sesin senin

• sabah sabah okunmamasi gereken siirdir. belki aksamustu issizlasinca sokaklar, yorulunca sesler ve soluklar. bir kahve molasinda da degil ya da sicacik bir cayin bugusu da yakismaz. ipek gibi incecik bir bardakta, sut gibi bembeyaz raki ile mezesiz.
  
  biraz keder, biraz umut, bir kac damla gozyasi ve urpertmeyecek kadar hafif bir ruzgar esliginde. belki fonda calan bir zeki muren. ya da sessizligin essiz korosu. hisirtisi agaclarin. ve hic duymayacagim o ayak sesin. anahtarin kapida iki defa donusu..
  
  sabah sabah okumamali.. yatmadan once de..
  
  uykusuz birakir.
  
  biliyorsun seni seviyorum
• kahkaha kesin bir sinirdi senin sesin icin;
  gecmezsin kahkahaya. bu da gulumsemeyi
  senin tapulu malin yapar. gulmek sende
  gulumsemenin bir noktada taskinligi
  oluyor daha cok. bu bakimdan gulumsemenin
  butun ogelerini de birlikte getiriyor.
  is bu kadar da degil, yeni bir takim ogeler
  de getiriyor. iliktir senin sesin. guvenli
  olmaktan cok guven uyandiricidir. konusurken
  kimseyi dinlememene ne diyecegiz peki?
  buna karsilik sozcukleri sakingan sakingan
  kullanman var, ona ne diyecegiz? alirken
  sucsuz, verirken duyarli bir ses. en buyuk
  modaevini yonetecek olsa sinirli tonlar kazanacagina
  muhakkak nazariyla bakilabilecek,
  ama, sozgelimi, hicbir yerde belediye baskani
  olamayacak bir sese. sanirim, bakislarla
  sesler arasinda bir baginti kurulabilir.
  belki de yanlistir bu varsayim. ama
  dogru olsa, senin sesinle bakisin arasinda
  bir parelellik, hatta bir ozdeslik oldugu
  gorulebilir. daha dogrusu sendeki bu ozdeslik
  boyle bir varsayima itiyor kisiyi.
  kimbilir baksa belirtiler gibi, bakis ve ses de
  ayni ruhun degisik planlardaki gorunumleridir
  belki de. ruhun ozdes onlerini denedigi
  organlar olabilecegi gibi, celiskin yonleriyle
  belirdigi organlar da vardir. olabilir.
  soz bitince senin sesin de biter; oysa
  sozu tuketen sesler vardir; soz tukenince de
  surup giden sesler vardir, soz tukendikten
  sonra baslayan sesler vardir. senin sesin
  sozle ozdes. ciglik degil, dusunce senin
  sesin. ama etin, kemigin mali olmus bir
  ses. omrumde bir iki kez buyuk ihanete
  dadanmak isteyebilir bu ses. kucuk iha-
  netler onun dusunceye kurdugu ilke-
  leri asmaz, asamaz. ah! razi olma.
  biraz da kendinden memnun bir ses.
  en buyuk elestiriyi, yadsimayi son
  anda yaparsin sen: sanirim sende bul-
  dugum en dogru gozlem bu. oysa eles-
  tiriyi son anda yapmak, razi olusun ta
  kendisidir. korkakliktir da. su var:
  
  fotograf cektirmek icin yan yana gelmis iki nesne degiliz biz
  guvercin curnatasinda yan yana akan iki gverciniz
  mesafeler birlestirdi bizi bir de sozler
  razi olma hicbir sessizlige
  biliyorsun seni seviyorum
  pencereden bakmayi
  ogretecegim sana
  sesin
  balkona asili camasircasina
  havalansin, havalansin dursun
  sokakta degil balkonda,
  disari ciktigin zaman
  romanini yastiginin altina sakla
  siirini mutfaga koy
  bos bir deterjan kutusu vardir nasil olsa,
  oykunu yanina alabilirsin elbet
  muzigini de, resmini de
  
  nicin guvenemiyorsun bana?^*
• "pencereden bakmayı
  öğreteceğim sana"
  
  cemal abi'nin naif şiiri. şöyle de bir seslendirmesi var..
  
  http://www.cogi.tk/8910ji
• fotoğraf çektirmek için yan yana gelmiş iki nesne değil de, güvercin curnatasında yan yana akan iki güvercinden, birinin diğerine sevgiyle dolu serzenişidir. oturmuş karşısına, her adımını izleyen, fakat en çok da sesini dinleyen ve pencereden bakmayı öğreteceği 'diğerine' güzel bir şiir ile sesleniştir.
  
  öyle güzel tasvir eder ki süreya, yalnızca sesine yazılmış dizelerden, o güvercinin tebessümünü, konuşmasını, bakışını, yürüyüşünü bile hayâl etmek mümkün olur. yine de tek bir cümle/soru ile özetler iki güvercinin durumunu, tüm beğeni ve ilgisinin yanında biraz şaşkın, biraz da sitemli:
  
  "niçin güvenmiyorsun bana?""
• hatıralarımla şiirler bazen bir yerlerde ne güzel de kesişiyor.
  
  -fotograf cektirmek icin yan yana gelmis iki nesne degiliz biz
  guvercin curnatasinda yan yana akan iki gverciniz
  mesafeler birlestirdi bizi bir de sozler
  razi olma hicbir sessizlige
  biliyorsun seni seviyorum
  pencereden bakmayi
  ogretecegim sana
  sesin
  balkona asili camasircasina
  havalansin, havalansin dursun
  sokakta degil balkonda,
  disari ciktigin zaman
  romanini yastiginin altina sakla
  siirini mutfaga koy
  bos bir deterjan kutusu vardir nasil olsa,
  oykunu yanina alabilirsin elbet
  muzigini de, resmini de
  
  nicin guvenemiyorsun bana?-
• “pencereden bakmayı
  öğreteceğim sana”
  
  “fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz
  güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz
  mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler
  razı olma hiçbir sessizliğe
  biliyorsun seni seviyorum
  pencereden bakmayı
  öğreteceğim sana
  sesin
  balkona asılı çamaşırcasına
  havalansın, havalansın dursun
  sokakta değil balkonda;
  dışarı çıktığın zaman
  romanını yastığın altına sakla;
  şiirini mutfağa koy
  boş bir deterjan kutusu vardır nasıl olsa,
  öykünü yanına alabilirsin elbet
  müziğini de, resmini de
  
  niçin güvenmiyorsun bana?”
• en sevdiğim cemal süreya şiiridir.
  ...
  fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz
  güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz
  mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler
  razı olma hiçbir sessizliğe
  biliyorsun seni seviyorum
  percereden bakmayı
  öğreteceğim sana
  ...
  niçin güvenmiyorsun bana? (16 mayıs 1973)