the believer

• konunun orjinalliğinden çok filmin ismine kafa takıldığında karakterinin daha empati kurulabilir hale geldiği film. danny'nin bütün yaşadıkları içinde bulunduğu dünyaya inançla girmesinden kaynaklanır "inançlı"lar girdikleri her ortamlarda bu elemanın yaşadığı abartılı olayların çok benzerlerini yaşarlar aslında. zira herkes için bir vesile olan durum onlar için bir mesele olmuştur çoktan. tabi çok da kullanışlı bir varoluş biçimi değildir bu keskin sirkelik zira danny gibi bir adamı daha da fena çarpacaktır. bu hastalıkla kıyas için inançsız bir iki karakter de yerleştirilmiştir filme "sağduyulu" billy zane'in veya "hepimiz biraz yahudiyiz" diyen iş adamının ustalıklarında bunu görebiliriz bence. bunlara ek olarak final sahnesi de etkileyicidir, zira "bütün meselesi tanrıylaydı" diye -gözümüze sokaraktan- haykırmaktadır. tap tap tap tap, danny dur nereye gidiyorsu. tap tap tap tap, biliyorsun orada birşey yok tap tap tap. tap tap, hiç bir şey yok orada tap tap tap tap...
  
  ayrıca: kısas-ı enbiyaya vakıf olmak da biraz aydınlatabilir bizi. hz. musa'nın kavga eden iki kişiye müdahele ederken birini öldürdüğünü hatırlalayalım. ihtiyar yahudilerle konuşurken karakterin ağlaması onun dertle nasıl etkileştiğini gösterebilir.