
  uçsam
  derdim
  biraz
  kahrını
  çeksem
  derdim
  o
  sehirde
  bir
  vurulsam
  ölsem
  derdim
  
  yok be kalbim böyle ölme
  itiraf et söyle sen de
  herşey eski dönmek yok
  ah ne çare
  
  http://www.youtube.com/…rarb80cak4o&feature=related
• bir zamanlar korkusuzca sevmiş olanlara ithaf edilmeli. en çok onlar hak ediyor, çünkü.
  
  (bkz: korkarak sevmek)
• bir zamanlar içinin soğuk odalarında gezinen kırık, üzgün, yaralı kızı öldürdün.
  kimse kimseyi sevmiyor artık...
  dilediğince ağla şimdi çocuk kalbim!