alan savunması

• iyi yapılması son derece zor olan ve yüksek bir basketbol zekası gerektiren, ancak başarıldığında da iyi bir adam adama dan daha başarılı olan müdafa şekli. bunun nedeni günümüz basketbolunda ilerleyen birebir hücum teknikleri ve önüne geçilmez atletik yeteneklere karşı korakor müdafanın çoğunlukla sonuç vermemesi dolayısı ile adam adama müdafanın en ciddi dilemması olan yardım getirme konusunun alan savunmasında kendiliğinden çözülmesidir. çoğunlukla iddia edilenin aksine alan savunması müdafa için bir dinlenme fırsatı değildir. uzunları faul problemine giren takımların daha çok tercihidir. zone un en önemli dezavantajı ise box-out sorunudur. bu eşleşme problemi veya sayıca azlıktan kaynaklanabilir. eşleşme problemi topun indiği ribaund alanındaki müdafa oyuncusunun karşısına gelen hücum oyuncusundan fizik olarak daha zayıf oluşudur ki bu tamamen zone da müdafanın hücum oyuncularının dizilişine göre eşeleşmesinden kaynaklanır. bir başka deyişle hücum eşleşmeyi dikte eder. bu olay tüm açıklığıyla 2001 suproleague final-four'unun efes - panathinaikos yarı finalinin ikinci yarısında gündeme gelmiştir. (bkz: zeljko obradovic) sayıca azlık ise zone müdafanın esasının top tarafına gömülmesiyle ortaya çıkan bir problemdir. kanatlardan atılan şutların %70'inin ters tarafta ribaunt mücadelesi yarattığı düşünülürse, genellikle zone yapan takımın dipte oynayan oyuncusu iki hücum ribauntçusuyla karşı karşıya kalır.
  
  altyapı maçlarında genç takım seviyesine kadar alan müdafası yasaktır. bu basketbolun gelişimi için çok yerinde bir harekettir. ancak genç takım koçlarının zone a önemle eğilmesi şarttır ve bu eksiklik türk basketbolunda en iyi zone yapan oyunucunun hala volkan aydın olmasıyla su yüzüne çıkmıştır.