southwest

• koşa koşa yetiştim, girdim uçağa baktım koltuğum dolu.
  
  -afedersiniz sanırım bu benim koltuk dedim.
  -yok öyle senin koltuk falan bulduğuna yerleş dedi abla..
  
  meğer kafana göre oturuyormuşsun.
  
  tamam da boş koltuk yok ki.
  en arkada ikili hostes koltuğu vardı. geç şuraya otur ama yolcu gelip senden birşey isterse hiç bozuntuya verme isteneni yap dedi komik hostes teyze ve kahkaha atıp uzaklaştı.
  ve mavi yağlıboya ile boyanmış yaşlı airbus titreyerek havalandı...
• washington'a indigimizde hostesin 'welcome to hawai, if you have a connecting flight good luck, we'll be just staying here. we'd like to see you again in a southwest flight because nobody loves you and your money more than southwest' dedigi komik, ucuz, basarili havayolu.
  ayrica en az bagaj kaybeden, ucaklari en az yerde kalan havayolu sirketi.
• yaklasik 550 adet boeing 737'den olusan filosu vardir. baska ucak tanimazlar.
  deri koltuklari ile unludurler.
• ilk kurulduğu senelerde (1971 ve izleyen birkaç yıl) hosteslerinin üniformalarıyla efsane olmuş havayollarıdır:
  http://pzrservices.typepad.com/…_stewardesses_2.jpg
• gec istedigin yere otur mantigiyla, ucagi sehirici otobuse cevirmis firmadir, ogrenci havayolu olarak anilir..
• şirketin bu kadar neşeli olmasına hiç şaşırmıyorum. southwest aslında bizler çok bilmesek de büyük ve başarılı bir örnektir. belki siz de bu entry ile farklı bakarsınız kusurlarına.
  
  havacılık gibi bir dakikalık operasyon gecikmesinin milyon dolara yakın zincirleme zarar getirdiği ve kar oranının %1-5 arasında olduğu bir sektörde doğal olarak şirketler uçaklardan çalışanlara hemen her kalemden mümkün olan en fazla faydayı elde etmek istiyorlar. türkiye'deki ve avrupa'daki havayollarını ayırmak yanlış olur. politikları, çalışma şekilleri, çalışanlarına verdikleri değer ve yolculara bakış açıları hep hep aynı. ufak tefek farklılıklar işte. çalışanlar o kadar yoruluyor ki bazen, aynı evdeki insanlarla bile konuşmadan iş-yatak döngüsü içine girenler oluyor. özellikle thy gibi kar eden büyük havayolları mümkün olduğunca sıkıştırıyor işleri. böyle olduğunda bir insanın zamanla tükenmişlik hissetmesi, gülümsemekte zorlanması, keyfsiz olması ve ücretlerden şikayet etmesi normal bir sonuç oluyor hak verirsiniz ki.
  
  sadece havacılık sektörü değil çok çalışanı olan hemen her şirket için bu sebep ve sonuçlar aşağı yukarı aynı. önce 1900'lerin başında ford'un yeni anlayışı, sonra 1950'lerde mcdonalds kardeşlerin çalışanlardan en yüksek verimi alma yöntemlerini keşfedişleri tüm dünya'nın daha sonra kullanacağı taktikler oldu. üretim kısmı çok iyi şekilde çözüldü ama hala hizmet üreten insanların yukarıda bahsettiğim sorunlarını çözecek birşey yoktu. bir şekilde çalışanların şevk duymaları gerekiyordu.
  
  southwest üçüncü devrimi ateşledi diye tahmin ediyoruz. zira çalışanları zevkle ve hırsla çalışıyor. bunu sektöre göre çok fazla olmayan ücretler ve yine yoğun çalışma temposuna rağmen sürdürüyorlar. çalışan memnuniyet oranı 80'in altına inmiyor. çünkü southwest'in çalışanı olduğunuzda size aslında pek değeri olmayan ama sembolik anlamı çok olan bir parça şirket hissesi veriliyor. çalışanlara "bu şirket patronun değil, hepimizin" telkini veriliyor. şirket ne kadar başarılı olursa çalışanların her biri de o ölçüde mükafakatlandırılacağını hissediyor. mükafatlarının çoğu manevi ve maddi kısmını toplayıp yıllık maaşlarına kattığınızda yine sektörde ortalama civarında. ama insanlar için belli ki paradan önemli şeyler var.
  
  sonuçta, kapalı kapılar ardında mesela bagaj yüklemesi gecikecek gibi olursa şirket hiç bir şekilde kimseye birşey demediği halde pilotlar kalkıp gönüllü şekilde bagaj yüklemesine yardım ediyorlar. kabin görevlileri sadece uçağa girip işlerini yapmıyor, uçuş öncesi bazı işlere isterlerse yardım ediyorlar. genel manzara bu.
  
  geri kalan taktikler (tek tip uçağa sahip olmak vs) her low-cost havayolunun izlediği standart taktikler ama yukarıdaki farklar southwest'i havayolları için kriz döneminde bile kar yapan bir şirket yapıyor.
  
  benim için de henüz mezun olmamışken bile hayalimdeki işveren southwest havayollarıdır. çünkü biliyorum ki türkiye'nin en küçük hava işletmesinden avrupa'nın en büyük havayoluna, her yerde mümkün olduğunca emeğim sömürülecek ve içi kurumuş, buna rağmen gülümsemek zorunda olan havayolu çalışanlarından biri olacağım.
  
  edit: burada da dünya'daki en çalışılası şirketler sıralamasında 21. sıraya koymuşlar. ekleme için idiye teşekkürler.
• gordugum en sert inisin ardindan hostesin piskin piskin "is anyone still asleep? / hala uyuyan var mi?" demesiyle gulumsetmis havayolu sirketi. uygun fiyatlari ile gayet cekici, ne var ki ucus saatlerine guvenmemekte fayda var. dolu olmayan 2 ucustan birini kalkisa yarim saat kala iptal edip, bir sonraki ucus ile birlestirebiliyorlar.
• diger ucak firmalarinin ilk bavula ve ictiginiz suya bile para almaya basladigi(us airways) ve bavul kaybettigi(delta) dusunulurse mukemmel sayilabilecek havayolu sirketi.fiyatlari enteresan bir sekilde ucuzdur hostesleri de extra sevimlidir.
• senelerdir low-cost havayollarindan beklenen sorunu altin tepsiyle sunmus sirkettir. buyuklerin pastasindan hayvan gibi dilim alan southwest'ler ryanair'ler simdi bu olay sonrasi buyukler abilerin olayin ustune gitmesiyle ugrasacaklardir.. yillarca low-cost demenin dandik ucak olmadigini anlatip iyi bi imaj yaratmisken simdi karizmayi cizdirdiler, sirf bugun inceleme icin 100 ucus daha iptal edilmis.
  
  sorunun sebebi ne olursa olsun medyada "alin iste ucuz etin yahnisi" temali haberler buyuk havayollari tarafindan mutlak suretle dondurulecektir.
• kayak expedia gibi toplu bilet sitelerinde hatlari gozukmez, bileti illa da kendi sitesinden almaniz gerekir. her havaalanina ucmaz ama tam istediginiz iki nokta arasina direk ucus verir. koltuk numarasi yoktur, erken check in yapan en iyi koltugu kapar tarzi anlamasi kolay basit bir sistemi vardir. calisanlari texasin karakteristik guleryuz ve misafirperverlik kombosunu ucus boyunca ince ince islerler. siradan ama mutlu hatiralara ev sahipligi yaparlar. kimbilir belki kendileri de bir hatiradan ibarettirler.