yalnızlığın anlaşıldığı anlar

• yalnız olduğunu unutup elindeki tepsi ile odadan mutfağa geçmeye çalıştığın andır. tepsi masaya bırakılır odanın kapısı açılır. gerçi bazen ben bunu ayağımla yapıyorum. en kötü anında kimseyi telefon rehberine bakıp kimseyi aramıyorsun. yalnızlığın iyi yanı ağlamak için saklanmıyorsun ve yalnız olan herkes bilir. kendinle konuşursun...
• etrafımda insanlar varken, aile evimdeyken vs yalnız kalmak sorun değildi.
  
  ne zaman şehir değiştirdim, kendi evime çıktım, etrafımda kimse kalmadı… o zaman anladım. dışarı çıkıp yalnız yürümek bile külfet oldu. nasıl sosyalleşilir, nasıl çevre edinilir çok bilmediğim için de aylardır tamamen yalnızım.
  
  işte böyle anlaşılıyor yalnızlık.
  
  etrafında seni önemseyen, bir şeyler paylaşabildiğin kimse olmadığında. yalnızlıktan korkar olduğunda.
• nur 39. ayet: inkar edenler ise; onların amelleri dümdüz bir arazideki seraba benzer; susayan onu bir su sanır. nihayet ona ulaştığında bir şey bulamaz ve yanında allah'ı bulur. (allah da) onun hesabını tam olarak verir. allah, hesabı çok seri görendir.
• ihtiyacın olduğunda yanında olmasını umduklarının yanında olmamasıdır.
  aslında bir seçimdir. seçmek zorunda bırakılanlar vardır.
• tek başına hazırladığın yemeği, keyif alamayıp 2 kaşık alıp öylece masada bıraktıktan sonra müzik eşliğinde koltuğa uzanıp, saatlerce birşey düşünmek istemeden tavanı izlemek. müziği kapatınca mutlak sessizlik içerisinde sadece kendi kalp atışlarını duymak.. daha akar da gider, lakin bu yazıyı uzatmaya da isteğim yok.
• 5-6 kişi gidilen tatillere çok özeniyorum. villa kiralıyorlar ya hani. o kadar arkadaşım yok. sevgilim de yok uzun zamandır. yaz geldikçe yalnızlık vurmaya başladı yine. garip bir his.