uğur kaymaz

• bazı topraklarda ölümün yaşı yoktur, kapıyı her an çalabilir mermiler. bazen evde ailesi ile yemek yemekte olan bir çöpçü yanlışlıkla evine giren lacivert kuvvetlerin hedefi oluverir, bazense bir gecekondu mahallesinde panzer altında kalabilir yedi yaşındaki sevcan, bazense babasını uğurlamaya hazırlanan bir çocuk göçüp gider..
  
  bazı topraklarda resmi ellerden ölüm sıradandır. resmi ölümün en resmisi bile 18 yaşını beklemez. her zaman bir kemik yaşı vardır bu çocukların, ipin ucunda olmanın bahanesi..
  
  bazı topraklarda unutmak en kötü cezadır, çünkü unutulan her şey bir gün gelir, unutanların kapısını çalar.. ama unutmak yanı başındaki şehirler haritadan silinirken, insanların genlerinden silinmez.
  
  ama en kötüsü; bazı topraklarda insanlar şaşırmayı çoktan unutmuştur. yıllarca az satan gazetelerin manşetlerinde çocukların resmi kurşunlarla, gayriresmi satırlarla, çelik tellerle öldürülmesi yazmıştır. ab grubu bir rüzgar ile gelen haberlere gülüp geçer istemeden bu toprakların insanları; çünkü bazı topraklarda insanlar kimin içinin acıdığını, kimin empati taklidi yaparak prim yaptığını^* iyi bilirler..