minimal öykü denemeleri

• "sevginin biraz yeri olmalı yine de" dedi kendisine ahmet; gördüğü sıradan ancak dünyalar güzeli kadın için.
  kadın aslında sıradan birinin hoşlanabileceği kadar güzeldi. ahmet'in evinde güller açtırmasa bile, iki muhabbet edecek biri; ahmet'in de isteği buydu. ailesi, çevresi, cebinde parası yoktu ancak yaşamak için azmi ve tutkusu vardı. yine de, bunlar bir kadını elde edebilmek için yeterli miydi? kadınlar, gerçek sevginin peşinde miydi? ahmet bir sürü kadın tanısa da kadınların belli bir yaştan sonra aşık olmadığını biliyordu.
  
  bir taraftan da kadınları hiçbir yönden çözememişti ahmet; kadın düşüncesinin bir anda değişimini çok görmüştü ve yaşamıştı, bu nedenle kadınlara açılmayı, onlarla konuşmayı hiç denemiyordu. birilerini sevmişti zamanında, çok kalbi kırılmış ve meselenin sevgiyle çözülemeyeceğini, sevgiden öte başka şeylere de ihtiyacı olduğunu anlamıştı. genç bir adamın aşkla dolan kalbi, modern dünyada 5 kuruş bile etmezdi..
  
  ahmet; insanları sevmek için hep uğraşmıştı, ancak insanlar hiç bu gayrete onun için girmemişti. "birisi gelse, her şeyi değiştirse" diye düşünüyordu arada; ancak o da biliyordu ki, kimse gelmeyecekti. hoşlandığı o sıradan kız da onu sevmeyecek ve kendi dünyasına terk edecekti. biliyordu, çünkü kimsenin kimseyi çıkarı olmadan sevmediğini görmüştü.
  
  "bir yalnız, bir kaybeden, bir meczup olarak yaşarım ben de" dedi kendisine; yalnız bu gibi durumlarda insanlar kapısını hep çalmıştı, yine bunun olmasından korkuyordu; çünkü yine
  coşkuya kapılacağını, sevilme, sevme ihtiyacının ortaya çıkacağını biliyordu. bu onun en büyük zaafıydı, herkes gibi.
  
  -bir öykümden kesit
• çay bardağını üst kısımdan işaret ve baş parmağının ucuyla tuttu. bir yudum içti. bir yudum daha içti. biraz sohbete katıldı. üçüncü yudumu da içti, çayı bitti.
  
  -sen karadenizli misin? diye soruldu.
  
  biraz utandı. çayı hızlı bitirdiği için bu sorunun sorulduğunu biliyordu. heyecanlandı; evet ben çayım diye cevap verdi.
• her şey gün geçtikçe ibneleşiyordu.