naili

• dil-i zârı haste kıldı ne yaman nezâredir bu
  şeb-i gemda koydu hâlin ne siyeh sitâredir bu
  
  açılub gül-i terinden mey içerdi sâgaından
  ele al ki hançerinden dil-i pare paredir bu
  
  o periyi âh-i şeb-gîr ede câmehâba teshîr
  olunur mu lûtfu ta’bîr ne hoş istiharedir bu
  
  felekâ dokuz sefînen gümeder habâbveş dil
  hazer eyle cünbişinden yem-i bikenâredir bu
  
  der imiş görüp ol âfet bu tahammülüm cefâya
  dil-i nâilî değildir kopa seng-i hâredir bu
  
  nâilî-i kâdîm