mahmud derviş

• " arabım
  yerim etini
  beni aç bırakanın"
  
  dizelerinin sahibi..
• sözlerim buğdayken
  topraktım.
  sözlerim öfkeyken
  fırtınaydım.
  sözlerim kayayken
  ırmaktım
  sözlerim bir ballanınca
  sinekler üşüştü ağzıma.
• 1941 dogumlu filistinli sair. 1948'de, israil devleti kuruldugunda, yasadigi koy yerle bir edilmis ve on binlerce filistinli gibi kendini lubnan'da bir multeci kampinda bulmustur. cocuklugundan baslamak uzere, memleketinden surulmus olmanin acisini anlattigi siirler yazmistir. siirlerinde solculugunun ve filistin davasinin izleri gorulur. filistin kurtulus orgutunde aktif olarak calismistir. en onemli siirlerinden biri olan kimlik kartini okumak icin asagidaki linkten yararlanabilirsiniz.
  
  http://www.barghouti.com/poets/darwish/bitaqa.asp
• bana göre yazdığı en delici, en sinir bozucu şiir(israilli ve israil-siyonizm tapıcıları için) ''kimlik kartı''dır. aslında ''seccel'' der arabça orijinalinde. yâni; kaydet.
  
  kimlik kartı
  kaydet!
  arabım
  kartımın numarası ellibin
  çocuklarımın sayısı sekiz
  dokuzuncusu da yolda
  yaz sonunda burda!
  kızıyor musun?
  
  kaydet!
  arabım
  taş ocağında çalışıyorum emekçi yoldaşlarımla
  çocuklarımın sayısı sekiz
  ekmeklerini
  taştan çıkarıyorum
  giysilerini ve defterlerini!
  sadaka dilenecek değilim kapında
  konağının girişi önünde
  küçük düşürecek değilim kendimi!
  kızıyor musun?
  
  kaydet!
  arabım
  adım var yalnız, yoktur soyadım
  öfkeden köpürerek yaşayan
  en sabırlı insanıyım bu diyarın
  zamanın doğuşundan
  yılların başlamasından
  selvilerden, zeytinlerden
  otların yeşermesinden
  daha eskiye uzanır köklerim!
  karasaban süren bir ailedendir babam
  soylu efendilerden değil
  ve dedem bir çiftçiydi
  ne nesebi vardı ne de şeceresi!
  kitap okumaktan evvel
  güneşin yükselişiydi bana öğrettiği
  evim bir korucu kulübesi
  dallardan ve kamışlardan
  rahatlatıyor mu seni bu durumum?
  adım var yalnız, yoktur soyadım
  
  kaydet!
  arabım
  saç rengi: kömürkarası
  gözler: kahverengi
  ayırıcı niteliklerim:
  başımda kefiye üstünde bir siyah çember
  ayalarım adeta sert bir kaya
  tırmalar kim dokunsa
  adresim:
  sokakları adsız
  unutulmuş bir köydenim, silahsız
  taş ocağındadır, tarladadır tüm erkekleri
  kızıyor musun?
  
  kaydet!
  arabım
  sen yağmaladın bağlarını atalarımın
  benim ve tüm çocuklarımın
  sürdüğü toprağı sen yağmaladın
  bana ve torunlarıma
  hiç bir şey bırakmadın
  şu kayalıklardan başka!
  söylendiğine göre hükümetiniz
  bunları da alacakmış, öyle mi?
  
  madem öyle!
  kaydet!
  kaydet ilk sayfanın ta en başına
  nefret etmem insanlardan
  hiç kimseye saldırmam!
  ama aç kalınca
  toprağımı gaspedeni çiğ çiğ yerim!
  kolla kendini, kork benim açlığımdan
  kork benim öfkemden!
  kolla kendini!
• çok iyi bir şairdi, severdim şiirlerini, sesi yakındı, acıları tanıdıktı.
  
  gecede ayak sesleri
  
  her zaman
  ayak seslerini duyarız gecede yaklaşan,
  ve kapı sırra kadem basar odamızdan,
  her zaman,
  bulutlar gibi süzülüp giden.
  
  her gece yatağından
  senin mavi gölgen mi onu uzaklara götüren?
  senin gözlerin ülkelerdir ve ayak sesleri geliyor,
  sardı bedenimi kolların
  ayak sesleri, ayak sesleri
  ah şahrazad
  gölgeler niçin kurtuluşumu resmeder?
  gelir ayak sesleri girmez içeri.
  bir ağaç ol,
  görebileyim gölgeni.
  bir ay ol,
  görebileyim gölgeni.
  bir hançer ol,
  görebileyim gölgeni gölgemde,
  küller içinde bir gül.
  her zaman,
  ayak seslerini duyarım gecede yaklaşan,
  ve sen yerim olursun sürgündeki,
  zindanım olursun.
  öldürmeye çalış beni
  ilk ve son olsun
  yaklaşan ayak seslerinle
  öldürme beni.
  
  mahmud derviş
  çeviren : tâvus hüsâmeddin
• edward said'in filistin'in en görkemli ve zeki şairi diye tariflediği, vatanını önce dilde inşâ etmeye çalışan, acıları, kelimeleri bize tanıdık bir şair.
  “başkalarını düşün: kahvaltını hazırlarken düşün başkalarını. güvercinlere yem vermeyi unutma. başkalarını düşün savaşırken, barış isteyen ötekileri. su faturanı öderken, düşün sadece bulutlardan su içenleri. eve giderken, kendi evine, çadırda yaşayanları düşün. uyurken ve gezegenleri sayarken baş koyacak bir yastığı olmayanları… imgelerle özgürleşirken sen, konuşma hakkı gasp edilenleri düşün. ve uzaktaki ötekini düşünürken kendini düşün ve de ki: keşke bir mum olabilsem şu karanlıkta”.
• "kalbimi taşıyabilmek için ellerini istiyorum." diyerek muhtaç yazgımıza dokunmuştur.
• "bir filistin vardı, bir filistin gene var!" mısrası son günlerde dilimize pelesenk olmuş şair.
  
  israil askerlerinin filistinli bir delikanlının kemiklerini taşlarla kırdığını görüntüleyen kareler ekranlara yansıdığı sırada, derviş; paris'te "yürüyenler eğreti sözler arasında" adlı şiirini yazmıştır. bu şiir, israil parlamentosunda hararetli tartışmalara neden olmuştur. "bir filistin vardı, bir filistin gene var" mısrası da bu şiirin son mısrasıdır.
  
  kuşlar bana bıraktı şarkılarını
  ve ben koştum
  yürek atışına tarlaların.
  kanımın derinliklerine in
  derinliklerine in
  derinliklerine ekmeğin
  yalın bir yurdumuz olsun
  yasemin bir düşün beklediği.
  her günkü ahmed
  saf ve basit ahmed
  nasıl kaldırdın ayrılıkları
  meyveyle taş arasında
  kurşunla geyik?
  arap ahmed, diren!
  kuşatma altında gezeceğiz
  ulaşıncaya dek kıyısına
  ekmeğin ve dalgaların.
  öleceğiz düşü uğruna
  bir yurdun
  ve bekleyen yaseminlerin.
  
  ***
  ve ant içerim ki,
  bir mendil işleyeceğim yarına kadar,
  gözlerine sunduğum şiirlerle süslü
  ve bir tümceyle, baldan ve öpücüklerden tatlı:
  "bir filistin vardı,
  bir filistin gene var!"
• kendisini yedi güzel adam dizisiyle tanıdım, utandım, ama hiç tanımamaktan iyidir. bu diziyi bu yüzden seviyorum. [http://www.youtube.com/watch?v=scrb6j-vny8 http://www.youtube.com/watch?v=scrb6j-vny8]
• hapishane hücresi
  
  mümkün…
  en azından bazen
  bilhassa şimdi,
  hapishane hücresinde
  bir ata binip
  kaçmak
  mümkün.
  
  hücre
  sınırsız ve ırak bir ülke hâline geldiği için
  hapishane duvarları yok olup gidebilir
  bu mümkün.
  
  ne yaptın o duvarlara?
  un ufak ettim.
  tavana ne yaptın?
  eyer yaptım kendime.
  peki ya zinciri?
  elimdeki kalem şimdi.
  
  gardiyanın tepesi attı
  sohbeti sonlandırdı.
  dönüp
  “bana ne senin şiirinden” dedi
  sonra hücremin kapısını sürgüledi.
  
  sabah
  beni görmeye geldiğinde
  “nereden geliyor bu su?”
  diye bağırdı.
  
  “nil'den getirdim” dedim ona.
  peki ya ağaçları?
  şam bahçelerinden.
  o müzik nereden geliyor?
  yüreğimin atışından.
  
  gardiyanın tepesi attı
  sohbeti sonlandırdı.
  dönüp
  “bana ne senin şiirinden” dedi
  sonra hücremin kapısını sürgüledi.
  
  ama akşam gene geldi.
  
  “bu ay nereden geldi?” diye sordu
  ben de
  “bağdat gecelerinden” dedim.
  peki ya şarap?
  cezayir bağlarından.
  bu özgürlük nereden geliyor?
  geçen akşam bana taktığın zincirden.
  
  gardiyan hüzünlendi.
  sonra
  özgürlüğünü kendisine vermem için
  bana yalvardı.