• herşeyi ilk olarak ailesinden, anne ve babasından öğrenecek olan çocukların/çocuklarımızın bilinçlerine ilk tohumları atmak ve bu tohumların sağlıklı bir şekilde yeşermesini, büyümesini sağlamak için anne ve babanın yapmaları gerekenlerdir.

    * çocuğunuzun bütün acıyan yerleri öpün.

    * parklara çocuğunuzla gidip beraber sallanın.

    * anne ve babaların da hata yapabileceğini gösterin, yeri geldiğinde ondan özür dileyin.

    * çocuğunuzun, yanınızda olmadığı anlarda onu ne kadar sevdiğinizi, özlediğinizi açıkça belirtin.

    * çocuğunuzu bir meyve, sebze bahçesine götürüp, meyveleri ya da sebzeleri kendisinin kopartmasına izin verin, bunun yanında meyve, sebzelerin ne şekilde büyüdüklerini, hangi ağaçlara sahip olduklarını gösterin.

    * birlikte gazete, dergi okumaya çalışın, eğer okuyacak düzeydeyse bırakın onun komik okumasıyla zevk almaya çalışın.

    * eğer koşmaktan zevk alıyorsanız, onun yanınızda bisikletle eşlik etmesine izin verin.

    * "ben sana demiştim" demek yerine, "olmadığına üzüldüm canım" ya da "bir keresinde bana da aynısı olmuştu ya da biliyorum" "bu senin için çok zor tatlım" gibi sözler söyleyin.

    * çocuğunuzun yaptığı resimleri, karalamaları duvara yapıştırın ya da çerçeveye koyup odasına koyun.

    * çocuğunuzu aile içindeki haberlere, olaylara, yakın tutmaya çalışın böylece çocuğunuz kendisini bu ailenin parçası olarak hissedecek, ileride sizinle olayları paylaşmakta zorlanmayacak.

    * çocuğunuzu duygularını söylemesine alıştırmak için onu devamlı destekleyerek, yanıt verin. mesela, onun teşekkür etmesi gerektiğinde, siz öne atılıp, ikimiz birden size tesekkür ediyoruz deyin.

    * çocuğunuzla birlikte mutfakta beraber bir yemek hazırlayın, sonra da oturup ikiniz birlikte yiyin, pizza, makarna, sandviç gibi pratik seyler.

    * çocuklarınızla oynarken, oynadığınız oyunların eğitici olmalarına da dikkat edin.

    * çocuğunuzun odasını onun seçeceği renklere ve dekorasyona göre olmasına dikkat edin, eğer özel bir oda hazırlayamayacaksanız, onun istediği renk, biçimde olması gibi ufak detaylarla onun olduğu hissini verebilirsiniz.

    * çocuğunuz için, yılda bir kere olmak üzere, güzel bir doğum günü hazırlayın, onun sevdiği renklerden pasta, güzel hediyeler, şarkılar.

    * birlikte oturup video izleyin.

    * çocuğunuzla birlikte bir vazoya çiçek yerleştirin, birlikte çiçekleri seçip, yaprakları ayırıp, boylarını kesip, birlikte renklerine ve çiçek çeşitlerine göre bir düzen yapın.

    * çocuğunuzun, iyi bir insan olmasına yardımcı olun, (teşekkür ederim, beni rahatsız etmeden telefon konuşması yaptırdığın için, gibi.)

    * çocuğunuz için çocuk dergilerine üye olun.

    * onun resim yapmasına, oyun oynaması için içinde boya kalemi, kağıdı, uhu, çocuklar için özel makas bulunduran bir kutu hazırlayın.

    * çocuğunuzun arkadaşlarını eve özel olarak çağırıp, onlar için kurabiye, meyve suyu hazırlayıp, onlara güzel çocuk kasetleri videoya koyup güzel bir zaman geçirmesini sağlayın.

    * çocuğunuza asla tutamayacağınız sözlerde, vaatlerde bulunmayın, söz verirseniz mutlaka yerine getirmeye çalışın. *

    * bazen sizin yatak odanızda uzanıp televizyon izleyin, onun istediği bir şeyi yaparak onuda sizin özel odanıza dahil edin.

    * özel günlerin önemini birlikte karşılayın, sizin doğum gününüz, onunki, bayramlar, yılbası, bu gibi özel günlerin gelmesini beklemesine yardımcı olur.
  • çocuğunuz bebekken üstünüze kussa bile ona sinirlenmiyeyip hala sevginizi gösterebilmektir. ( bu en sevdiğiniz elbise dahi olsa )
  • anne ve babaların kendi ideallerine göre biçimlendikleri ebeveyn görevleri. günümüzde oğullarını futbolcu, kızlarını da şarkıcı olamaya yönlendirmek, dunyadaki en onemli sey paradir düsturunu benimsetmek gibi görevlerle iştigal etmekte olan ana babalara "artık cocuklar artik sevimsizlesiyormuş" diyelim.

    "hayvan ve doğa sevgisini, müzik keyfini, kendine güvenmeyi, insanları ve barışı sevmeyi, dürüstlüğün yanında olmayı, umut etmenin güzelliğini ve hiçbirşeye inanmamaya inanmanın bile insan yaşamına kaliteyi öğretmeyin sakın ha!" diye de ekleyelim.
  • size ihtiyacı olduğunu, sizsiz yapamayacağını göstermek (aslında kendinizi öyle olduğuna inandırmak) için çocuğunuzun hata yapmasını beklememek, hatta hata yapmaya teşvik etmemek. nedense çoğu anne-baba çocukları iyi bir şey değil de, hata yaptıkları zaman daha rahat hissediyorlar gibi.

    (bütünüyle kuşkudayım!)
  • çocuklarının değerli bir insan olduğuna inanmak ve onu inandırmak, kendine güvensiz yetişen şahsın ileriki yıllarda bunu telafi edebilmesi çok zordur.
    onları koşulsuz sevmek, sevilebilir olmadığına inanan çocuk geliştirdiği aşağılık kompleksini ömrünce taşır.
  • ideal bir yetişkin olup kendilerini iyi tanıdıktan sonra çocuk sahibi olmak...

    daha tam benlik sahibi olamayan ve çocuksu alışkanlıklarını bırakmayan kişiler ebeveyn olurlarsa çocuklar çok zor şartlar altında büyümeye çalışır...
  • çocuğunu sevmek ve ona güvenmek. vallahi de bu kadar billahi de bu kadar. yeterince sevilen ve sayılan insandan "kötü insan" çıkmaz.
  • çok çalışıp zengin olmak. valla ben razıydım, sevmeseler de olurdu lan, ben severdim kendi kendimi.
  • psikolojisi duzgun, yureginde insan sevgisi olan, adalet duygusunu erken yasta kazanmis, vicdan sahibi bir evlat yetistirmek.
    zira toplumda onun bunun cocuklarinin sayisi her gecen gun cogaliyor.
  • en yoğun öğrenme dönemi doğum sonrası yedinci saatten yedi yaşa dek olan dönemdir.bu dönemde çocuk aynı çiçek gibi ilgi ve sevgi ile büyüdüğü unutulmamalı, aşağılanmamalı, hafife alınmamalı, fiziksel güç kullanılmamalıdır. kısacası hz. ali r.a söylediği gibi,7 yaşına kadar olan çocuğunuzla oynayınız, 15 yaşına kadar arkadaşlık ediniz, 15 yaşından sonra istişare ediniz.
hesabın var mı? giriş yap