o hikayedeki mal benim

• engin günaydın'ın açacağı tiyatro için gerekli finansmanı sağlamak amacıyla sahneye koyduğu tek kişilik oyun. zira oyunda da engin günaydın, salonu doldurabilmek için zaga'da skeçlere katıldığını samimiyetle anlattı. neyse bu meseleyi geçelim şimdilik...
  
  beklentilerimin altında bir şeyle karşılaştığım bir oyun oldu bu. seyrederken, zorlama bir oyun olduğu ve bu işi zevkle yapmadığı hissine kapıldım. ilk başta gülmeye şartlı gittiğim için, oyun başında bolca gülerken bu durumun yavaş yavaş azaldığını ve oyun sonunda hiç gülmediğimi farkettim.. öncelikle oyunun akıcı olmamasının, hikayeleri yazdığı defterden ve sahnenin yanındaki kızdan "şunu anlatsana engin, bunu anlatsana engin" şeklinde aldığı yardımlarla oyunu götürmeye çalışmasının beni oldukça rahatsız ettiğini söylemeliyim. onun haricinde bir malın, iyice havaya girdiğinde kendini boş bir arazide hayal etmesine ve engin günaydın'ın bunu tasvir edişine de oldukça güldüğümü de belirtmem gerek. ama yine de izlediğim oyuna 25 milyon vererek kendime dedim ki: evet, o hikayedeki mal benim.
  
  kanımca engin günaydın da aynı okan bayülgen gibi rol yaptığında inanılmaz derecede başarılı olurken, kendi kimliğine büründüğünde rol yaparkenki hali kadar çekici olmuyor. umarım engin günaydın, gerekli parayı toparlar ve tiyatrosunu kurar. tek kişilik oyununu pek beğenmesem de kendisine "yolu açık olsun" diyorum...