uğur kaymaz

• ilk önce zehir kokan nefesinizi birbirinizin yüzlerine.. görmeyen, kapalı gözlerinizi toprağa.. doğrudan başka herşeyi söylemiş, döktükleri kanı yalayan dillerinizi ateşe.. çöplüğe dönmüş midelerinizin artıklarını evlatlarınıza.. kalem tutan ellerinizi şeytana.. şu kürre-i arzda yıktıgınız dünyalara sebep olmuş ayaklarınızı en vahşi hayvanlara.. it gibi uzamış kulaklarınızı itlerin önüne.. en mahrem cennetleri viran eden belinizi doğrultturan feleğe.. hala sırıtan yüzlerinizi de benim önüme atsalar da rahatlasam dedirten çocuk.. bir de fani.. rahat olsa gam yemem.. sızlıyordur kemikleri öncekiler gibi..